Σᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδηση, ἐπειδή κάνετε πολύ βιαστικά τήν προσευχή σας.
Καί εἶναι εὔλογο. Γιατί ὑπακοῦτε στόν ἐχθρό; Ἐκεῖνος εἶναι πού σᾶς παρακινεῖ:
«Γρήγορα… πιό γρήγορα…».
Ἡ βιαστική προσευχή δέν ἔχει πνευματικό καρπό. Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στόν ἑαυτό σας νά μή βιάζεστε.
Νά προσεύχεστε ἔτσι, ὥστε οὔτε μιά λέξη νά μήν προφέρουν τά χείλη σας, πού νά μήν τήν κατανοεῖ ὁ νοῦς σας καί νά μήν τή βιώνει ἡ καρδιά σας.
Πρέπει νά ριχθεῖτε σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα μέ ἀποφασιστικότητα στρατιωτική.
Καί ὅταν ὁ ἐχθρός σᾶς ψιθυρίζει, «Κάνε τοῦτο ἤ ἐκεῖνο», ἐσεῖς νά τοῦ ἀποκρίνεστε: «Ξέρω τί θά κάνω. Δέν σέ χρειάζομαι. Φῦγε ἀπό δῶ!».
Τήν ψυχή τήν τρέφει μόνο ἡ προσευχή.
Ἡ δική σας προσευχή, ὅμως, εἶναι ἐπιφανειακή, ὄχι οὐσιαστική.
Γι’ αυτό ἡ ψυχή σας μένει ἀνικανοποίητη, πεινασμένη …
Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
Τριμηνιαῖο περιοδικό Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἄννης Κατερίνης
Ἔτος 16ο † Α΄ – Β΄ Τρίμηνο 2013 – Τεῦχος 108ο
