Έχεις σίγουρα διαβάσει πως κάποτε μερικοί φιλόσοφοι (Επικούρειοι και Στωικοί στην αρχαιότητα, Ντεϊστές τον 18ο αιώνα) σκέφθηκαν και υποστήριξαν πως “ο Δημιουργός του κόσμου, ο Θεός, έφτιαξε τον κόσμο και τον άφησε στην τύχη του, δεν ασχολείται συνεχώς μαζί του”· Κάτι ανάλογο επαναλαμβάνουν και σήμερα -αφιλόσοφα- κάποιοι λίγοι: ” Τι να σου κάνει κι ο Θεός;”, “ποιον να πρωτοκοιτάξει;”.
Η συνείδηση όμως των χριστιανών, από τον 1ο μ.Χ. αιώνα, βεβαιώνει: Μέσα στα χέρια του Θεού βρίσκεται ο κόσμος όλος (Πᾶσα ἡ κτίσις διά τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βαστάζεται, όσιος Ποιμήν του Ερμά). Τα χέρια που μας δημιούργησαν αυτά και μας φροντίζουν και μας προστατεύουν. Αυτά τα ίδια στοργικά χέρια φτιάχνουν το σχέδιο της ζωής μας, αυτά διορθώνουν και τα δικά μας σχέδια, για να γίνουν οι γραμμές τους οδοί σωτηρίας.
Σίγουρα όμως εσύ αναρωτιέσαι:“Μήπως θα ήταν καλύτερο να μην κάνουμε σχέδια;”
Δεν είναι όμως δυνατόν, γιατί είμαστε εικόνες του Θεού. Έχουμε νου και βούληση. Σκεφτόμαστε, κρίνουμε, επιθυμούμε, άρα σχεδιάζουμε και θέλουμε να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα. Θα σχεδιάζουμε λοιπόν, αλλά με προϋποθέσεις.
“Πώς να σχεδιάζουμε;”
• Σε λευκό χαρτί. Με σκέψη και καρδιά κατά το δυνατόν απαλλαγμένη από επηρεασμούς και συγκρίσεις, εφήμερες συμπάθειες και αντιπάθειες, βραχύβιες επιδιώξεις και μικροσυμφέροντα.
• Με σταθερό χέρι, χωρίς έντονη συναισθηματική φόρτιση, κι εξάρτηση από καταστάσεις, συνθήκες, πρόσωπα…
• Με μολύβι και όχι μελάνι ανεξίτηλο, για να μπορούμε να σβήσουμε και να ξαναχαράξουμε μια, δυο, τρεις, όλες, αν χρειάζεται, τις γραμμές του σχεδίου μας. Έτσι θα γλιτώσουμε τον μεγάλο κίνδυνο να μετατραπούν σε αδιέξοδο λαβύρινθο που θα μας εγκλωβίσει.
• Να σχεδιάζουμε με πολύ φως…. που θα ρίχνει στην ύπαρξή μας η χάρη της προσευχής και των μυστηρίων κι η μελέτη του λόγου του Θεού.
• Το σχεδιαστήριο να’ ναι καλά στερεωμένο στη βάση του ταπεινού φρονήματος. Είμαι άνθρωπος, που σημαίνει δε βλέπω ούτε πολύ μακριά, ούτε πολύ καλά. Άρα μπορεί να λαθεύω.
• Επομένως κάνω τα σχέδια μου με λιγότερη σκέψη και περισσότερη προσευχή και περιμένω την υπογραφή του Δημιουργού και Τεχνουργού της κτίσεως και της ζωής μου, που θα μπει με το χέρι του πνευματικού πατέρα.
Λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: ” Κλείσε τα μάτια και πέσε μέσα στο πέλαγος, κι άφησε τον εαυτό σου στα δυνατότατα κύματα της θελήσεώς του, χωρίς να εναντιώνεται σ’ αυτά, κι αυτά θα σε φέρουν στο λιμάνι της τελειότητας και της σωτηρίας”.
Αν έτσι κάνεις, μπορείς να βλέπεις την όποια αλλαγή στα σχέδιά σου, ειρηνικός στην αρχή, κι αργότερα, ίσως πολύ αργότερα, με χαρά, καθώς τα γεγονότα θα σου αποδεικνύουν ότι το αύριο που άφησες τον Θεό να σου φτιάξει ήταν καλύτερο από αυτό που εσύ ονειρευόσουν.
Κάνε λοιπόν τα σχέδιά σου και μην ξεχνάς την υπόσχεσή Του: “Ἐάν μείνητε ἐν ἐμοί καί τά ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὅ ἐάν θέλητε αἰτήσασθε, καί γενήσεται ὑμῖν, Ιω, ΙΕ, 7”. Εάν μείνετε ενωμένοι μαζί μου και εάν οι λόγοι μου μένουν στην καρδιά σας, τότε ό, τι θέλετε να το ζητάτε και θα γίνεται, γιατί οι προσευχές σας τότε θα είναι ηχώ των λόγων μου και τα σχέδιά σας αντίγραφα του σχεδίου μου.
