ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ
1.Ἐάν ἡ πίστη δέν δίνει σιγουριά, τότε τί πίστη εἶναι;
2.Εχει η πιστη μας μεσα της αληθεια και πνευμα ;
3.Ὁ Χριστός εἶναι κρυμμένος μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί τά μυστήριά της.
Ἡ πέμπτη Κυριακή μετά τό Πάσχα ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἔχει ὡς θέμα καί περιεχόμενο, τή συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τή σαμαρείτιδα. Γιά τό λόγο αὐτό ὀνομάζεται Κυριακή τῆς σαμαρείτιδος.
Ὁ Ἰησοῦς ἤθελε νά πάει ἀπό τήν Ἰουδαία στή Γαλιλαία. Ὁ δρόμος του περνοῦσε ἀπό τά μέρη τῆς Σαμάρειας. Ὀδοιπόρος καί κουρασμένος μέ τούς μαθητές Του, φθάνει στήν πόλη Συχέμ τῆς Σαμάρειας. Ἡ ὥρα εἶναι 12 τό μεσημέρι. Βρίσκουν ἔνα πηγάδι καί ἐκεῖ κάθεται ὁ Ἰησοῦς νά πάρει μιά ἀνάσα, ἐνῶ παράληλα στέλνει τούς μαθητές στήν πόλη γιά νά πάρουν τροφή γιά τό γεῦμα.
Κατά τήν ἀπουσία τῶν μαθητῶν, μιά γυναίκα ἀπό τήν πόλη ἔρχεται γιά νά πάρει νερό. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ζητᾶ νά τοῦ δώσει λίγο ἀπό τό νερό πού ἔβγαλε ἀπό τό πηγάδι. Ἡ γυναίκα θαυμάζει, καθώς καταλαβαίνει τήν Ἰουδαϊκή καταγωγή Του, γιά τό ὅτι συζητᾶ μαζί της. Γιατί Ἰουδαῖοι καί Σαμαρεῖτες ἦταν πάντα σέ ἀντιπαλότητα. Ὁ Ἰησοῦς τῆς λέει πώς ἄν ἤξερε ποιός τῆς ζητᾶ νερό, θά ζητοῦσε αὐτή ἀπό αὐτόν. Ἡ γυναίκα ἀπορεῖ γιατί βλέπει πώς ὁ ξένος δέν ἔχει δοχεῖο μέ νερό. Ὁ Ἰησοῦς τῆς μιλᾶ γιά τή διαφορετικότητα τοῦ δικοῦ του νεροῦ, τή θεϊκή του δύναμη καί τή διάρκειά του.
Ἡ γυναίκα δέν καταλαβαίνει καί ζητᾶ ἀπό αὐτό τό νερό γιά νά μήν ταλαιπωρεῖται ἄλλο μέ τό κουβάλημά του. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀποκαλύπτει πράγματα τῆς προσωπικῆς της ζωῆς. Ἡ γυναίκα καταλαβαίνει πώς ἔχει προφήτη μπροστά της καί τόν ρωτᾶ γιά τό μέρος ὅπου μπορεῖ νά λατρεύεται σωστά ὁ Θεός, στό βουνό Γαριζίν τῆς πατρίδας της ἤ στό ναό τοῦ Σολομώντος τῶν Ἰεροσολύμων.
Κατά τήν ἀπουσία τῶν μαθητῶν, μιά γυναίκα ἀπό τήν πόλη ἔρχεται γιά νά πάρει νερό. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ζητᾶ νά τοῦ δώσει λίγο ἀπό τό νερό πού ἔβγαλε ἀπό τό πηγάδι. Ἡ γυναίκα θαυμάζει, καθώς καταλαβαίνει τήν Ἰουδαϊκή καταγωγή Του, γιά τό ὅτι συζητᾶ μαζί της. Γιατί Ἰουδαῖοι καί Σαμαρεῖτες ἦταν πάντα σέ ἀντιπαλότητα. Ὁ Ἰησοῦς τῆς λέει πώς ἄν ἤξερε ποιός τῆς ζητᾶ νερό, θά ζητοῦσε αὐτή ἀπό αὐτόν. Ἡ γυναίκα ἀπορεῖ γιατί βλέπει πώς ὁ ξένος δέν ἔχει δοχεῖο μέ νερό. Ὁ Ἰησοῦς τῆς μιλᾶ γιά τή διαφορετικότητα τοῦ δικοῦ του νεροῦ, τή θεϊκή του δύναμη καί τή διάρκειά του.
