ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΥΧΕΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ
1. Πρώτα πρέπει να θυμάται τις αμαρτίες του, πρωτίστως τις μεγάλες και φοβερές και ντροπιαστικές, με τις οποίες ήρθε σε αντίθεση με τον αιώνιο Νομοθέτη και Δημιουργό μας Θεό, ελύπησε το Πανάγιο Πνεύμα, ασέβησε στο Πάντιμο Αίμα του Κυρίου μας, που χύθηκε επί του Σταυρού στο Γολγοθά, πλήγωσε τη συνείδησή του, αμαύρωσε τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, σκανδάλισε ψυχές, για τις οποίες «Χριστός απέθανεν» και έδωσε δικαιώματα και χαρά στο εχθρό διάβολο.
2. Δεύτερον πρέπει να θυμάται τον χαμένο χρόνο της ζωής του που εδούλευσε στη ματαιότητα και στην αμαρτία. Πόσες φορές κοινώνησε ανεξομολόγητος και απροετοίμαστος και ο Θεός δεν τον έκαψε. Πόσος χρόνος πέρασε στο σκοτάδι της παρανομίας χωρίς προσευχή, εκκλησιασμό και μελέτη του θείου λόγου. Πόσες Κυριακές και άγιες Ημέρες αυτός μόλυνε την ψυχή του. Αν ίσως και είχε χρόνο στη ζωή του, δεν θα του έφταναν χίλια χρόνια να σβήσει τα χρεωστούμενα και να θυμηθεί και να εξομολογηθεί όλες τις παραβάσεις του.
3. Τρίτον, πρέπει να θυμάται τον άδηλο και αφανέρωτο υπόλοιπο χρόνο της ζωής του και την άγνωστη ώρα του θανάτου, ο οποίος θα έλθει «ως κλέπτης εν νυκτί» και οι άγγελοι θα ζητούν την ψυχήν του χωρίς καλά καλά να το περιμένει. «Οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη εκ του σώματος»! Μάλιστα να σκεφτεί πως σε λίγα χρόνια θα είναι «σκωλήκων βρώμα – κάτω από το χώμα – και δυσωδία», θα έχει γίνει και το μνημόσυνό του και θα βρίσκεται μόνος «ενώπιος ενωπίω» με τον αληθινό Θεό, αυτός και η ψυχή του.
4. Τέταρτον, πρέπει να θυμάται τα έσχατα και το φοβερό και οικτρό τέλος του κόσμου. Την ανακατάταξη των πάντων, την απώλεια των ορατών και ελκυστικών πραγμάτων του κόσμου τούτου, την θανάσιμη απειλή του Αντιχρίστου, τον φοβερό διωγμό, την πλάνη και τον θάνατο των ιδικών του προσφιλών προσώπων, την ανατροπή των φυσικών νόμων, τη διασάλευση του σύμπαντος και τη συνοχή των εθνών και την αγωνία των λαών, την ανάσταση των νεκρών και την αλλαγή των ζώντων.
5. Πέμπτο, πρέπει να θυμάται την φοβερά ημέρα της Κρίσεως. Την παράσταση πάντων των ανθρώπων ενώπιον του φοβερού βήματος του Δικαιοκρίτου Χριστού και την αναψηλάφηση δημόσια όλης της ζωής του, της εσωτερικής και εξωτερικής, πράξεων, λόγων, ενθυμήσεων, λογισμών και επιθυμιών, συνδυασμών και συγκαταθέσεων της ψυχής, των εν νυκτί και εν ημέρα, την καλή ή κακή απολογία και την φραγή του στόματος των ασεβών και βλασφήμων και από κεί και πέρα την ατελείωτη αιωνιότητα είτε στο φως είτε στο σκοτάδι, τη χαρά δηλαδή των δικαίων και τον θρήνο των αμετανοήτων.
6. Έκτο που πρέπει να σκέπτεται ο άνθρωπος που θέλει να σωθεί είναι τα αθάνατα λόγια του Κυρίου: «όστις θέλει μου οπίσω ελθείν…», ο «πιστεύων εις εμέ και πιστεύων εις τον λόγον μου εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν». Όπως επίσης να θυμάται τα φοβερά λόγια του Ευαγγελίου για τους αμετανοήτως τελευτήσαντας: «το πύρ το άσβεστον, ο σκώληξ ο ακοίμητος, το σκότος το εξώτερον, ο βρυγμός και ο τρυγμός των οδόντων, τα ατελείωτα δεινά των κολασμένων από την συνοδείαν και παρουσίων των σκοτεινών και πονηρών δαιμόνων εις αιώνας αιώνων.
7. Έβδομον, αν θέλει να σωθεί ο άνθρωπος καλόν είναι να θυμάται πάντοτε, πιο συχνά από όλα τα άλλα, την αγάπη του Θεού μας που δημιούργησε τον Κόσμο και έφερε τον ίδιον τον άνθρωπο από την ανυπαρξία στην ύπαρξη για να τον σώσει, τη Σταυρική Θυσία του Ασπίλου και Αμώμου Αμνού Ιησού Χριστού, «του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου», τις ευκαιρίες που έχει μπροστά του από τη δωρεά του Αγ. Πνεύματος για να μετανοήσει και να εξομολογηθεί. Επίσης να σηκώνει ψηλά τα μάτια της ψυχής του και να θωρεί τα άφθαρτα κάλλη του Παραδείσου «α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσι Αυτόν» και τίποτε άλλο στη μικρή ζωή του να μη προτιμήσει από την Αγάπη του Χριστού και τον Παράδεισο.
Σήμερα λοιπόν που βρισκόμαστε στη ζωή και στο φως το αισθητό και βαστά ακόμη η μέρα του παρόντος αιώνος του απατεώνος,
Σήμερα που ακούμε και διαβάζουμε το θείο λόγο, μη σκληρύνουμε τις καρδιές μας όπως παλιά οι Εβραίοι στην έρημο και επίκραναν τον Κύριο,
Αλλά εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, να μη πετάξουμε στα σκουπίδια τη χάρη του Θεού, αλλά να βάλουμε με καλή διάθεση Αρχή Μετανοίας, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας.
