Τά σταφύλια τῆς ἀγάπης

Γύρω στό 330μ.Χ. γκαταστάθηκε στή Σκήτη γιος Μακάριος Αγύπτιος. Κοντά στόν γιο μακάριο μαζεύτηκαν σιγά-σιγά χιλιάδες μοναχοί,ο ποοι δέχονταν τίς συμβουλές καί τούς λόγους του.λλά καί πολλοί λαϊκοί πό λη τή Αγυπτο ρχονταν στόν γιο το Θεο,γιά νά δεχθον τούς καρπούς τς γάπης του. φήμη του εχε πλωθε σ’ λη τή πολιτεία. Μιά μέρα κάποιοι προσκυνητές ρθαν στό καλογερικό χωριό γιά νά δον τόν ββ Μακάριο.Μάλιστα το φεραν σπό τήν πόλη να καλάθι γεμάτο σταφύλια.Κάθισαν ρκετή ρα κοντά του,κουσαν τίς πολύτιμες συμβουλές του καί φελημένοι ψυχικά ξεκίνησαν γιά την πόλη.

τά εναι γι΄σένα,ββ,το επαν φεύγοντας.

Τά σταφύλια ξέρουμε πώς σο ρέσουν πολύ.Κράτησέ τα σέ παρακαλομε.

ββς Μακάριος εχαρίστησε τούς προσκυνητές καί τούς ξεπροβόδισε μέ χαμόγελο.Καταμεσς στό φτωχικό καλυβάκι ταν να καλάθι γεμάτο μορφα μυρωδικά σταφύλια.Δρο σπάνιο,φο τόπος δέν εχε τίποτε π’ ατά.Σίγουρα θά εναι πολύ γλυκά,σκέφτηκε ββς.Καί καμε νά δοκιμάσει.Μά σάν σκυψε,π’τό παραθυράκι τς καλυβούλας ντίκρυσε τούς λλους σκητές καί ασθάνθηκς νοχος.

-Δέν εναι σωστό νά τά κρατήσω γώ,Ο λλοι πατέρες δέν χουν δοκιμάσει καθόλου σταφύλια.Θά τά πάω δτόν ββ Πέτρο,εναι γέροντας καί θά το ρέσουν πολύ.

Τά παίρνει λοιπόν καί μιά καί δυό τά πηγαίνει στόν ββ Πέτρο,πού ταν πράγματι ο γεροντότερος στή σκήτη.

,ββ.Μο φεραν ατά τά σταφύλια καί σκέφτηκα πώς σο ρέσουν πολύ.Θά’θελα νά κάνεις γάπη καί νά τά κρατήσεις,επε καλοσυνάτα ββς Μακάριος.

χαριστ,ββ, Θεός νά σ’ελογε,ποκρίθηκε γέροντας.

Κι ββς Μακάριος πρε τόν δρόμο γιά τό καλυβάκι του. ββς Πέτρος πρε τά σταφύλια καί καμε νά δοκιμάσει.

-Μά γιά στάσου,σκέφτηκε,ο λλοι ββδες δέν χουν δοκιμάσει καθόλου.Ξέρω πώς τά σταφύλια ρέσουν πολύ στόν ββ σίδωρο.Χωρίς νά τό πολυσκεφτε πρε τό καλάθι καί το τό πγε.

-Γέροντα,μο φεραν ατά τά σταφύλια.Κάνε γάπη καί κράτησέ τα.Ξέρω πώς σο ρέσουν πολύ,επε ββς Πέτρος προσφέροντας τό δρο του στόν ββ σίδωρο.

θεός νά σ’ελογε,ποκρίθηκε κενος καί τά κράυησε.

Μά οτε καί τρίτος ββς κράτησε τά λαχταριστά σταφύλια.

-Δέν εναι σωστό νά τά κρατήσω,επε ββς σίδωρος καί τά πγε στόν πόμενο.Καί κενος σέ λλον.Μέχρι τό τέλος τς μέρας τό καλάθι μέ τα σταφύλια εχε περάσει π’λα τά φτωχικά καλυβάκια καί κανείς δέν τό εχε κρατήσει,γιατί σκεφτόταν πώς κάποιος λλος τό εχε περισσότερο νάγκη.

ταν φτασαν τά σταφύλια καί στήν τελευταία καλυβούλα, μοναχός πού μενε κε σκέφτηκε.

τά τά σταφύλια εναι μαρτία νά τά κρατήσω γώ.ρέσουν πολύ στον ββ Μακάριο.

Καί πρε τόν γιά τό καλύβι του.

ββ,συμάθα με,μά ξέρω πώς ατά τά σταφύλια σο ρέσουν,κάνε γάπη νά τά κρατήσεις.

Τότε ββς Μακάριος βλέποντας τό καλάθι πείραχτο μέ λα τά σταφύλια,τσι πως τό εχε πάρει πό τήν ρχή τς μέρας,δόξασε τόν Θεό,φο Σκήτη εχε τέτοιους μοναχούς,πού διακρίνονταν γιά τήν γάπη καί τήν εσπλαγχνία τους.

κείνη τή στιγμή κάποιοι μοναχοί πό πολύ μακριά ρθαν νά πέρουν τήν εχή το Γέροντα.Καί κενος μέ χαρούμενο πρόσωπο τούς επε:

τε ,παιδιά μου,πό τά σταφύλια τς γάπης.

Εναι τά πιό γλυκά σταφύλια το κόσμου.

Καί τούς διηγήθηκε λη τήν στορία.

 
Από το βιβλίο ”παιδικό γεροντικό”,εκδόσεις ”ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ”,σελ. 31