Την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, για μία ακόμη φορά η Εκκλησία μας θέλει να μας υπενθυμίσει τις ευεργετικές συνέπειες, που είχε για μας η σταυρική θυσία του Κυρίου μας. Σταυρώθηκε ο Κύριος στο Γολγοθά, και πήρε επάνω Του την προπατορική αμαρτία και όλες τις προσωπικές αμαρτίες των ανθρώπων, τις κάρφωσε στο Σταυρό και τις «θανάτωσε», τις έσβησε! Ή όπως λέγει η Ευχή της 6ης Ώρας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «δια του τιμίου Αυτού Σταυρού το χειρόγραφον των αμαρτιών ημών διέρρηξεν»• έσχισε και πέταξε το χειρόγραφο, στο οποίο ήταν γραμμένες οι αμαρτίες όλων μας. Και κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό όταν βαπτίζεται, απαλλάσσεται απ’ όλες τις αμαρτίες του. Έτσι, βγαίνοντας ο νεοφώτιστος από τα νερά του Βαπτίσματος, ενώνεται με τον Χριστό και αρχίζει μία νέα ζωή, όπως γράφει ο Παύλος:
«Πραγματικά, με το βάπτισμά μας συμμετέχουμε στο θάνατο και στην ταφή του Χριστού. Ξέρουμε, πλέον με βεβαιότητα, ότι ο παλαιός αμαρτωλός εαυτός μας πέθανε στο σταυρό μαζί με το Χριστό. Έτσι έπαψε να ζει ο αμαρτωλός άνθρωπος και δεν είμαστε πια υπόδουλοι στο ζυγό της αμαρτίας» (Ρωμ.6,6). «Όποιος είναι με το Χριστό είναι καινούργια δημιουργία» ( Β’ Κορ.5,17). Μέσα μου πλέον ζει ο Χριστός! γράφει ο Παύλος. Δηλαδή έχω αποθέσει τον εαυτό μου στα χέρια του Χριστού. Κάνω ότι ο Χριστός θέλει• πηγαίνω όπου Εκείνος θέλει. Το τιμόνι του σκάφους της ζωής μου το έχω δώσει στα χέρια του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος ζεί με την χάρη του Χριστού που ενεργεί μέσα του. Απολαμβάνει την ενίσχυση και τους θριάμβους αυτής της χάρης. Ο ιερός Χρυσόστομος σχολιάζοντας τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου λέγει: Επειδή ο Παύλος έπραττε τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δεν είπε «ζω τω Χριστώ»αλλά κάτι πολύ περισσότερον «ζη εν εμοί Χριστός». Έτσι ο Χριστός που ζούσε μέσα στην ψυχή του Παύλου, την κατηύθυνε πάντοτε να ενεργεί κατά το θείον θέλημα.
Και η φυσική ζωή του Παύλου μεταμορφώθηκε, καθώς ζούσε πλέον κάτω από το φώς της πίστης και εμπνεόταν από την πίστη στο Χριστό. Ο Παύλος ως άνθρωπος ζούσε όπως όλοι οι άλλοι, με τις ίδιες τροφές, με τα ίδια μέσα όπως όλοι. Εσωτερικά όμως η πίστη έκανε τον Παύλο να οικειοποιείται την απύθμενη αγάπη του Χριστού προς τους αμαρτωλούς, και ο ίδιος ο Παύλος να αισθάνεται ότι ο Χριστός μόνον γι’ αυτόν σταυρώθηκε! Νά τα ίδια του τα λόγια που γράφει στους Γαλάτες: «Δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, πού με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου»(στίχ.20).
Αδελφοί μου, όταν βλέπουμε πόσο ψηλά έφθασε ο Απόστολος Παύλος και πόση δόξα απολαμβάνει από ανθρώπους και Αγγέλους, ακριβώς γιατί ταύτισε τη θέλησή του με το θέλημα του Χριστού, καταλαβαίνουμε ότι ο τρόπος αυτός της ζωής του χριστιανού είναι ο πιό επιτυχημένος. Όποιος αποφασίζει να εφαρμόζει στη ζωή του το θέλημα του Θεού, και να μη λέγει και να μη κάνει κάτι αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, είναι σίγουρα απόλυτα κερδισμένος από κάθε άποψη. Απόδειξη, όχι μόνον ο Απόστολος Παύλος, αλλά και πλήθος Αγίων, όλων των εποχών και κάθε κοινωνικής τάξης που τους θυμόμαστε με θαυμασμό, εξιστορούμε τη αγία βιωτή τους, τα θαυμαστά κοτορθώματά τους και επικαλούμαστε τις πρεσβείες τους.
Όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ενώ θεωρητικά μπορεί να δεχόμαστε ότι αυτό είναι λογικό και έτσι είναι, στην καθημερινή πράξη παρασυρόμαστε από το μακράν του Θεού κοσμικό περιβάλλον, από προσωπικές μας αδυναμίες, και -χωρίς αμφιβολία- από τις δελεαστικές παρεμβάσεις του πονηρού και χάνουμε τον προσανατολισμό μας! Ακούμε συχνά:
-Καλά είναι αυτά, αλλά ποιός μπορεί να τα εφαρμόσει!
– Με το Ευαγγέλιο στη σημερινή διεφθαρμένη κοινωνία δεν μπορείς να προκόψεις.
– Ένας ήταν ο Απόστολος Παύλος! Δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι σαν Αυτόν!
– Και να θέλεις, δεν σε αφήνει η παλιοκοινωνία να αγιάσεις! λένε άλλοι.
Όλα αυτά όμως , όπως λέγει ο Ψαλμωδός είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Όταν λέμε να μιμηθούμε τον Απόστολο Παύλο, δεν σημαίνει ότι θα ανεβούμε κι εμείς ζωντανοί μέχρι τρίτου ουρανού, όπως εκείνος• ούτε θα κάνουμε τα θαύματα που έκανε ο Παύλος. Όμως μπορούμε να μιμηθούμε την πίστη, την αγάπη και την υπακοή του Παύλου στον Χριστό, όπως τον μιμήθηκαν εκατομμύρια χριστιανοί.
Στην προσπάθειά μας αυτή, άλλωστε, δεν είμαστε μόνοι• έχουμε συνεργό τη θεία Χάρη. Και στον Παντοδύναμο Θεό δεν είναι τίποτε αδύνατο! Αρκεί εμείς να θελήσουμε να πιαστούμε από το χέρι του Θεού και να ακολουθήσουμε την πορεία της ζωής που χάραξε ο Χριστός, με το παράδειγμά Του και τον λόγο Του. Είθε!
Του Σεβ.Πισιδίας κ.Σωτηρίου
