Όταν ένα δένδρο το κόψεις, τα κλαδιά του ξεραίνονται σε ελάχιστο χρόνο. Όταν το περιποιείσαι και το ποτίζεις, τα κλαδιά του γίνονται όλο και πιο πράσινα, όλο και πιο δροσερά.
Δένδρο είναι οι γονείς. Κλαδιά είναι τα παιδιά τους.Όταν λοιπόν οι γονείς, που είναι η ρίζα και ο κορμός, τρέφονται με νηστείες, με προσευχές, με ελεημοσύνες, με καλά έργα, ο Θεός φυλάει τα παιδιά· και προχωρώντας με το παράδειγμά τους γίνονται καλοί χριστιανοί και καλοί άνθρωποι.
Όταν οι γονείς κάνουν αμαρτίες, που κάνουν το δένδρο του σπιτιού τους να ξεραίνεται, και προ παντός όταν εκείνοι το κόβουν με τα ίδια τους τα χέρια, τότε τα παιδιά τους ξεραίνονται πνευματικά· πεθαίνουν ψυχικά· γίνονται από χίλιες δύο πλευρές προβληματικά πρόσωπα!…
Και ο Θεός τότε, τιμωρεί τους γονείς εκείνους και τους βάζει στη κόλαση, μαζί με τα παιδιά τους, που τα γέννησαν και τα πήραν στο λαιμό τους.*
Όταν έχουμε μια μηλιά, που κάνει ξινά μήλα, ποιόν κατηγορούμε; Ποιός φταίει; Τα μήλα ή, η μηλιά; Ασφαλώς η μηλιά φταίει.Λοιπόν. Γίνετε σεις η μηλιά καλό δένδρο, κάνετε σεις έργα καλά, να γίνουν και τα παιδιά σας καλά.
Μας λέει η Αγία Γραφή:Από τότε που έφτιαξε ο Θεός τον Αδάμ, είχαν περάσει τρεισήμισι χιλιάδες (3.500) χρόνια. Και σε τόσα χρόνια δεν είχε πεθάνει παιδί πριν από τον πατέρα του από φυσικό θάνατο.Τότε ζούσε ένας άνδρας που τον έλεγαν Θάρα. Αυτός με παγίδα του διαβόλου ήταν ο πρώτος που έφτιαξε είδωλα. Και έβαλε τα παιδιά του να τα προσκυνάνε σαν Θεό (Γεν. 11, 24-32).Από τότε άρχισαν τα παιδιά να πεθαίνουν πριν από τους γονείς τους. Έτσι τιμώρησε ο Θεός τον Θάρα
Κάθε αμαρτία που κάνουν οι γονείς, είναι δηλητήριο στις ψυχές των παιδιών τους. Και κάνει τα παιδιά ξερόκλαδα.Το διαζύγιο είναι τσεκούρι στην ρίζα.Δεν αφήνει τίποτε! Τί φοβερή αμαρτία!…
(Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχή Ζ’, διασκευή).
