Χριστέ μου, πως οι παλαιοί πατέρες είχαν τη δύναμη να ζουν με απλότητα ως πτωχοί κι εμείς σήμερα ζούμε σε πανικό, διότι φοβόμαστε μήπως στερηθούμε τις ανέσεις (λόγω κρίσης)!!!
Χριστέ μου, πως παλιότερα οι γονείς μας μπορούσαν να ζήσουν χωρίς ανέσεις, με λίγη τροφή και τα απαραίτητα, κι εμείς σήμερα να μην αντέχουμε την έλλειψη κάποιων ειδών που θεωρούνται περιττά!!!
Χριστέ μου, πως παλιότερα ήταν δεμένη η οικογένεια και σήμερα έχει διαλυθεί, διότι δεν αντέχει ο ένας τον άλλο!
Παιδί μου, παλιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ακράδαντα στην Πρόνοια και την αγάπη μου κι Εγώ έστελνα τη Χάρη μου και γέμιζα τις καρδιές τους με χαρά.
Παιδί μου, παλιότερα οι γονείς πίστευαν σε μένα και έκαναν πράξη τις εντολές μου. Αγάπησαν την ολιγάρκεια, διότι έτσι γινόντουσαν μιμητές μου και ένοιωθαν χαρά.
Παιδί μου, παλιότερα ήταν δεμένη κι αγαπημένη η οικογένεια, διότι είχε την ευλογία μου. Ζητούσαν οι άνθρωποι πρώτα να κερδίσουν τη Βασιλεία μου και όλα τα άλλα τους τα χορηγούσα.
Σήμερα, έχετε απομακρυνθεί από το δρόμο που σας υπέδειξα και πιστεύετε μόνο στον εαυτό σας.
Σήμερα, έχετε ξεχάσει τις πατρικές μου συμβουλές και υπακούετε στον διάβολο.
Σήμερα, έχετε αυτονομηθεί και πιστεύετε πως μόνοι σας μπορείτε να πορευθείτε, χωρίς τη βοήθειά μου.
Κι όμως, ακόμη σας αγαπώ και περιμένω την επιστροφή σας.
Δεν σας ξέχασα, διότι είστε παιδιά μου.
Σας περιμένω.
Μέχρι πότε όμως θα σας ανέχομαι;
π. Υάκινθος
