Τώρα πού διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οἰκονομική, ἠθική, πνευματική, ἀκριβῶς τώρα καθίσταται ἀκόμη πιό ἐπίκαιρο τό μήνυμα ἀπό τό ΟΧΙ τοῦ 1940. Τό ΟΧΙ πού βεβαίως εἶπε ὁ Κυβερνήτης Ἰωάννης Μεταξάς ἐκφράζοντας τήν ἄποψη τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας. Ἦταν ἕνα ΟΧΙ κατά τῆς ξένης εἰσβολῆς καί ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας. Οἱ φράσεις τοῦ Μεταξά πρός τόν Ἰταλό Πρέσβυ Γκράτσι ἦταν: “Alors c’ est la guerre”, πού σημαίνει στά γαλλικά: Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο. Καί τό ΟΧΙ αὐτό ἐπαναλήφθηκε χιλιάδες φορές ἀπό ἁπλούς φαντάρους καί ἀξιωματικούς, ἀπό κληρικούς καί λαϊκούς, ἀπό ἐπιστήμονες καί ὀλιγογράμματους μαχητές. Ἀπό ἄνδρες καί γυναῖκες πού αἰσθάνθηκαν ὅτι προσεβλήθη ἡ Παναγία κατά τόν τορπιλλισμό τῆς ΕΛΛΗΣ ἀπό ἰταλικό ὑποβρύχιο στίς 15 Αὐγούστου 1940. Ὁ πόλεμος ἔγινε μέ ὑψηλά ἰδανικά. Τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τήν Πατρίδα. Εἶχε ὁ ἁπλός Ἕλληνας ἰσχυρούς προστάτες. Τήν Παναγία καί τήν διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τούς ἥρωες καί τούς μάρτυρες τοῦ Γένους.
Ἔγραψε σχετικά ὁ σπουδαῖος λόγιος καί δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Ἀπό αὐτό τό καμπαναριό τῆς Μεγαλόχαρης ἀντιλάλησε ὡς τά πέρατα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ καμπάνα τοῦ ἐθνικοῦ συναγερμοῦ, ὅταν ὁ Ἰταλός, ἀφήνοντας τόν ἀκήρυχτο πόλεμο, ἦρθε στίς φανερές ἐχθροπραξίες. Ὁ σεπτός ναός τῆς παρθένου στάθηκε τό ψυχικό στρατηγεῖο τοῦ ἔθνους. Μία θεία κόρη στρατηγεύει πάντα στούς μεγάλους πολέμους τῶν Ἑλλήνων. Ἡ Ἀθηνᾶ παράστεκε τούς ἥρωες στήν Ἰλιάδα. Τά στρατεύματα καί τά καράβια μας, στό ἀγώνα τοῦτο τῆς λευτεριᾶς, ἡ Μεγαλόχαρη τῆς Τήνου…».
Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, ὁ Ἰταλός Πρέσβυς πού ἐπέδωσε στό Ἰωάννη Μεταξά τό ἐπαίσχυντο τελεσίγραφο τά ξημερώματα τῆς 28.10.1940, παραδέχεται ὅτι: «Τό ἔγκλημα τῆς Τήνου εἶχε γι’ ἀποτέλεσμα, νά μήν πῶ ἔκαμε τό θαῦμα, νά δημιουργηθεῖ σ’ ὅλην τήν Ἑλλάδα μία ἀπόλυτη ἑνότητα ψυχῶν. Μοναρχικοί καί Βενιζελικοί, ὀπαδοί καί ἀντίπαλοί της 4ηςΑυγούστου, πείστηκαν πώς ἕναν μόνο ἀδυσώπητο ἐχθρό εἶχε ἡ Ἑλλάδα: Τήν Ἰταλία. Καί πώς ἄν δέν γινόταν νά ἀποφευχθεῖ μιά σύγκρουση μέ τήν Ἰταλία, θά ἦταν προτιμότερο ν’ ἀντιμετωπισθεῖ ὁ ἐχθρός μέ ἀνδρισμό, παρά νά ὑποχωρήσει τό ἑλληνικό ἔθνος μπροστά σ’ ἕναν ἐχθρό, πού δέν δίσταζε νά μεταχειρίζεται τέτοια μέσα…».
