-Πάτερ τὴν εὐχή σας… Εἶμαι ταραγμένος! Μόλις ἐπιστρέψαμε ἀπὸ τὸν Γιατρό! Δὲν ἔχω καλὰ νέα παππούλη μας! Θὰ θέλαμε νὰ σᾶς δοῦμε! Εἴμαστε σὲ ἀπόγνωση!
-Παιδί μου εὐλογημένο εἰρήνευε! Σὲ παρακαλῶ λέγε τὴν εὐχὴ καὶ ἐλᾶτε νά σᾶς δῷ! Σὲ μισὴ ὥρα στὸν Ναό! Ἐντάξει καλό μου;
Ναὶ ὄντως, ἐκεῖνο τὸ πρωινὸ πρὶν ἀπὸ 30 περίπου χρόνια ὁ Ἀναστάσης καὶ ἡ Ἀγγελικὴ ἦταν πανικοβλημένοι! Εἶχαν χαρεῖ πολὺ γιὰ τὸ τρίτο παιδὶ ποὺ εἶχε ἐκείνη στὰ σπλάχνα της! Μὰ τὶς τελευταῖες μέρες εἶχε ἀνησυχήσει μὲ κάποια συμπτώματα ποὺ τῆς συνέβησαν. Ὁ Γιατρὸς σύστησε ἄμεσα ἐξετάσεις! Μόλις λοιπὸν εἶχαν ἐπιστρέψει ἀπὸ τὸ ἰατρεῖο του καὶ τὰ νέα δὲν ἦταν καθόλου καλά! Μιὰ σοβαρὴ νόσος εἶχε προσβάλει τὸ ἔμβρυο.
-Καλὸ θὰ εἶναι ἄμεσα νὰ προχωρήσουμε σὲ διακοπὴ τῆς κυήσεως! Ἔχουμε καταφανεῖς Ἐμβρυακὲς δυσμορφίες! Δὲν χωρᾷ καμιὰ ἀπολύτως ἀμφιβολία! Λυπᾶμαι πολύ! Τώρα ποὺ εἶναι ἀκόμα ἀρχὴ… Δυστυχῶς ὅλα τὰ δεδομένα καὶ ὅλες οἱ ἀπόψεις τῶν συναδέλφων… ἐγκρίτων συναδέλφων ποὺ εἶδαν τὶς ἐξετάσεις καὶ τὸν ὑπέρηχο δείχνουν κάτι ποὺ εἶναι ἀπίθανο νὰ ἀλλάξει!
Μόλις γύρισαν σπίτι καὶ πρὶν τηλεφωνήσουν στὸν πνευματικό τους τὸν εὐλογημένο κάλεσαν τοὺς γονεῖς τους καὶ τοὺς ἀνακοίνωσαν τὰ δυσάρεστα νέα.
Ἐκεῖνοι ἄρχισαν νὰ ρωτοῦν καὶ νὰ προτείνουν ξανὰ ἐξετάσεις καὶ συμβουλὲς ἀπὸ ἄλλους γιατροὺς… Ἡ Ἀγγελικὴ φάνηκε πιὸ ἀποφασιστικὴ…
– Ὁ Γιατρός μας εἶναι κορυφή! Καὶ στὶς 2 προηγούμενες ἐγκυμοσύνες μου, μὲ τόσα προβλήματα, εἴδατε πόσο ὑπέροχος ἦταν! Καὶ τότε οὔτε ποὺ ἔκανε λόγο γιὰ διακοπή…
Τὸν ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα! Εἶναι βέβαια μεγάλη ἁμαρτία ἀλλὰ σκεφτεῖτε πὼς θὰ εἶναι νὰ ἔρθει στὸν κόσμο ἕνα παιδὶ μὲ τέτοια προβλήματα! Ὅλοι μας θὰ ὑποφέρουμε!
Τί νὰ πῶ… Νὰ μιλήσουμε μὲ τὸν παππούλη……! Δὲν ξέρω Ἀναστάση μου… Ἦταν τόσο ἀπόλυτος ὁ Γιατρός! Δὲν ἄφησε τὸ παραμικρὸ περιθώριο…
Ἐκείνη τὴν ὥρα πετάχτηκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ σαλονιοῦ ὁ μεγάλος γιός τους ὁ Σάββας. Ἦταν τότε 8 χρονῶν.
-Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ σκοτώσετε τὸ ἀδελφάκι μου! εἶπε καὶ ἔφυγε μέσα ξανὰ κλαίγοντας!
Ὕστερα ἀπὸ λίγο, κάθονταν κι οἱ δυὸ τοὺς κλαμμένοι μπροστὰ στὸν κοινό τους Πνευματικὸ ἐξιστορῶντας ὅσα συνέβησαν. Ὁ πατὴρ Ἀντώνιος στάθηκε σιωπηλὸς γιὰ ἀρκετὴ ὥρα! Ὕστερα τους κοίταξε κατάματα.
