Ο άγιος Πορφύριος (1906-1991) φανέρωσε στην εποχή μας με πολύ δυναμικό τρόπο τη γνήσια μορφή του αληθινού ανθρώπου.Δίδαξε με έργο και λόγο. Με τη διακριτική του συμπεριφορά, την ήρεμη διδασκαλία και τα αναρίθμητα θαύματά του έγινε οδηγός πολύτιμος στα δύσκολα μονοπάτια της εποχής μας.
Συνέβη κάποτε να ταξιδεύει από Θεσσαλονίκη για Άγιον Όρος. Έφτασε όμως στον σταθμό λεωφορείων καθυστερημένα. Δε βρήκε εισιτήριο και αναγκάστηκε να ταξιδέψει όρθιος. Δίπλα του καθόντουσαν κάποιοι νεαροί που αστειζόντουσαν μεταξύ τους και γελούσαν. Η συμπεριφορά τους εξόργισε έναν επιβάτη, που δεν κρατήθηκε και επέπληξε τους νεαρούς, επειδή έβλεπαν όρθιο μπροστά τους ένα γέροντα ιερέα και εν τούτοις συνέχιζαν να κάθονται αδιάφοροι. Παρά την επίπληξη όμως οι νεαροί παρέμειναν ασυγκίνητοι και κανένας δεν σηκώθηκε να δώσει τη θέση του.
Τότε ο οργισμένος επιβάτης σηκώθηκε και παραχώρησε τη δική του θέση στον γέροντα Πορφύριο. Εκείνος τον ευχαρίστησε, αλλά δεν δέχτηκε να καθίσει. Ταξίδεψε όρθιος μέχρι την Ιερισσό (δύο ώρες περί-που). Όταν κατέβηκαν, ο επιβάτης τον ρώτησε γιατί δεν δέχτηκε τη θε-ση που του πρόσφερε.
– Έκαμα μια θυσία για τα παιδιά, απάντησε ο γέροντας.
Ο άνθρωπος δεν κατάλαβε τα αινιγματικά του λόγια. Ο άγιος τοτε του εξήγησε:
– Δεν έκανες καλά που μάλωσες τα παιδιά. Έκαμαν βέβαια μια κακή πράξη: Άφησαν όρθιο έναν ηλικιωμένο και δεν του παραχώρη-σαν από μόνα τους τη θέση, όπως θα ’πρεπε. Αν λοιπόν σηκώνονταν όταν τα κατσάδιασες και καθόμουν εγώ στη θέση τους, η αν δεχόμουν τη θέση που μου πρόσφερες εσύ, τα παιδιά δεν θα καταλάβαιναν την κακή πράξη τους. Αντίθετα θα ένοιωθαν δικαιωμένα, αφού, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα είχε τακτοποιηθεί το θέμα. Τώρα όμως που έμεινα ορθιος και μ’ έβλεπαν μπροστά τους τόσες ώρες, σηκώθηκε η ίδια η συνείδησή τους από μέσα τους και σιωπηλά τα κατηγόρησε για την πράξη τους. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί: όταν διορθώνεται, επειδή τον κατηγορεί, όχι ο άλλος απ’ έξω, αλλά η συνείδησή του από μέσα.
Ο καλύτερος οδηγός δηλαδή είναι η συνείδηση. Ένας δάσκαλος που τον έβαλε στην καρδιά του ανθρώπου ο Θεός. Ας έλθουμε τώρα και σε σένα…
Βρίσκεσαι προ των εξετάσεων. Διάβασες, καταρτίστηκες, ετοιμά-στηκες. Από μικρό παιδί δεν κάνεις άλλη δουλειά, απ’ το να τρέχεις απο δάσκαλο σε δάσκαλο για να διδαχτείς. Πέρασες από πολλούς δα-σκάλους. Πήρες μαθήματα πολλά.
Ανάμεσα στους τόσους δασκάλους που επέλεξες να σε μορφώσουν, συγκαταλέγεται άραγε και ο δάσκαλος που έβαλε μέσα σου ο Θεος; Τι μαθήματα σού έδωσαν οι δάσκαλοί σου απ’ το νηπιαγωγείο με-χρι τώρα; Σίγουρα πήρες γνώσεις πολλές. Έλαβες όμως και μαθήματα ανθρωπιάς;
Καλές οι γνώσεις. Απαραίτητες. Μα πιο απαραίτητα είναι τα μαθήματα ανθρωπιάς. Πού σε κάνουν όντως άνθρωπο. Οι γνώσεις μόνο, χωρίς μαθήματα ανθρωπιάς, μπορεί να σε κάνουν ακόμα και απάν-θρωπο. Μηχανή. Ρομπότ. Ολοθρευτή.
Γι’ αυτό χρειάζεται και ο δάσκαλος που διορίζεται απ’ τον Θεό στο σχολείο της ψυχής σου. Η συνείδηση. Γιά να σε διδάξει και καλά μαθήματα. Να σού δώσει και μια άλλη παιδεία. Να σε οδηγήσει στα-διακά και στους άλλους δασκάλους που άφησε στο πόδι του ο Χριστός: «Τούς ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας», τους σοφούς απεσταλμένους του Θεού κάθε εποχής, που εμφορούμενοι από θεικό πνεύμα, αλή-θεια και αγάπη, μεταφέρουν μέχρι εσένα και μένα τα «γράμματα» και τα «πράγματα» του Θεού, τον τρόπο δηλαδή για να γίνουμε οι αληθινοί άνθρωποι που ονειρευόταν ο Θεός, όταν μας έπλαθε. Σαν τον αγιο Πορφύριο. Καί αφού ο Θεός διορίζει δασκάλους, ορίζει και εξετάσεις.
Κάποτε λοιπόν θα μας εξετάσει και ο Θεός. Δεν θα ’θελες να περάσεις και τότε; Οι τωρινές σου εξετάσεις, μπροστά σ’ εκείνες του Θεού, είναι μια λεπτομέρεια. Δεν αξίζει να επικεντρώνεσαι μόνο σ’ αυτές. Κιν-δυνεύεις για ένα δέντρο να χάσεις το δάσος. Δεν θα ’ναι κρίμα;
Στις εξετάσεις του Θεού, μα και σε τούτες τώρα τις εξετάσεις σου και σε κάθε καλό εγχείρημα στη ζωή σου, εύχομαι να ’χεις πάντα μια πολύ μεγάλη και
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
π. Δημήτριος Μπόκος Μάιος 2015
