Καρποφόρα καὶ εὐάρεστη στὸν Θεὸ εἶναι ἡ καθαρὴ καὶ ἅγια προσευχή. Εἰδικότερα:
Ὅταν προσευχόμαστε, δὲν πρέπει νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ πράγματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποβοῦν ἐπιζήμια γιὰ ἄλλους ἀνθρώπους.
Δὲν πρέπει, ἐπίσης, νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀγαθὰ ποὺ θὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν μας.
Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ πηγάζει ἀπὸ τὴν καρδιά, ἐκφράζοντας τὴν εὐλάβειά της στὸν Θεό. Ἡ ἁπλὴ ἀπαγγελία προσευχῶν, δίχως συμμετοχὴ τῆς καρδιᾶς, δὲν ἔχει ἀξία.
Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἀκλόνητη πίστη καὶ τὴ στέρεη ἐλπίδα στὸν Θεό,
Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ πλήρη ἀφοσίωση και ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ συνοδεύεται, ἐπίσης, ἀπὸ τὴ βαθιά συναίσθηση τῆς ἀναξιότητας καὶ τῆς ἀδυναμίας μας, ἀφενός, καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση στὴν παντοδυναμία, τὴν παγγνωσία καὶ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἀφετέρου.
Ἡ προσευχή μας πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀκόμη ἀπὸ τὴν εἰλικρινὴ και σταθερὴ ἀπόφαση ἐγκαταλείψεως τῆς ἁμαρτίας καὶ χρησιμοποιήσεως κάθε πνευματικοῦ μέσου πού μᾶς παρέχει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ διόρθωσή μας.
Πρέπει νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεύμα νά μᾶς δώσει τὸ χάρισμα τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς· γιατί ἀλλιῶς ποτὲ δὲν θὰ μάθουμε νὰ προσευχόμαστε σωστά.
Πρέπει, καθὼς προσευχόμαστε, νὰ εἴμαστε ἀπερίσπαστοι καὶ ἄγρυπνοι, ἀποδιώχνοντας κάθε μάταιο λογισμό, ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ἱερὴ ἐργασία τῆς προσευχῆς.
Πρέπει, τέλος, να προσευχόμαστε ἀδιάλειπτα, σταθερὰ καὶ ἀνυποχώρητα στὸν πόλεμο τῶν ἐχθρῶν τῆς προσευχῆς, τῶν δαιμόνων.
Ποιὰ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς;
Θαυμαστά, πράγματι, εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς. Δεν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν εἰσακούεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἂν προσεύχεται μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα σ’ Αὐτόν, μὲ σταθερότητα καὶ μὲ καθαρὴ καρδιά. Και δεν ὑπάρχει αἴτημα πρὸς τὸν Κύριο ποὺ νὰ μὴν ἱκανοποιεῖται, ἐκτὸς μόνο κι ἂν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀγαθότητά Του, μὲ τὴ σοφία Του ἢ μὲ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ προσεύχεται. Ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ βεβαίωσε: «Ὅλα ὅσα ζητήσετε στὴν προσευχὴ μὲ πίστη, θὰ τὰ λάβετε» (Μάτθ. 21:22).
Ἔτσι, λοιπόν, ἡ προσευχὴ ὅλα τὰ κατορθώνει. Ἀποτρέπει τὸ ξέσπασμα τῆς δίκαιης ὀργῆς τοῦ Θεοῦ πάνω σὲ ἄνομους ἀνθρώπους ἢ ἀκόμα καὶ ὁλόκληρους λαοὺς (βλ. Ἐξ. 32:11-14). Ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες (Ἰακ. 5:15). Καθαρίζει τὴν καρδιὰ ἀπὸ τὰ πάθη, φωτίζει τὸ νοῦ καὶ δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ψάλμ. 50:12-14· Λούκ, 11:13). Θεραπεύει τοὺς ἀσθενεῖς (Ἰακ. 5:15). Ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς (βλ. Πράξ. 9:40). Ἐξουσιάζει ἀκόμα καὶ τὴ φύση, σταματώντας ἢ προκαλώντας τὴ βροχή, ὅπως ἔκανε ὁ προφήτης Ἠλίας (Γ’ Βάσ. 17:1,7· 18:1,41-45), βγάζοντας ἀπὸ τὴν πέτρα νερὸ καὶ ἀνοίγοντας δρόμο μέσ’ ἀπὸ τὴ θάλασσα, ὅπως ἔκανε ὁ Μωυσῆς (Ἐξ. 17:1-7· 14:13-31), χωρίζοντας στὰ δυὸ τὸν ποταμὸ Ἰορδάνη, ὅπως ἔκανε ὁ Ἐλισαῖος (Δ’ Βάσ. 2:14), σταματώντας τὸν ἥλιο, ὅπως ἔκανε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ (Ἰησ. Ναυὴ 10:12-13) καὶ φέρνοντάς τον πίσω, ὅπως ἔκανε ὁ Ἠσαΐας (Δ’ Βάσ. 20; 11).
