Διάσημος ἀμερικανός ἠθοποιός – ἄν καί, ὄχι καί τόσο γνωστός γιά τήν … εὐσέβειά του – δήλωσε πρόσφατα μέ περισσή εἰλικρίνεια:
«Ἔχω ταξιδέψει σχεδόν παντοῦ στήν γῆ. Καί ποτέ, πουθενά, δέν συνάντησα τόσο δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ὅσο στήν Ἀμερική. Ἔχουμε τά πάντα, καί οὐσιαστικά δέν ἔχουμε τίποτα. Καί ζητᾶμε ὅλο καί περισσότερα, ἔχοντας ἐγκαταλείψει κάθε τι πού μᾶς ἀνεβάζει πραγματικά. Σκοπός πλέον τῆς ζωῆς ἔγινε ἡ παραγωγή τέλειων ἀγαθῶν καί ἡ μέ κάθε μέσο ἀπόκτησή τους».
Εἶναι ἐντυπωσιακό, ἕνας κοσμικός ἄνθρωπος νά παραδέχεται, ὅτι τό μυστικό τῆς ἀληθινῆς ζωῆς δέν εἶναι τό «νά ἔχεις τά πάντα»! Ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡ ἀπόκτηση ὅλο καί περισσότερων ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε, ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ Ζωή τοῦ κόσμου. Χωρίς Αὐτόν δέν ὑπάρχει ζωή. Μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνο, ἤ μία πίκρα πού μένει σάν κατακάθι μετά ἀπό μιά ἐπιφανειακή «καλοπέραση»· ἤ κάποια ἐπιδερμική «χαρά». Ἀλλά Ζωή ἀληθινή, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. «Μή ψάχνετε μάταια» λέει ὁ Χριστός. «Μήν κουράζεσθε ἄδικα. Ἐγώ εἶμαι ἡ ἀληθινή ζωή. Ἐγώ ἦλθα γιά νά ἔχετε ὄχι ἁπλῶς ζωή, ἀλλά περίσσεια ζωῆς».
Αὐτήν τήν πληρότητα τῆς ζωῆς μᾶς τήν χάρισε μέσῳ τῆς θυσίας Του πάνω στόν Σταυρό. Ἐνῶ ἦταν καρφωμένος πάνω στόν Σταυρό, ἡ ἄχραντη πλευρά Του ἔρρευσε κρουνούς ζωῆς καί ἀφθαρσίας.
Καί μᾶς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά γευόμαστε, ἐδῶ καί τώρα, αὐτήν τήν Ζωή, μετέχοντας στό Μυστικό Δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὁ Ἴδιος παρομοίασε τήν Βασιλεία Του μέ Δεῖπνον Μέγα (Λουκ. 14, 16-24). Σ’ αὐτό τό πανάκριβο Τραπέζι, πού τόσα Τοῦ κόστισε, εἴμαστε καλεσμένοι ὅλοι. Καί ὁ Χριστός δέν δέχεται νά δικαιολογήσει καμμιά ἀπουσία μας· ὅσο εὐλογοφανής κι ἄν εἶναι. Οὔτε ἐπαγγελματική, οὔτε οἰκογενειακή ἀπασχόληση, οὔτε – πολύ περισσότερο – διασκέδαση καί «ψυχαγωγία», ἐπιτρέπεται νά μᾶς κρατήσουν μακριά ἀπό τήν Θεία Λειτουργία.
* * *
Ἄν ὁ ἄνθρωπος τό ἔχει εὔκολο νά δικαιολογεῖ τήν ἀπουσία του, ἀπό τό Δεῖπνο τοῦ Χριστοῦ:
• πῶς εἶναι δυνατόν νά ἰσχυρίζεται ὅτι ἀγαπάει τόν Χριστό;
• πῶς μπορεῖ νά λέει ὄτι πιστεύει στόν Χριστό; Ὑπάρχει ἄραγε ἄλλος τρόπος πίστης; μπορεῖ νά λέει κανείς: «ἐγώ πιστεύω μέ τόν τρόπο μου!»;
• πῶς νά μή ξεθαρρέψει ὁ διάβολος καί νά μή τοῦ ἀναστατώνει τό σπίτι;
• πῶς μπορεῖ νά περιμένει νά ἔχει ἀληθινή εἰρήνη καί γνήσια χαρά;
• πῶς θά γευθῆ τήν Ὄντως Ζωή, πού νίκησε τήν φθορά καί τόν θάνατο; καί πῶς θά μπορέσει νά πιστέψει στήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν;
• ποῦ ἀλλοῦ θά βρῆ τήν δύναμη νά συγχωρήσει τούς ἐχθρούς του, ἄν δέν ζήσει, στήν λειτουργία, τήν Σταυρική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού συγχώρησε τούς σταυρωτές Του;
• πῶς ἀλλιῶς θά μάθει ὅτι ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό δέν εἶναι ζήτημα ἀτομικῆς κατάνυξης καί εὐλάβειας, ἀλλά ἡ αἴσθηση ὅτι ἀνήκουμε σέ μιά Μεγάλη Οἰκογένεια, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του; Πῶς ἀλλιῶς θά μπορέσωμε νά αἰσθανθοῦμε ἀδελφούς μας ὅλους αὐτούς, πού εὔκολα τούς κατηγοροῦμε ὡς ὑποκριτές καί θρησκόληπτους; Καί πῶς θά πάψωμε νά θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας σάν τούς μόνους εἰλικρινεῖς δούλους τοῦ Θεοῦ;
* * *
Τό Μέγα Δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας δέν τελειώνει στήν λατρεία τῆς Κυριακῆς. Ὅποιος ἀνταποκριθῆ στήν τιμητική πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ τώρα – στήν ἐπίγεια ζωή – θά ἔχει τήν χαρά νά ἀπολαμβάνει πιό ζωντανά («ἐκτυπώτερον») αὐτό τό τραπέζι, μετά θάνατον, στήν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός προειδοποίησε, ὅτι ὅποιος περιφρονήσει τήν πρόσκλησή Του στό Μυστικό Του Δεῖπνο, ἐδῶ καί τώρα, δέν πρόκειται νά γευθῆ τήν χαρά τῆς Ἀληθινῆς Ζωῆς, οὔτε ἐδῶ, οὔτε – πολύ περισσότερο – στήν αἰώνια δόξα τῆς Βασιλείας Του.
