Ό προαιώνιος ἐχθρός μας, ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος, ἐπιδιώκει μὲ κάθε τρόπο τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή μας. Γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὸ ὀλέθριο ἔργο του, συνήθως, ἀποφεύγει νὰ μᾶς προσβάλει κατὰ μέτωπον. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πνεῦμα γεμάτο πονηρία, χρησιμοποιεῖ πανοῦργα τεχνάσματα – «μεθοδεῖες» τὰ ὀνομάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος – γιὰ νὰ μᾶς ἐξαπατήσει καὶ νὰ ἐπιτύχει εὐκολότερα τὴν καταστροφή μας. Ὁ ὄφις λοιπὸν ὁ πανοῦργος μὲ τὶς ἐπιβουλὲς καὶ πανουργίες του μᾶς πολεμεῖ, κατὰ τοὺς Πατέρες, μὲ ἑπτὰ τρόπους. Ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ μᾶς τοὺς παρουσιάσει, γιὰ νὰ προφυλασσόμαστε(*):
Ὁ α΄ τρόπος ποὺ μεταχειρίζεται ὁ διάβολος εἶναι νὰ παύει γιὰ λίγο καιρὸ τὸν πόλεμο καὶ νὰ μὴ μᾶς πειράζει, γιὰ νὰ νομίσουμε ὅτι εἴμαστε ἀσφαλεῖς. Σὰν τὸν κυνηγὸ ποὺ μερικὲς φορὲς δὲν κάνει θόρυβο, προκειμένου νὰ σταθεῖ τὸ θήραμα· καὶ τότε ρίχνει τὴ σαΐτα του καὶ τὸ πληγώνει. Ἔτσι κάνει καὶ ὁ διάβολος πολλὲς φορές. Σὲ ἀφήνει νὰ παγιδευθεῖς καλὰ σὲ κείνη τὴ φιλία, σὲ κείνη τὴν ἐπιθυμία, σὲ ἕναν ἄλλον κίνδυνο, χωρὶς νὰ σὲ ταράξει μὲ κανένα λογισμό, μὲ καμιὰ παρακίνηση, καὶ ὅταν σὲ δεῖ αἰχμαλωτισμένο στὴν ἀγάπη ἐκείνου τοῦ ὑποκειμένου, τότε ρίχνει τὸ βέλος του καὶ σὲ θανατώνει.
Ὁ β΄ τρόπος εἶναι νὰ πειράζει ὁ διάβολος ἐκεῖνον ποὺ ἄλλαξε ζωὴ καὶ γλύτωσε ἀπ᾿ τὰ χέρια του, πολὺ δυνατότερα καὶ συχνότερα ἀπὸ πρίν. Καὶ δὲν εἶναι παράδοξο αὐτό, γιατὶ ο ἐχθρὸς δὲν πολεμάει ἐκεῖνον ποὺ παραδίδεται μόνος του, ἀλλὰ ἐκεῖνον ποὺ ἀνθίσταται καὶ τὸν ἀντιπολεμεῖ μὲ ἀνδρεία.
Ὁ γ΄ τρόπος ποὺ μεταχειρίζεται ὁ διάβολος εἶναι νὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὸ λίγο, ἀπὸ μιὰ μικρὴ ὑποχώρηση, γιὰ νὰ πάρει τὸ πολὺ ἢ καὶ τὸ ὅλο, ἂν μπορέσει. Γι᾿ αὐτὸ ὁ διάβολος ὀνομάζεται «σχοινοπλόκος», γιατὶ σοῦ ζητεῖ μιὰ τρίχα, μὲ τὴν ὁποία πλέκει ἕνα δυνατὸ σχοινί, γιὰ νὰ σὲ δέσει. Ἀπὸ τὸν Δαβὶδ ἕνα βλέμμα μόνο ζήτησε, ἕνα βλέμμα ἀπὸ μακριά, καὶ βλέμμα ὄχι ἐκ προθέσεως. Αὐτὸ τὸ λίγο ὅμως ἔδωσε τὴ δυνατότητα στὸν διάβολο νὰ γκρεμίσει στὴ γῆ τόν μεγαλύτερο Ἅγιο, ποὺ βρισκόταν τότε στὸν κόσμο.
Ὁ δ΄ τρόπος πού μεταχειρίζεται ὁ διάβολος εἶναι νὰ παρακινεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴ ζητάει συμβουλὴ ἀπὸ κάποιον ἔμπειρο Πνευματικὸ στοὺς πειρασμοὺς καὶ τοὺς λογισμούς του καὶ νὰ μὴν τοὺς φανερώνει σ᾿ αὐτόν. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἐξουσία τῶν δαιμόνων λέγεται ἐξουσία τοῦ σκότους, διότι ὅσο εἶναι σκοτεινὴ καὶ ἀγνώριστη, ἔχει δύναμη· ἐὰν ὅμως ἔρθει στὸ φῶς καὶ γνωρισθεῖ, χάνει κάθε ἰσχὺ καὶ δύναμη.
