Το κατώφλι της μετάβασης απο την παιδικότητα στην εφηβεία επιτελείται στα μεν κορίτσια στα 12 με 14 στα δε αγόρια από τα 15 και μετά.
Τώρα, η προσέγγιση του νέου θέλει εξαιρετική διάκριση. Λεπτότατες κινήσεις. Το παραμικρό βλέμμα ή μια επιπολαιότητα μας ενδέχεται να τον πληγώσουν. Συνήθως αποσύρεται απο τους γονείς και αναζητεί μια νέα εναλλακτική οικογένεια μέσω της φιλίας. Περνάει πολλές ώρες με το τάμπλετ, με μοναξιά ή χωρίς να κάνει…. τίποτα!! Υιοθετεί νέα πρότυπα. Ο ναρκισσισμός εκτοξεύεται στο μάξιμουμ.
Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ενεργοποιούνται. Εδώ χρειάζεται πολύ υπομονή,σιωπή,προσευχή και μια ενιαία στάση από τους γονείς. Εάν οι τελευταίοι δεν κατάφεραν να τα βρουν μεταξύ τους, η εφηβεία του παιδιού τους θα δυσκολευτεί. Ο νέος, η νέα, την περίοδο αυτή θα δοκιμάσουν την συνέπεια λόγων και πράξεων των γονέων τους. Εάν οι γονείς έχουν αληθινή πνευματική συγκρότηση και ψυχική υγεία, θα φανεί τώρα. Η διάκριση είναι μια λεπτή γραμμή απόστασης που σέβεται την ελευθερία και την ιδιαιτερότητα του νέου. Με αρκετή συζήτηση το ζευγάρι οφείλει καθημερινά να διαγιγνώσκει τα σκαμπανεβάσματα του/τής νέου/ας. Η παρουσία του πνευματικού Πατέρα επίσης είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Ωφέλιμη τέλος είναι και η συναναστροφή μας με άλλους γονείς ώστε ψύχραιμα να ανταλλάξουμε απόψεις και πιθανές λύσεις. Η εφηβεία είναι μια περίοδος μεταμόρφωσης. Μετάβασης απο την παιδική εξάρτηση στην αυτοδύναμη ενηλικίωση του. Παρόλη την δυσκολία της δεν χρειάζεται υπερβολική ανησυχία. Είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση. Η προσευχή και η προσοχή μας ας στραφεί απο τους νέους μας για να μην μεταβληθεί σε μια καταστροφική δικιά μας εμμονή που θα διαλύσει το παιδί, στον Θεό και στην πνευματική καλλιέργεια μας. Είναι η καλύτερη δυνατή εγγύηση για μια γόνιμη εφηβεία.
