Αρχίζω, γέροντα, με την σκέψη ότι πρέπει να προσεύχομαι για μένα και για όλους.
– Α, παράξενος άνθρωπος είσαι!
Εσύ πας με ένα «πρέπει». «Πρέπει να προσεύχομαι, πρέπει να κάνω πνευματικά, πρέπει, πρέπει…», και ζορίζεσαι.
– Α, παράξενος άνθρωπος είσαι!
Εσύ πας με ένα «πρέπει». «Πρέπει να προσεύχομαι, πρέπει να κάνω πνευματικά, πρέπει, πρέπει…», και ζορίζεσαι.
Καλό είναι που υπάρχει μέσα σου αυτή η δύναμη, αλλά να ξεκινάς με έναν ταπεινό λογισμό, με έναν πόνο.
Να δουλέψη, να πονέση η καρδιά, και τότε δεν θα ζορίζεσαι θα νιώθης χαρά, θα υπάρχη μέσα σου μια εσωτερική αγαλλίαση.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