Δέν μποροῦσε νά ἦταν διαφορετική ἡ ἀπάντηση τῶν Ἑλλήνων στήν εἰσβολή τοῦ Μουσσολίνι. Ὁ Ἑλληνισμός καταγράφηκε μέ χρυσά γράμματα στίς δέλτους τῆς παγκόσμιας ἱστορίας κυρίως μέ τά ΟΧΙ του. Ἡ ἀντίσταση τῶν Πανελλήνων κατά τῆς Περσικῆς εἰσβολῆς τό 490-479 π.Χ. ἔσωσε τήν Εὐρώπη ἀπό τήν ἀσιατική βαρβαρότητα . Σήμερα ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σέ ὅλον τόν κόσμο διδάσκονται μέ θαυμασμό τό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ τοῦ Λεωνίδα καί τό Ἴτε παῖδες Ἑλλήνων, πού διέσωσε ὁ Αἰσχύλος. Τό ΟΧΙ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου τό 1453 διέσωσε τήν τιμή καί τήν ὑπερηφάνεια τῶν Ἑλλήνων καί κράτησε ἄσβεστη τή φλόγα τῆς Μεγάλης Ἰδέας. Εἶχε προηγηθεῖ, λίγα χρόνια πρίν, τό ΟΧΙ τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου Ἐφέσου, πρός τόν Πάπα, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε τήν πλήρη ὑποδούλωση τῆς Ὀρθοδοξίας στή Λατινική Δύση. Ὁ ἀείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Σέρ Στῆβεν Ράνσιμαν παραδέχεται ὅτι αὐτό τό ΟΧΙ διαφύλαξε τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐπιβιώνει τότε ἐπιβιώνει καί ὁ Ἑλληνισμός. Τό ΟΧΙ τῶν Σουλιωτῶν καί Σουλιωτισσῶν πρός τόν Ἀλή Πασά ἀποτέλεσαν τόν πρόλογο τοῦ 1821. Τό ΟΧΙ τοῦ Παπαφλέσσα θαυμάσθηκε ἀκόμη καί ἀπό τόν σκληρό ἀντίπαλό του, τόν Αἰγύπτιο Ἰμπραήμ. ΤΟ ΟΧΙ τῶν Μεσολογγιτῶν καί ἡ συγκινητική Ἔξοδός τους παρακίνησαν διαδηλώσεις φοιτητῶν στήν Ἀγγλία καί στή Γαλλία καί θυελλώδεις συζητήσεις ὑπέρ τοῦ ἑλληνικοῦ Ἀγώνα στά εὐρωπαϊκά Κοινοβούλια.
ΤΟ ΟΧΙ κατά τῶν Γερμανῶν Ναζί στό Ροῦπελ θαυμάσθηκε ἀκόμη καί ἀπό τόν Χίτλερ καί ἀπό τούς ἀλαζόνες στρατηγούς του. Τό ΟΧΙ κατά τῶν βρετανῶν ἀποικιοκρατῶν πού δήλωσαν οἱ Ἕλληνες Κύπριοι τό 1955-59 ταπείνωσε μία ὁλόκληρη αὐτοκρατορία καί ἀναπτέρωσε τό ἠθικό του ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τά μεγάλα συλλαλητήρια τῶν Ἑλλήνων τό 1992-94 ἐμπόδισαν τούς ἐνδοτικούς νά παραχωρήσουν τό ὄνομα καί τόν πολιτισμό τῆς Μακεδονίας στό θνησιγενές κρατίδιο τῶν Σκοπίων. Τό ΟΧΙ αὐτό ἐλήφθη σοβαρά ὑπ’ὄψιν ἀπό φίλους καί ἑταίρους, ὅπως δήλωσε πρό ἐτῶν στήν Ἀθήνα ὁ ὑπεύθυνός της Εὔρ. Ἑνώσεως γιά τά Βαλκάνια, Ντέϊβιντ Ὄουεν. Οἱ Κύπριοι ἀδελφοί μας ξαναεῖπαν τό ΟΧΙ τούς στό κρίσιμο δημοψήφισμα τοῦ 2004. Ἔσωσαν τό νησί τους ἀπό τό σχέδιο Ἀνᾶν πού θά ἔφερνε πλήρη Τουρκοκρατία στόν βορρᾶ καί μερική τουρκοκρατία στόν νότο. Καί τά ΟΧΙ πρέπει νά ἔχουν συνέχεια. Τώρα πού ὑπό τήν πίεση τῶν οἰκονομικῶν μας προβλημάτων καλούμεθα νά δηλώσουμε πλήρη ὑποταγή σέ ξένες ἀποφάσεις καί νά παραχωρήσουμε σέ ἐπικίνδυνο βαθμό τήν ἐθνική μας κυριαρχία.
Τήν 28η Οκτωβρίου 1940 ὁ μεγάλος ποιητής μᾶς Κωστής Παλαμᾶς πρότεινε νά μεθύσουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀπό τό ἀθάνατο κρασί τοῦ 1821. Ἡ πίστη στόν Θεό καί στήν Παναγία, ἡ συνείδηση τῆς ἱστορικῆς συνέχειας, ἡ αἴσθηση τοῦ χρέους ἀπέναντι στήν πατρίδα, στούς προγόνους καί στούς ἐπιγόνους, αὐτά ἤσαν πρωτίστως τά ἰδανικά πού ἐνέπνευσαν τήν ἐποποιία τῶν βορειοηπειρωτικῶν βουνῶν. Γιά νά μπορέσουμε σήμερα νά ἐπιβιώσουμε ὡς ἔθνος καί ὡς ἀξιοπρεπεῖς Ἕλληνες εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀναβαπτισθοῦμε στίς σταθερές ἀρχές καί ἀξίες τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Γιά νά συνεχίσουμε τά ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ!
Κωνσταντῖνος Χολέβας – Πολιτικός Ἐπιστήμων
ΠΗΓΗ: https://agiazoni.gr
