Αλλά όμως δεν θα το βάλουμε κάτω συναναγνώστες. Ας γίνει το νέο έτος, μια αφορμή κάτι να αλλάξει στην καρδιά μας. Όχι να γίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές – ίσως είναι ανέφικτο – αλλά έστω μια μικρή, απειροελάχιστη γωνιά στην καρδιά μας να γεμίσει από τα ευγενή συναισθήματα. Κι αν φοβόμαστε ότι οι εποχές που έρχονται θα είναι πιο σκληρές και δύσκολες, στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή την ανθρωπιά μας.
«Να ζούμε βίον τέλειον κατά το ευαγγέλιον με αγάπη με ειρήνη και με τη δικαιοσύνη. Χρόνια πολλά και ευτυχή με καθαρά κι αγνή ψυχή με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία.»[2]
Το νέο έτος που αλλάζει είναι μια ημερολογιακή σύμβαση χρονικής πορείας. Το ξεκίνημα αυτής της πορείας να μας βρει με τον νου και την καρδιά μας στραμμένα στην πηγή της ζωής, τον Χριστό. Αυτό θα μας δώσει όλα αυτά τα «επανασταστικά» μεγέθη που έχει η ορθόδοξη ασκητική: Πραγματική χαρά μακριά από τοποχρονικές συνεξαρτήσεις, ελπίδα αταλάντευτη, καρδιακή, αγαπητική πλήρωση, φιλότιμο, αλήθεια, δοξολογική ενατένιση του μέλλοντος…!
«Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία – για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βράδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου. Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία χρόνια μας, από ‘να τίποτα: ένα αύριο που άργησε ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ….» [4]
και επΑναστατικός ο Νέος Χρόνος,
της του Χριστού Ελευθερίας.
των πεποιθήσεών μας,
να αντισταθούμε,
από τους εξωτερικούς και
τους εσωτερικούς μας δυνάστες
