Δεκαπενταύγουστος
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, μέγας θεολόγος, είδε την Παναγία σε όραμα και γράφει: Ποιος ανθρώπινος λόγος μπορεί άραγε να περιγράψει τη θεοφώτιστη ωραιότητά σου, Θεοτόκε Παρθένε; Οι χάρες σου είναι αδύνατον να προσδιοριστούν ούτε με λόγια ούτε με σκέψεις. Μόνη η θεία όψη της χαρίζει αίγλη, ευφροσύνη και αγαλλίαση. Η ωραιότητα του προσώπου της πηγάζει από την ωραία ψυχή της και την καθαρή καρδιά της. Σαν φως που χύνεται από τα μέσα προς τα έξω και χαρίζει αυτή την απαράμιλλη ευπρέπεια, την πάγκαλη καλλονή…
Η ωραιότητα, η προερχόμενη από την καθαρότητα, τη σεμνότητα και ταπεινότητά της, ήλκυσε το μάτι του Θεού πάνω της και την έκανε μητέρα του Θεού και των ανθρώπων. Ο Θεοφόρος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης προτρέπει όλους να ενστερνισθούν το άγιο θεομητορικό φρόνημα. Να ευπρεπίσουμε κατάλληλα την καρδιά μας ώστε να κατασκηνώσουν οι αρετές της Παναγίας, ώστε βλέποντάς τες πάνω μας να μας χαρίσει πλούσια πνευματικές χάριτες και ουράνια αγαθά.
Έφθασε ο θεομητορικός Δεκαπενταύγουστος. Ο χρόνος μέχρι τώρα έδωσε νεκρούς στην Ιαπωνία, στη Συρία, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Κύπρο, στη Νορβηγία και αλλού. Καθημερινά μας τηλεφωνούν και μας γράφουν να μνημονεύουμε βαριά ασθενείς και νεκρούς, από καρδιά, από καρκίνο, από διάφορα ανίατα νοσήματα, ν’ ανάψουμε κερί στην Παναγία. Η Παναγία πόνεσε πολύ και γνωρίζει καλά να συμπονά, να συμπαρίσταται και να παρηγορεί.
Στους θερμούς εσπερινούς του ωραίου Αυγούστου οι παρακλήσεις σαν βάλσαμο θωπεύουν τις πονεμένες καρδιές κι αισθάνονται δρόσο γλυκιά εξαίσιας αναψυχής. Οι θαυματουργές πολλές εικόνες της, με τα ακοίμητα καντήλια, τις άσβεστες λαμπάδες από μελισσοκέρι, τα μύρια αφιερώματα, τ’ ασημένια περίτεχνα πουκάμισα, τις μετάνοιες, τα δάκρυα, τους ασπασμούς, τα τάματα, τις υποσχέσεις, τις παρακλήσεις και τις ευχαριστίες. Νηστεύουν, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν πολλοί. Σαγηνεύει το ιερό και ωραίο πρόσωπο της Θεοτόκου. Σε κάνει να καταθέσεις το βάρος σου, τον πόνο σου, τον πικρό λογισμό σου, την αθυμία, την κόπωση, τον στεναγμό και τη στεναχώρια σου.
Γεμάτη η Ελλάδα, η Κύπρος, όλη η Ορθοδοξία, από εκκλησιές της, μονές, ησυχαστήρια, προσκυνήματα στη χάρη της. Χιλιάδες οι προσκυνητές. Στο Άγιον Όρος, το θαυμαστό περιβόλι της, άπειροι ύμνοι στην Οικονόμισσα, την Παραμυθία, την Πορταΐτισσα, την Τριχερούσα, του Ακαθίστου, τη Φοβερά Προστασία, τη Γλυκοφιλούσα, τη Γοργοϋπήκοο, τη Μυροβλύτισσα, τη Γαλακτοτροφούσα, του Άξιον Εστί. Πανηγυρίζει ο πάνσεπτος ιερός ναός του Πρωτάτου στην Κοίμηση, η μονή των Ιβήρων, πολλά κελιά. Το θεομητροφρούρητο Άγιον Όρος αγάλλεται. Η θεομητροσκέπαστη Ελλάδα ευφραίνεται.
Η ωραιότατη στην όψη και την καρδιά, η πανυπέραγνη, η τιμιωτέρα των Χερουβείμ Παναγία, είναι πάνω απ’ όλους τους αγίους. Δεν υπήρξε πιο άγιος άνθρωπος, πιο καλή γυναίκα. Κόσμημά της η καθαρότητά της, η σεμνότητά της, η ταπεινοφροσύνη της, η σιωπή της. Δίδασκε ωραία με το παράδειγμά της, με τον ενάρετο βίο της. Οι καιροί μας έχουν ανάγκη από εμπνευσμένες και καθοδηγητικές μορφές. Η φλυαρία, η αναίδεια, η ξετσιπωσιά, η υψηλοφροσύνη, η ασχήμια, η βρομιά, η αδιαφάνεια κούρασε πολύ. Όλοι πλέον διψούν για διαφάνεια, εντιμότητα, αιδώ, σιγή, σοβαρότητα, καθαρότητα, γνήσια ταπείνωση. Ο αρχόμενος Δεκαπενταύγουστος ας οδηγήσει σε περισυλλογή, σε συνάντηση με τη Θεοτόκο, με την πρόσληψη των ένθεων αρετών της, με τον ασπασμό της εικόνας της, με την ακρόαση του βίου της, με τη συμψαλμώδηση του ωραίου παρακλητικού της κανόνος.
