Αγαπητοί μου αδελφοί, βρισκόμαστε στο κατώφλι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μπροστά στα πνευματικά αγαθά, τις «αἰώνιες αλήθειες» όπως τις ονομάζει η αγία μας Εκκλησία.
Μας δίνει το χέρι Του, ο Κύριός μας, να διαβούμε την περίοδο της Σαρακοστής και να βγούμε από την έρημη γη των παθών μας, του φοβερού εγωισμού, της κάθε αμαρτωλής μας επιθυμίας, στην εύφορη γη της αγάπης και της ειρήνης του αναστημένου Χριστού, το Πάσχα.
Η Εκκλησίας μας έχει την εμπειρία να μας οδηγήσει σωστά, χωρίς ακρότητες, αναπτύσσοντας στον καθένα μας κατά το μέτρο του, τά χαρίσματα που έχει.
Έτσι πρώτα μας μιλάει για τη Νηστεία, την οποία συνδέει με την υποκρισία και την επίδειξη, που είναι η πιο μεγάλη αμαρτία.
Είναι ψεύτικος ο αγώνας που γίνεται όταν θέλουμε να αρέσουμε στους άλλους ανθρώπους και ματαιοπονούμε διότι αποκτούμε και άλλες πνευματικές ασθένειες όπως ο θυμός και η κατάκριση, αν κάποιος για παράδειγμα δεν εκτιμήσει αυτόν τον «υποκριτικό μας αγώνα» τότε γινόμαστε θηρία, χωρίς ευσπλαχνία και συγχώρεση και προσθέτουμε μεγάλη πίκρα και στεναχώρια στην ψυχή μας.
Η νηστεία φαίνεται ότι δεν είναι σκέτη αλλαγή τροφής, αλλά ολοκληρωτικό δώσιμο στην υπακοή του Σωτήρος Χριστού.
Τι ωφέλησε αγαπητοί μου, τους πρωτοπλάστους η χωρίς κόπο και μέριμνες ζωή μέσα στον Παράδεισο, αφού έγιναν ράθυμοι και απίστησαν στον Θεό, και κατεφρόνησαν και παρέβησαν την εντολή Του· που ήταν βέβαια εντολή νηστείας;
Έτσι και σε εμάς η εντολή του Χριστού για Νηστεία, είναι στην ουσία της εντολή πίστης, ευλογίας και αγιασμού, είναι άρνηση του κακού μας εαυτού και παράδοση στην αγαθότητα του Θεού Πατέρα μας.
Όλα είναι δυνατά σε αυτόν που αφήνεται στην πρόνοια του Κυρίου μας, γι΄ αυτό ο Ιερός Χρυσόστομος μας τονίζει: «Πές μου αδελφέ τι αποκομίζεις από τη νηστεία που κάνεις; Γιατι κι ο γεωργός, γι αυτό σπέρνει για να θερίση. Κι ο καραβοκύρης, γι αυτό σχίζει τα πέλαγα, για να γεμίσει το αμπάρι. Μη μου λες τόσες μέρες νηστεύω, κρασί δεν πίνω, δεν πηγαίνω σε διασκεδάσεις.
Άλλά δείξε αν, ενώ ήσουν οξύθυμος, έγινες πράος. αν μεθάς με την οργή, τι σημασία έχει που δεν πίνεις; Αν φθονείς, τι ωφέλεια έχεις που νηστεύεις; Δεν σε ρωτώ τι τραπέζι στρώνεις, αλλά αν άλλαξες ψυχή».
