Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη
(εφημ. Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού
Στην πόλη Συχάρ της Σαμάρειας, βρέθηκε, κατά την σημερινή Ευαγγελική μας περικοπή, ο Χριστός, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
Συγκεκριμένα, το γεγονός έλαβε χώρα στο φρέαρ του Ιακώβ, όπου από εκεί αντλούσαν νερό, προς οποιανδήποτε βιοτική ανάγκη, οι κάτοικοι της περιοχής.
Ένα ακόμα δεδομένο της ιστορίας και του συμβάντος, είναι πως οι Σαμαρείτες είχαν έχθρα με τους Ιουδαίους, αμφότεροι, συγκεκριμένα, για θέματα πίστεως, σε τέτοιο βαθμό, που δεν αντάλλαζαν ούτε έναν απλό χαιρετισμό.
Εκεί λοιπόν, ο Ιησούς, καθήμενος επί του φρέατος, συνάντησε μία γυναίκα, την πρωταγωνίστρια του περιστατικού μας και εξελίχθηκε αυτός ο υπέροχος διάλογος μεταξύ των.
Οι μαθητές έλειπαν, είχαν πάει να αγοράσουν τα απαραίτητα τρόφιμα για να συμφάγουν κατά την πορεία τους. «Δώσε μου να πιω», έτσι ξεκίνησε η κοινωνία του Κυρίου μας μετά της γυναικός.
Εκείνη απόρησε πώς της απηύθυνε το λόγο και το αίτημα, λόγω της αντιπαλότητας που υπήρχε.
Τότε, ο Ιησούς αρχίζει και αποκαλύπτεται σε εκείνη, βήμα βήμα.
Αν ήξερες, της λέγει, την δωρεά του Θεού, και ποιος σου ζητάει νερό να πιεί, εσύ θα του ζητούσες να σου έδινε νερό ζωντανό.
Εκείνη μπερδεμένη, του αποκρίνεται, τι νερό Κύριε; Εσύ δεν έχεις ούτε άντλημα μαζί σου για να το φέρεις στην επιφάνεια.
Το δικό σου το νερό, το φυσικό, θα σε ξαναφέρει εδώ, ενώ το δικό μου, θα σε ξεδιψάσει μια για πάντα, απεκκρίνεται Εκείνος.
Το θέλω, χάρισέ το μου Κύριε, ώστε να μην μπαίνω στον κόπο να έρχομαι, συνεχίζει εκείνη και ο Χριστός ανταπαντά, πήγαινε και φέρε μου τον άντρα σου εδώ. Δεν έχω άντρα του λέγει, ορθώς απεκρίθεις και αλήθεια λες, της λέει ο Κύριός μας.
Συνεχίζοντας, της επισημαίνει· πέντε είχες και αυτός που έχεις τώρα άντρας σου δεν είναι. Η γυναίκα σάστισε.
Προφήτης θεωρώ πως είσαι, Του λέει και γνωρίζω πως θα έρθει ο Μεσσίας, ο Χριστός και θα μας τα αναγγείλει όλα αυτά με κάθε λεπτομέρεια, όπως το πού και πώς δοξάζεται ο Θεός και ποια είναι η ορθή πίστη.
Εγώ είμαι «ο Μεσσίας», της λέγει. Η γυναίκα, έτρεξε να το αποκαλύψει στους ανθρώπους της περιοχής και εκείνοι καταφθάνοντας στο σημείο, Τον προσκάλεσαν να μείνει μαζί τους, όπως και συνέβη, για δύο μέρες, όπου πίστεψαν πάρα πολλοί από τους λόγους Του.
Τι πρέπει να κρατήσουμε λοιπόν, εμείς σήμερα, από το συγκεκριμένο περιστατικό; Το πρώτο, πως ο Θεός, δίδεται στους ανθρώπους αδιάκριτα.
Βλέπουμε, την τελεία, την άκρα ταπείνωση του ίδιου του Θεού, έμπροσθεν υμών των αμαρτωλών ανθρώπων.
Δηλώνει την ταυτότητα Του, την παντοδυναμία Του, την Θεϊκή Του φύση, δίχως να ξεχωρίζει και να διακρίνει σε ποιον και πού το κάνει.
Δεν υπάρχουν, καλοί – κακοί, χριστιανοί – αλλόθρησκοι, πιστοί – άπιστοι.
Όπου ζητηθεί, με απλότητα καρδίας, εκεί και θα βρεθεί αμέσως, ως πατέρας, να αγκαλιάσει και να Αγιάσει όλα Του τα ανθρώπινα δημιουργήματα.
Δεύτερον, ότι μπορεί να δοξαστεί σε οποιοδήποτε σημείο, αρκεί αυτό να γίνεται από ανάγκη εσωτερική και όχι από υποχρέωση.
Η ανάγκη για τον Χριστό, μας εξαγνίζει, μας κάνει πιο αληθινούς, πιο πραείς και μετόχους της χαράς, της εν Χριστώ όμως χαράς.
Η υποχρέωση, φέρνει την υποκρισία, το ψεύδος και την ακαταστασία στις ψυχές μας.
Και ένα τελευταίο, πως ο Χριστός δεν δικάζει και δεν καταδικάζει για τις αμαρτίες μας, όπως εμείς πολύ εύκολα πράττουμε.
Της αποκάλυψε όλη της τη ζωή, θέλοντας, όχι να την επιτιμήσει και να την κατακεραυνώσει όπως θεωρούν πολλοί, αλλά απλά για να της φανερωθεί, όπως και έγινε.
Μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, που εκεί πλέον βλέπουμε τον Χριστό και τον φέρουμε ζωντανό μέσα μας, μας δίδονται ευκαιρίες προβληματισμού και μετανοίας, ανεκβίαστα και ελεύθερα.
Αδελφοί, η σωτήρια αυτή συνάντηση και αποκάλυψη, πρέπει πάντα να είναι ένας διαρκής πόθος στη ζωή μας.
Και λέμε διαρκής, διότι πολλές φορές και ανθρωπίνως, αποκλίνουμε της πορείας μας, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Τότε πρέπει να σκεφτόμαστε, πως όπως ο Κύριός μας, περίμενε την Σαμαρείτιδα στο φρέαρ του Ιακώβ, αυτός ο ίδιος ο Χριστός, περιμένει εμάς στην Εκκλησία Του, ώστε μαζί Του και μόνο, αγωνιζόμενοι, να Αγιαστούμε, όπως εκείνος μας προέτρεψε, «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος ειμί».
Αμήν.
Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
