Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἕνα καθημερινό γεγονός γιά τούς πιστούς καί ταυτόχρονα ἕνα μυστήριο μέγα. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ἱερή σύναξη τῶν πιστῶν γιά νά γίνουν «Ἐκκλησία». Ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μέχρι καί σήμερα ἐπάνω στούς τάφους τῶν μαρτύρων συναζόμαστε γιά νά κοινωνήσουμε τό Θεό ἀπό τό ἴδιο δισκοπότηρο δηλαδή τήν ἀνοικτή πλευρά τοῦ Χριστοῦ. Στήν ἀρχή ψάλλουμε γιά νά προετοιμαστοῦμε, ὁμολογοῦμε τήν κοινή μας Πίστη καί ἀφοῦ συγχωρεθοῦμε μεταξύ μας, μέ τήν Θεία Κοινωνία ἐνωνόμαστε μέ τό Θεό χωρώντας ὁ ἕνας μέσα στόν ἄλλον. Στήν ἱερή αὐτή στιγμή διαβάζουμε γιά τόν ἅγιο πού μᾶς σύναξε, γιά τήν Πίστη του, γιά τίς δυσκολίες πού πέρασε καί λαμβάνουμε καί ἐμεῖς ἀποφάσεις γιά μίμηση καί ἀγώνα. Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ φυσική μας καθημερινή λειτουργική ζωή πού ὀνομάζεται Ἱερή Παράδοση. Ὅμως ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἕνα μυστήριο, τό Μυστήριο, τό Μυστήριο τῶν μυστηρίων. Ὅμως γιά νά ζήσεις τί τελεσιουργεῖται μέσα σέ αὐτό δέν φθάνει νά ψάλεις ἤ νά διαβάσεις κάτι ὡς προετοιμασία, χρειάζεται μύηση. Γιά νά νιώσεις τά γενόμενα χρειάζεται καθημερινός πνευματικός ἀγώνας. Οἱ καρποί τοῦ ἀγώνα αὐτοῦ σέ ὁδηγοῦν στό ποθητό βίωμα τῶν καρπῶν τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὁ συνεχής αὐτός ἀγώνας περιλαμβάνει δόμηση ἀποδόμηση καί ἀναδόμηση. Χρειάζεται πολλές φορές νά γκρεμίζεις καί νά ξαναχτίζεις. Χρειάζεται τό γκρέμισμα μιᾶς ὕπαρξης πού χτίστηκε μέ ἐγωισμό καί ἡ ἀνοικοδόμηση τῆς ἴδιας μέ βάση ἕνα ἄλλο σπουδαῖο δομικό ὑλικό, τήν ταπείνωση. Ὅλο αὐτό γίνεται ἁπλά, διακριτικά ὅπως τό ἅγιο Πνεῦμα ὁδηγεῖ τά πράγματα. Ὅταν αὐτό τό ἔργο διενεργηθεῖ ἤδη ἀρχίζεις καί βλέπεις ἀπό τόν ἕνα σου ὀφθαλμό καί ἄν συνεχίσεις τήν προσπάθεια, ὁ Θεός σέ βοηθᾶ ἀκόμα πιό πολύ καί γνωρίζεις πλέον ὅτι δέν εἶσαι δημιούργημα ἀλλά υἱός ἠγαπημένος. Ἔτσι, μέσα στήν Θεία Λειτουργία, προετοιμασμένος πιά, ἀρχίζεις νά «βλέπεις» ὅσα γίνονται. Ἀρχίζεις νά μυεῖσαι στά δρώμενα καί ἔχεις λάβει ἤδη μιά εἰκόνα τοῦ Παραδείσου, μιά γεύση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μπορεῖ νά εἶναι στιγμή μικρῆς διάρκειας τῆς παρούσας ζωῆς, πού ὅμως τήν ἁλατίζει καί τήν ὀμορφαίνει. Ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς ὅταν ἀναλογίζεσαι τό ὕψος, τό μέγεθος καί τήν ἔνταση πού αὐτά θά βιώνονται αἰωνίως σέ αὐτούς πού πάλεψαν καί τά ἀπόκτησαν. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἱστορικό γεγονός πού γίνεται σέ συγκεκριμένο χῶρο καί χρόνο ἀλλά ταυτόχρονα ἑνώνει τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον. Ὅλα ἑνοποιοῦνται μέσα στόν χωροχρόνο της. Ἡ Θεία Λειτουργία σέ μεταφέρει σέ ἄλλον κόσμο. Βρίσκεσαι μέ αὐτήν «στόν κόσμο σου» ἀλλά πού τελικά αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός κόσμος. Εὐχῆς ἔργο εἶναι νά ζήσουμε στόν κόσμο αὐτό πού εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός καί αἰώνιος!