Ἡ γυναίκα δέν καταλαβαίνει καί ζητᾶ ἀπό αὐτό τό νερό γιά νά μήν ταλαιπωρεῖται ἄλλο μέ τό κουβάλημά του. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀποκαλύπτει πράγματα τῆς προσωπικῆς της ζωῆς. Ἡ γυναίκα καταλαβαίνει πώς ἔχει προφήτη μπροστά της καί τόν ρωτᾶ γιά τό μέρος ὅπου μπορεῖ νά λατρεύεται σωστά ὁ Θεός, στό βουνό Γαριζίν τῆς πατρίδας της ἤ στό ναό τοῦ Σολομώντος τῶν Ἰεροσολύμων.
Τότε ὁ Ἰησοῦς τῆς λέει κάτι πρωτάκουστο γι αὐτήν, τό ὁποίο ἀφορᾶ τό πῶς λατρεύεται σωστά ὁ Θεός. «Ἔφθασε ἡ ὥρα τῆς λέει, αὐτοί πού εἶναι ἀληθινοί προσκυνητές, νά τόν λατρεύουν καί προσκυνοῦν μέ πνεῦμα καί ἀλήθεια. Γιατί ὁ Πατήρ τέτοιους πιστούς ζητᾶ. Ἐπειδή καί ὁ ἵδιος εἶναι πνεῦμα….».
Αὐτός ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ εἶναι διαχρονικός καί ἀφορᾶ κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά πιστέψει στό Θεό ἀλλά καί λέει ὅτι πιστεύει. Γιατί αὐτός ὁ λόγος εἶναι μιά σταθερά ἡ ὁποία ζυγίζει καί φανερώνει τήν πίστη πού ὑπάρχει στόν κάθε ἔνα πού θέλει νά λέει πώς πιστεύει στό Θεό.
Αὐτός ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ εἶναι διαχρονικός καί ἀφορᾶ κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά πιστέψει στό Θεό ἀλλά καί λέει ὅτι πιστεύει. Γιατί αὐτός ὁ λόγος εἶναι μιά σταθερά ἡ ὁποία ζυγίζει καί φανερώνει τήν πίστη πού ὑπάρχει στόν κάθε ἔνα πού θέλει νά λέει πώς πιστεύει στό Θεό.
Ὅλοι μας ὡς βαπτισμένοι χριστιανοί μέ χαρά καί ὑπερηφάνια κάποτε λέμε πώς εἴμαστε πιστοί τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε πίστη μέσα μας πρός τό Θεό. Πώς ξέρουμε τί εἶναι Ἐκκλησία καί πώς γνωρίζουμε τό σωστό τρόπο πίστεως. Λίγες εἶναι οἱ φορές πού μᾶς δημιουργοῦνται κάποιες ἀπορίες περί πίστεως καί ἄν βροῦμε κάποιον πού θα τόν ἐκτιμήσουμε, νά τόν ρωτήσουμε γιά κάποιες αποριες πού μπορεῖ νά ἔχουμε, ἄν ἔχουμε.
Ἡ πίστη δέ λείπει ἀπό κανένα. Κάποτε ὅμως εἶναι μιά ἀφηρημένη κατάσταση, κάποτε εἶναι μιά φαντασίωση τοῦ Θεοῦ, κάποτε εἶναι μιά ἐθνικοθρησκευτική παράδοση, κάποτε εἶναι ἔνας τρόπος γιά διάκριση καί προβολή, κάποτε… ὅτι μπορεῖ νά νομίζει-πιστεύει ὁ καθένας.
