Γιά νά φθάσωμε καί ἐμεῖς στήν ἀρετή αὐτή, πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις, νά κάμωμε ἔργο τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. 6,36).
Τά λόγια αὐτά τοῦ Σωτῆρος μας, οἱ συνετοί καί μυαλωμένοι τά προσέχουν πολύ! Ἀντίθετα, οἱ ἀσύνετοι καί ἄμυαλοι, δέν τά προσέχουν. Καί ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, χάνουν τόν μισθό τους. Τό λέει καί ἡ Γραφή: «ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καί θερίσει. Καί ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις, ἐπ᾿ εὐλογίαις καί θερίσει» (Α΄Κορ. 9,6).
Τό ἅρπαξε ὁ φτωχός καί – τόσο ἦταν φτωχός! – πού ἐξαφανίσθηκε γεμᾶτος χαρά, πού θά εἶχε κάτι νά φάει.
Τό ἴδιο βράδυ εἶδε ὁ πλούσιος, σέ ὅραμα τήν ψυχή του νά κρίνεται. Τά δαιμόνια νά ζητοῦν, νά τήν πάρουν γιά τήν κόλαση. Καί τούς ἀγγέλους νά κλαῖνε γιά τήν ἀπώλειά της. Καί, ἐνῶ ἔτρεμε περιμένοντας τήν καταδίκη του, εἶδε ἕναν ἄγγελο νά παρουσιάζει τό ψωμί, πού εἶχε πετάξει στό κεφάλι τοῦ φτωχοῦ! Καί εἶδε τά δαιμόνια, νά ἐξαφανίζονται στήν θέα τῆς ἐλεημοσύνης!
Ξύπνησε καί εἶπε:
-Ἄν αὐτό τό καρβέλι, καί ὅπως τό ἔδωκα, καί μέ τόν τρόπο πού τό ἔδωκα, ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός, τό δέχεται σάν ἐλεημοσύνη μου, – ὤ Θεέ μου, τί ἀπέραντη ἀξία ἔχει ἡ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ! Τί ἀνόητος, τί τρελλός πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν φαντάζεται ὅτι γίνεται πλούσιος μαζεύοντας!
Τό παράδειγμα τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Πέτρου, θά πρέπει νά μᾶς σπρώξει νά γίνομε καί ἐμεῖς σπλαγχνικοί στόν πλησίον μας, ἀφοῦ ἀκόμη καί ἡ ἐλάχιστη ἐλεημοσύνη πολύ συμβάλλει στό νά ἀποκτήσωμε τήν Οὐράνια Βασιλεία.