Ὁ ε΄ τρόπος ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος εἶναι νὰ σὲ παρακινεῖ στὴν ἁμαρτία, γιατὶ προφθάνει νὰ σοῦ λέει, χωρὶς νὰ πέσεις, ὅτι ἔπεσες, ἐπειδὴ καὶ μόνο σκέφτηκες μὲ τὸν λογισμὸ τὴν ἁμαρτία. Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ γιὰ νὰ μικροψυχήσεις καὶ νὰ παύσεις νὰ ἀγωνίζεσαι. Ἂν ὅμως ἐσὺ δὲν συγκατατίθεσαι στοὺς κακοὺς λογισμοὺς ποὺ αὐτὸς σοῦ ὑποβάλλει, ἀλλὰ ἀφιερώνεσαι στὸν Θεό, καὶ ἀποφασίζεις συχνὰ τὸ ἀντίθετο, καὶ εἶσαι διατεθειμένος νὰ μὴν κάνεις ἕνα τέτοιο ἁμάρτημα, στάσου μὲ καλὴ καρδιὰ καὶ μὴ φοβᾶσαι· διότι αὐτὰ εἶναι σημάδια ὅτι θὰ νικήσεις καὶ ὄχι ὅτι θὰ νικηθεῖς.
Ὁ στ΄ τρόπος πού μεταχειρίζεται ὁ ἐχθρός, εἶναι νὰ σὲ παρακινεῖ νὰ πέσεις μιὰ μόνο φορὰ στὴν ἁμαρτία, καὶ τότε θὰ παύσει ὁ λογισμὸς καὶ θὰ τελειώσει ὁ πόλεμος. Αὐτὸ εἶναι ψέμα φανερό, καὶ μὲ αὐτὸ πλανᾶ πολλούς. Γιατὶ ὅταν ἀντιστεκόμαστε, αὐξάνει σὲ μᾶς ἡ καλὴ συνήθεια καὶ ἕξη. Ἂν κάνουμε συγκατάθεση, αὐξάνει ἡ κακὴ συνήθεια καὶ τὸ ἀχαλίνωτο πάθος καὶ ἀνοίγουμε τὴν πόρτα σὲ πολλὲς παραβάσεις. Ὅταν τὸ λιοντάρι γευθεῖ μιὰ φορὰ τὸ αἷμα, δύσκολα πλέον μπορεῖ νὰ ἡμερώσει.
Ὁ ζ΄ τρόπος ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος εἶναι νὰ σὲ παρακινεῖ στὴν ἀμέλεια, μὲ τὸ νὰ σοῦ λέει ὅτι ὁ πόλεμος θὰ διαμείνει σὲ ὅλη σου τὴ ζωὴ καὶ μάλιστα, ὅτι θὰ δυναμώνεται πάντοτε περισσότερο, καὶ πῶς μπορεῖς ἐσὺ νὰ ὑπομείνεις μέχρι τέλους; Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ψέμα. Ὅταν ἐσὺ δαμάζεις καὶ ἡμερώνεις ἕνα ἄλογο, θὰ περιγελάσεις ἐκεῖνον ποὺ θὰ σοῦ πεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ ἄλογο ποὺ ἡμερώνεις, θὰ εἶναι πάντοτε ἀγριότερο. Γιατὶ αὐτὸ θὰ χαίρεται τὸ χαλινάρι καὶ θὰ περπατάει μὲ τάξη καὶ μόνο μὲ τὸν ἴσκιο μιᾶς μικρῆς ράβδου. Ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὴ σάρκα μας. Μὲ τὴν ἀντίσταση, τὸν ἀγώνα καὶ τὴ μετάνοια δαμάζεται καὶ ὑπακούει.
Ἂς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅσα ἡ φωτισμένη καὶ ἁγιασμένη σκέψη τῶν Ἁγίων μᾶς διδάσκει γιὰ τὶς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου. Ἂς ἀντιστεκόμαστε γενναῖα κατὰ τοῦ ἀνθρωποκτόνου ἐχθροῦ μας, ἐπικαλούμενοι τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ φύγει ἀπὸ ἐμᾶς: «Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ᾿ ὑμῶν» (Ἰακ. δ΄ 7).
(*) Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικὰ Γυμνάσματα, Ἀνάγνωσις Ὀγδόη.
Πηγή: https://antonisparas.blogspot.com/