Καί σέ ὅλες αὐτές τίς περιπτώσεις, μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, εἶναι πίστη ἡ ὁποία ἔχει τέτοια σιγουριά, βεβαιότητα καί ὀρθότητα πού σέ καμιά περίπτωση δέν μπορεῖ νά κλονισθεῖ ἀπό τίποτε καί δίνει στόν ἔχοντα αὐτήν, τή ἰκανοποίηση ὅτι βαδίζει σωστά καί τά ἔχει καλά μέ τό Θεό. Καί βεβαίως, ἔτσι πρέπει. Ἐάν ἡ πίστη δέν δίνει σιγουριά, τότε τί πίστη εἶναι;
Ὅμως αὐτή ἡ πίστη πού δέ λείπει ἀπό κανένα, πόσο πνεῦμα καί ἀλήθεια ἔχει; Καί ὅταν λέμε πνεῦμα, μήν πάει τό μυαλό μας σέ ὁποιαδήποτε κατάσταση σοφίας-πνεύματος, μπορεῖ νά εἶναι προϊόν σπουδῆς καί μελέτης βιβλίων, κατάκτησης γνώσεων, ἀποτέλεσμα σπουδῆς σέ σχολεία καί πανεπιστήμια.
Ὅταν λέμε πνεῦμα, μή βάζουμε στό μυαλό μας, σχεδόν ἀφηρημένες στήν πραγματικότητα, ἀλλά γιά ἐμᾶς πνευματικές καταστάσεις καί δεδομένα. Ὅταν λέμε πνεῦμα μήν ἐννοοῦμε ἕνα τρόπο καί μιά διάθεση πού εἶναι σέ ἀνώτερη σφαίρα διάνοιας καί ἀντίληψης καί εἶναι ὑπεράνω κάθε ἐκκλησιαστικῆς διατάξεως, τῆς ὑγιοῦς ὀρθοδόξου πίστώς μας.
Ὅταν λέμε πνεῦμα, νά ἐννοοῦμε ἀποκλειστικά καί μόνο τό τρίτο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, τό πανάγιο καί τελεταρχικό Πνεῦμα τοῦ Πατέρα Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα πού λέει καί ἐννοεῖ πρός τή σαμαρείτιδα ὁ Ἰησοῦς. Εἶναι τό πνεῦμα πού γιά νά τό ἀποκτήσεις, θά πρέπει νά ζήσεις τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τή λατρεία της, τή συμμετοχή στό κάθε τι πού διδάσκει καί προτείνει.
Ὅταν λέμε πνεῦμα, νά ἐννοοῦμε ἀποκλειστικά καί μόνο τό τρίτο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, τό πανάγιο καί τελεταρχικό Πνεῦμα τοῦ Πατέρα Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα πού λέει καί ἐννοεῖ πρός τή σαμαρείτιδα ὁ Ἰησοῦς. Εἶναι τό πνεῦμα πού γιά νά τό ἀποκτήσεις, θά πρέπει νά ζήσεις τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τή λατρεία της, τή συμμετοχή στό κάθε τι πού διδάσκει καί προτείνει.
Νά κάνεις τήν προσπάθειά σου, τηρῶντας τίς νηστείες της, κάνοντας προσευχή καί ἀγώνα κατά τόν παθῶν. Νά ἐξομολογεῖσαι καί μέ τήν εὐχή τοῦ πνευματικοῦ σου νά κοινωνεῖς, ὅσο ποιό τακτικά γίνεται. Νά συγχωρεῖς καί νά συμπαθεῖς καί μάλλον νά προτιμᾶς νά μή ζητᾶς τό δίκιο σου. Νά δώσεις ὅπως λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας αἷμα, γιά νά λάβεις Πνεῦμα.
Γιατί ὅταν τό κάνεις αὐτό, στήν πραγματικότητα ζεῖς τό Χριστό. Γιατί ὅτι ἔχει γιά τόν πιστό ἄνθρωπο ἡ ἐκκλησία τό ἔχει παραλάβει ἀπό τόν ἵδιο τό Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι κρυμμένος μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί τά μυστήριά της. Εἶναι αὐτός πού γίνεται γέφυρα γιά νά λάβει ὁ πιστός τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ Πνεύματος πού θά σέ ὁδηγήσει μετά «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Ἔτσι ἡ πίστη σου θά εἶναι πλέον «ἐν πνεύματι καί ἀληθεία». Θά εἶσαι εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός ναοῦ, μιά ζωντανή λατρεία καί προσκύνηση τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θά ἔχει καί θά βγάζει μία ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.
