Ότι κατανοεί την μεγάλη δίψα της ύπαρξής του. Τα πάθη δεν είναι κατάρες, αλλά σημεία και σταθμοί στους οποίους ανακαλύπτουμε πόσο πολύ μας λείπει ο Θεός. Στο πάθος  αναγνωρίζεις ότι γεννήθηκες για την ελευθερία. Ότι η πείνα σου για νόημα ξεπερνάει την πτώση σου. Ο άνθρωπος είναι μεγαλύτερος από τα λάθη και τα πάθη του. Από τις πτώσεις και τις ρωγμές του βίου του. Όλα τα πάθη του ανθρώπου είναι υποκατάστατα της απουσίας του Θεού. Δηλαδή του μεγάλου Άλλου, του νοήματος της ύπαρξης. Δίχως αυτά δεν θα είμαστε άνθρωποι. Τα πάθη φανερώνουν την ανθρωπινότητά μας, αλλά συγχρόνως δεικνύουν ότι μέσα μας ζει και υπάρχει κάτι πιο μεγάλο και απαιτητικό, η ψυχή που διψάει για Θεό.


          π. Χαρ. Παπαδόπουλος