Όταν προσφέρεις σε κάποιον ένα γλυκό, σκοπό έχεις να τον γλυκάνεις και να χαρεί.
Ό,τι έχει έρθει σε επαφή με το γλυκό, το δοχείο και το κουταλάκι, γλυκαίνονται επίσης.
Ακριβώς έτσι ενεργεί και ο γλυκός ο λόγος. Όταν βγαίνει από το στόμα, σκοπό έχει να γλυκάνει αυτόν, που θα τον δεχθεί. Ήδη, όμως, έχει γλυκάνει και αυτόν, που τον βγάζει από μέσα του!
Ο γλυκός ο λόγος γλυκαίνει, ηρεμεί, γαληνεύει. Για να βγει, όμως, θα έχει γλυκάνει πρώτα την σκέψη, την επιθυμία, την διάθεση, την καρδιά του ιδίου του ανθρώπου. Τότε μόνο γλυκά λόγια μπορεί να εκφέρει το στόμα του, όχι όμως μόνο σε όσους τον αγαπούν, αλλά αδιακρίτως προς όλους.
Φανταστείτε την ομορφιά του κόσμου, αν όλοι προσπαθούσαμε να γλυκάνουμε τον λόγο μας. Φαντάζει σαν όνειρο, σαν αδύνατο να γίνει. Έτσι, όμως, μας έπλασε ο Θεός, όμορφα, έτσι ώστε να κυριαρχεί στην φύση μας η αγάπη και η γλυκύτητα!
Αλλάξαμε, όμως, την φύση μας, και κάθε τι το φυσιολογικό, το ονομάζουμε αφύσικο, με σκοπό να μείνουμε στην ίδια κατάσταση. Το θέλημα του Θεού είναι να είμαστε κοντά Του. Αυτός είναι και ο σκοπός της δημιουργίας, αυτή είναι η φύση μας.
Ακούστηκε ποτέ στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους γλυκύτερος λόγος από το: «ποιήσωμεν άνθρωπον»; Όλη η αγάπη του Θεού εκφράστηκε μέσα σ’ αυτές τις δύο λέξεις. Η αγάπη του Δημιουργού για το δημιούργημά Του, το οποίο ονόμασε παιδί Του.
Ξεχαστήκαμε και ξεχνάμε.
Είμαστε παιδιά Του!
+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους
