Πρωινό Αυγουστιάτικο κάτω απ τον Ταΰγετο . Στα τελειώματά του το καλοκαίρι . Ατμόσφαιρα καθάρια ! Η ματιά σου , ανεμπόδιστη φτάνει ως την άκρη του γαλάζιου . Οξυγόνο αμόλυντο ξεχείλιζε στα στήθη , σαν ανεβαίναμε με τον Γιώργη το ανηφορικό πετρωτό καλντερίμι. Αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να κοιμούνται και μόλις αχνοβασίλεψε ο ηλιάτορας πίσω απ την πυραμίδα του πενταδάχτυλου, πήραμε τον δρόμο για τα ελατόφυτα ψηλώματα που ακουμπάνε ουρανό . Λίγο νερό σ ένα παγουράκι και ένα μαγκούρι κομμένο από δασύσκιωτη μουριά να στηρίζει στο δυσκόλεμα και στα αγκαθωτά περάσματα. Η θάλασσα στο πέρα κάτω , προβάλλει σαν υφάδι απαλό στρωμένο γύρω από την πέτρα και την ελιά , την ευλογημένη μάνα-γη των Μανιατών . Πως πέρασε έτσι άλαλα τόση ώρα ! Γεμάτη από αναρίθμητες λέξεις η σιωπή . Κελαηδιστές του ουρανού μέσα σε δροσοστάλαχτες φυλλωσιές , φτέρες και περήφανα αειθαλή , προσθέτουν κι άλλες δοξολογίες, σ αυτές που ήδη η ψυχή μας ήδη αναπέμπει.
Στο κατέβασμα , τολμάμε να αρθρώσουμε λίγες λέξεις και να νοθεύσουμε για ελάχιστα τους ήχους του Θεού. – Κουράστηκα αδελφέ μου ! Ας ξαποστάσουμε λίγο !Εκείνη τη στιγμή περνάγαμε μπροστά απ το Κοιμητήρι των Πριπιτσίων .
-Να , ας μπούμε εδώ να πάρουμε μια ανάσα ! Θυμήθηκα τότε ξαφνικά έναν Αγιορείτη σοφό Γέροντα , τον Προφητηλιάτη π.Ιωακείμ , που έχει τοποθετήσει πάνω απ το Κοιμητήρι και το οστεοφυλάκιο της Σκήτης του, μιαν επιγραφή : Φιλοσοφική Σχολή !
-Ας μπούμε λοιπόν να φοιτήσουμε ! είπα στον Γιώργη που στιγμιαία απόρησε … -Στην Φιλοσοφική σχολή …του είπα και μπήκε αμέσως στο νόημα ! – Τέσσερις έχουμε εδώ στο Ξεχώρι ! Κάθε μια σπουδαία …έχει βγάλει αρκετούς τελειόφοιτους και έχει προβιβάσει και κάποιους για ανώτατες σπουδές …αιώνιες , στο Πανεπιστήμιο του Παραδείσου !
Κάποιος είπε, πως η ζωή αυτή η πρόσκαιρη δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ένας διαρκής αγώνας να απομακρύνουμε συνεχώς το ρ από το άγριο και να το μεταστρέφουμε σε άγιο ! Το τόσο φιλεπίστροφο αυτό γράμμα ! Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή της εισόδου μας , πως αγώνα πρέπει να κάνουμε για να απομακρύνουμε και το β αυτού του κόσμου του μάταιου και σκοτασμένου από το μακάβριο και να το κάνουμε μακάριο ! Γιατί μόνο μακάριος , χαρούμενος αληθινά και με ελπίδα Ζωής αιωνίου μπορεί να εξέλθει κανείς από μια …Φιλοσοφική σχολή !
Φωτογραφίες και μηνύματα χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο στην πέτρα και στο ξύλο ! Άλλα φανερά και άλλα μυστικά: Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών ! Να πεθάνεις πριν πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις ! Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με . Μη συναπολέσεις ταις αμαρτίαις μου ! Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου , μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου ! Τόσες σκέψεις , τόσα μηνύματα , τόση ελπίδα να φωλιάσει μέσα σου ! Δάκρυα ποτισμένο κάθε προσκεφάλι προς την Ανατολή με ένα Σταυρό ακουμπισμένο πάνω του . Δάκρυα προσδοκίας και καρτερίας , όχι απελπισιάς ! Δάκρυα προσμονής για το μεγάλο αντάμωμα !
Κι όμως, κάποιοι έχουν βαλθεί αυτές τις φιλοσοφικές σχολές να τις εξαλείψουν ! Να αφαιρέσουν την ελπίδα απ τις ψυχές μας , την βεβαία του αιωνίου . Να επαναφέρουν το αταίριαστο β μέσα στο μακάριο , να μονιμοποιήσουν και νομιμοποιήσουν ανίερα το μακάβριο …Όλοι αυτοί μανιωδώς και δαιμονιωδώς , προσπαθούν σήμερα να επιβάλλουν την καύση των σωμάτων μετά τον αποχωρισμό τους από την αθάνατη ψυχή . Δεν έχουν αντικρίσει ποτέ τους όλοι αυτοί άφθαρτο σκήνωμα ! Στου Ιονίου τα νησιά , στης Αγίας γης τα σεβάσματα , στου Σαν Φραντσίσκο και στου Σβιρ τα αγιομέρια ! Μα κι όταν τα είδαν τα χλεύασαν απαίσια ! Δεν έχουν δει ποτέ τους όλοι αυτοί και δεν έχουν αγγίξει τα χείλη τους , Ιερά λείψανα μυροβλύζοντα αρρήτως , στα μέρη του Άθωνα, στα Μετέωρα και σε κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας , με θερμοκρασία σώματος , που άλλοι νιώθουν κι άλλοι , ακριβώς σιμά τους , δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό , πιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το υπέρλογο , την διαρκή παρουσία του Θεού μέσα από τους Αγίους Του , τα θαύματα και τα θαυμάσια Του .