Μιά ἀλήθεια πού θά φωτίσει πρώτα τό μέσα σου καί μετά τό ἔξω σου καί θά σοῦ διδάξει καί θά σοῦ ἐξηγήσει τά πάντα γιά τό Θεό, τήν πίστη καί τήν Ἐκκλησία. Θά σοῦ δώσει νά καταλάβεις ὅλα ὅσα καί γίνονται μέσα σ’αὐτήν, ἀλλά κυρίως γιατί γίνονται, ποιά ἡ σημασία τους γιά τή ψυχή καί τή ζωή σου. Ἔτσι ὥστε πλέον νά τά κάνεις ἀπό μόνος καί μέ χαρά. Χωρίς νά χρειάζεται νά ἀκούσεις κάνενα «πρέπει νά τό κάνεις» καί βεβαίως γιά νά κανένα λόγο νά μήν τά ὑποτιμᾶς καί τά θεωρεῖς ἀκόμη καί μή ἀπαραίτητα γιά ἐσένα καί τή ζωή σου.
Εἴθε ἀγαπητοί νά γίνουμε μέτοχοι αὐτῆς τῆς πίστεως, τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθεία», γιατί τότε πραγματικά θά ἀνακαλύψουμε τήν ἔννοια καί τό βάθος τῆς πίστεως, τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Γι αὐτό ἄς μήν ἐφησυχάζουμε σ’αὐτό πού ζοῦμε ὡς προσωπική πίστη ἔκαστος καί κάποτε στήν προσευχή μας ἄς παρακαλοῦμε τό Θεό· «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῆ ἀπιστία…»….
Γιατί ὅταν τό κάνεις αὐτό, στήν πραγματικότητα ζεῖς τό Χριστό. Γιατί ὅτι ἔχει γιά τόν πιστό ἄνθρωπο ἡ ἐκκλησία τό ἔχει παραλάβει ἀπό τόν ἵδιο τό Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι κρυμμένος μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί τά μυστήριά της. Εἶναι αὐτός πού γίνεται γέφυρα γιά νά λάβει ὁ πιστός τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ Πνεύματος πού θά σέ ὁδηγήσει μετά «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Ἔτσι ἡ πίστη σου θά εἶναι πλέον «ἐν πνεύματι καί ἀληθεία». Θά εἶσαι εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός ναοῦ, μιά ζωντανή λατρεία καί προσκύνηση τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θά ἔχει καί θά βγάζει μία ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.
Μιά ἀλήθεια πού θά φωτίσει πρώτα τό μέσα σου καί μετά τό ἔξω σου καί θά σοῦ διδάξει καί θά σοῦ ἐξηγήσει τά πάντα γιά τό Θεό, τήν πίστη καί τήν Ἐκκλησία. Θά σοῦ δώσει νά καταλάβεις ὅλα ὅσα καί γίνονται μέσα σ’αὐτήν, ἀλλά κυρίως γιατί γίνονται, ποιά ἡ σημασία τους γιά τή ψυχή καί τή ζωή σου. Ἔτσι ὥστε πλέον νά τά κάνεις ἀπό μόνος καί μέ χαρά. Χωρίς νά χρειάζεται νά ἀκούσεις κάνενα «πρέπει νά τό κάνεις» καί βεβαίως γιά νά κανένα λόγο νά μήν τά ὑποτιμᾶς καί τά θεωρεῖς ἀκόμη καί μή ἀπαραίτητα γιά ἐσένα καί τή ζωή σου.
Εἴθε ἀγαπητοί νά γίνουμε μέτοχοι αὐτῆς τῆς πίστεως, τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθεία», γιατί τότε πραγματικά θά ἀνακαλύψουμε τήν ἔννοια καί τό βάθος τῆς πίστεως, τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Γι αὐτό ἄς μήν ἐφησυχάζουμε σ’αὐτό πού ζοῦμε ὡς προσωπική πίστη ἔκαστος καί κάποτε στήν προσευχή μας ἄς παρακαλοῦμε τό Θεό· «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῆ ἀπιστία…»….
