“Ήταν του αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου. Περνούσα μία περίοδο με πολλές στενοχώριες, και εξαιτίας αυτών είχα δυνατούς πονοκεφάλους. Από την πίεση χτυπούσε το μάτι μου και κινδύνευα να πάθω εγκεφαλικό. Το ένοιωθα σαν να χτυπούσε κάποιος από μέσα με σφυρί και ήθελε να πεταχτεί έξω. Κατά η ώρα 9 το βράδυ (κοσμική ώρα), ενώ είχα ξαπλώσει στο κρεββάτι, είδα έναν Άγγελο πολύ ωραίον, σαν να βγήκε από μέσα μου, με μορφή μικρού παιδιού δώδεκα χρονών.
Τα μαλλάκια του ήταν κατάξανθα μέχρι τους ώμους. Μου χαμογέλασε και πέρασε απαλά το χέρι του πάνω από τα μάτια μου. Αμέσως μου έφυγε όλη η στενοχώρια και έπαψαν οι πόνοι. Ένοιωθα τέτοια γλυκύτητα που προτιμούσα να ξαναπονέσω, αρκεί να δώ και πάλι τον φύλακα Άγγελο μου”.
Τα μαλλάκια του ήταν κατάξανθα μέχρι τους ώμους. Μου χαμογέλασε και πέρασε απαλά το χέρι του πάνω από τα μάτια μου. Αμέσως μου έφυγε όλη η στενοχώρια και έπαψαν οι πόνοι. Ένοιωθα τέτοια γλυκύτητα που προτιμούσα να ξαναπονέσω, αρκεί να δώ και πάλι τον φύλακα Άγγελο μου”.
Όσιος Παΐσιος