Δεν έχουν δει ανίατες ασθένειες να θεραπεύονται αυτοστιγμεί , στο πρώτο σταύρωμα πάνω στο νοσούν μέρος του σώματος !
Δεν έχουν θωρήσει και μανάδες να μιλούν γλυκά με τα κεκοιμημένα σπλάχνα τους , με μια χαρμολυπημένη απαντοχή , σε μια ολοζώντανη σχέση κοινωνίας και αληθινής Ζωής μακάριας και όχι μακάβριας ! Δεν το χασε το σπλάχνο της η μάνα που του μιλά στο Κοιμητήρι !Δεν χάνεται ο άνθρωπος ! Δεν είναι κουμπί , δεν είναι αντικείμενο για να απολεσθεί ! Δεν εξαλείφεται η ύπαρξή του , είναι αιώνιος και ζων ! Καρτερεύει την Ζωή του μέλλοντος αιώνος!
Δεν έχουν δει ανίατες ασθένειες να θεραπεύονται αυτοστιγμεί , στο πρώτο σταύρωμα πάνω στο νοσούν μέρος του σώματος !
Δεν έχουν θωρήσει και μανάδες να μιλούν γλυκά με τα κεκοιμημένα σπλάχνα τους , με μια χαρμολυπημένη απαντοχή , σε μια ολοζώντανη σχέση κοινωνίας και αληθινής Ζωής μακάριας και όχι μακάβριας ! Δεν το χασε το σπλάχνο της η μάνα που του μιλά στο Κοιμητήρι !Δεν χάνεται ο άνθρωπος ! Δεν είναι κουμπί , δεν είναι αντικείμενο για να απολεσθεί ! Δεν εξαλείφεται η ύπαρξή του , είναι αιώνιος και ζων ! Καρτερεύει την Ζωή του μέλλοντος αιώνος!
Κι αν τον κάψουμε δεν τον εξαφανίζουμε . Ας ακούσουμε κάποτε επιτέλους την προφητεία του Ιεζεκιήλ την Μεγάλη Παρασκευή τη νύχτα , μετά την περιφορά του Επιταφίου . Το παραμικρό απειροελάχιστο ίχνος μορίου που ταξιδεύει αιώνες τώρα στον αέρα , θα λάβει ξανά σάρκα , οστά και νεύρα ! Μιλάει ο Θεός εκείνο το βράδυ! Και υπόσχεται και βεβαιώνει !
Στις μέρες μας γίνεται λόγος μόνο για τα δικαιώματα των ανθρώπων ! Για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση , στον αυτοπροσδιορισμό , στον προσανατολισμό… Καμιά έστω αναφορά στου Θεού τα δικαιώματα ! Δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου ! Λέμε και επαναλαμβάνουμε από συνήθεια μόνο !
Να λοιπόν , μια άλλη παράμετρος που ελάχιστοι λαμβάνουν υπόψη :
Ο άνθρωπός μας για παράδειγμα , είχε εκδηλώσει την επιθυμία να αποτεφρωθεί μετά τον θάνατό του . Και εμείς που γνωρίζουμε και πιστεύουμε και δεν έχουμε υποτίθεται πλανηθεί από τις ολέθριες μεθοδείες του μισόκαλου , σπεύδουμε να σεβαστούμε την επιθυμία του άρτι κοιμηθέντος ανθρώπου μας ! Και στέλνουμε το άψυχο σώμα του στην αρνησίθεη κάμινο ! Εμείς που γνωρίζουμε και διαλαλούμε πως πιστεύουμε στης πίστης μας τα σωτήρια δόγματα και στην πανσέβαστη ιερά μας παράδοση !
Τώρα που η ψυχή του ταξιδεύει , έχοντας πλέον πλήρη γνώση του ορατού και αοράτου κόσμου , με αγωνία μας φωνάζει : -Μην σεβαστείτε την τελευταία μου επιθυμία ! Μην με κάψετε αδελφοί μου , σας εκλιπαρώ ! Ακούστε με ! Ακούστε την κλαίουσα ψυχή μου ! Βάλτε με και εμένα σ ένα μνημούρι, σε τάφο ταπεινό με καντηλάκι ακοίμητο να παρακαλεί το έλεος του Κυρίου ! Μην με κάψετε ! Σας ικετεύω !
Υπάρχουν δόξα τω Θεώ κάποιοι που δεν σέβονται την τελευταία επιθυμία του δικού τους ανθρώπου ! Και εκείνος από ψηλά τους ευχαριστεί ! Και αναπαύεται η ψυχούλα του! Και καίει το φιτίλι της ελπίδας στην Φιλοσοφική σχολή , όπου πλέον και εκείνος διδάσκει… Στην μακαρία σχολή της προσμονής και της Ελπίδας !
του Νώντα Σκοπετέα από το ιστολόγιο Εν τω φωτί σου οψώμεθα Φως
του Νώντα Σκοπετέα από το ιστολόγιο Εν τω φωτί σου οψώμεθα Φως