-Παιδιά μου καλά, αὐτὸ ποὺ σᾶς πρότειναν εἶναι ἀντίθετα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ! Μιλᾶμε γιὰ ἕναν φόνο ἐκ προμελέτης! Ξέρω ὅτι εἶναι βαρὺ αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω καὶ πὼς ἐσεῖς εἶστε ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἐπωμιστεῖτε αὐτὸ τὸ τεράστιο βάρος…
Ξανασώπασε ὁ παπᾶς….
-Ξέρετε, σκέφτηκα κάτι ἄλλο…… Ἀναστάση μου, μπορεῖς νὰ κάνεις ἕνα ταξίδι; Λίγες μέρες… Θὰ στὰ κανονίσω ὅλα ἐγώ, μὴν ἀνησυχεῖς…
Ταξίδι;; Ποῦ νὰ πάω πάτερ μου τέτοιες ὧρες;
Παιδί μου , ἄκουσέ με! Σήμερα εἶναι Πέμπτη! Σάββατο πρωὶ θὰ πάρεις τὸν Σάββα καὶ θὰ πάτε Οὐρανούπολη! Κυριακὴ θὰ σοῦ κανονίσω πρωὶ νὰ μπεῖς στὸ Ὄρος! Θὰ πᾶς στὸ μοναστήρι…. ἐκεῖ θὰ συναντήσεις τὸν πνευματικό μου! Εἶναι Ἅγιος καὶ εὐλογημένος ἄνθρωπος παιδιά μου! Κάνε ἀγάπη Ἀναστάση μου καὶ ἄκουσέ με! Μήν με ρωτήσεις τίποτε ἄλλο! Αὐτὸς μὲ τὴν χάρη τῆς Παναγίας μας ποὺ τόσο ἀγαπᾶ θὰ σὲ ὁρμηνέψει παιδί μου! Ἔχε μου σὲ παρακαλῶ ἐμπιστοσύνη καὶ κάνε αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω!
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔγιναν τὰ πράγματα! Κυριακὴ πρωὶ ὁ Ἀναστάσης μὲ τὸν μικρὸ Σάββα ἀνέβαιναν τὸ ανηφόρι τῆς Μονῆς. Φθινόπωρο στὰ τελειώματά του καὶ ἕνα γαλάζιο ἀπέραντο, μιὰ Θέα τοῦ Θεοῦ ἀπερίγραπτη γαλήνεψε τὸ μέσα τοῦ πατέρα καὶ ἐνθουσίαζε σὲ κάθε βῆμα του τὸν μικρὸ ὁδοιπόρο!
Πρώτη του φορὰ στὸ Ὄρος! Γνώριζε τὸν λόγο ὁ μικρούλης γιὰ αὐτὴν τὴν ἐπίσκεψη! Τοῦ τὰ φανέρωσε ὅλα ὁ πατέρας του ἀπὸ τὸ σπίτι !
-Θὰ πᾶμε νὰ παρακαλέσουμε γιὰ τὸ ἀδελφάκι σου τοῦ εἶπε!
Κυριακὴ πρωί!
Μόλις ἡ Θεία Λειτουργία καὶ ἡ πάντοτε πανηγυρικὴ στὴν μέρα τοῦ Κυρίου τράπεζα εἶχαν τελειώσει! Ὅλοι οἱ πατέρες ἡσύχαζαν στὰ κελλιά τους! Ὁ αρχοντάρης τοὺς ὑποδέχθηκε στὸν πρῶτο ὄροφο μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους προσκυνητές! Ἀφοῦ τακτοποιήθηκαν σὲ δωμάτιο τοὺς εἰδοποίησαν ὅτι ὁ Ἡγούμενος τοὺς περίμενε ἤδη!
Τοὺς εἶχε εἰδοποιήσει ὁ πατὴρ Ἀντώνιος ποὺ τηλεφώνησε γιὰ τὰ εμπερίστατα πνευματικοπαίδια του. Ὁ Ἀναστάσης διηγήθηκε μὲ κάθε λεπτομέρεια τὴν περίπτωσή τους. Ὁ Γέροντας τὸν ἄκουγε προσεχτικὰ καὶ ἔδειχνε νὰ συμπάσχει…
Μόλις ὁ Αναστάσης τελείωσε ἐκεῖνος τοῦ εἶπε μὲ ἤρεμη φωνὴ καὶ γαληνὸ τὸ πρόσωπο!
-Δὲν θὰ φύγεις σήμερα, θὰ μείνεις ἐδῶ τὸ βράδυ ἀλλὰ δὲν θὰ κοιμηθείς. Θὰ κάνουμε προσευχὴ κι οἱ δυό μας καὶ θὰ μᾶς φωτίσει ἡ Κυρά μας ἡ Παναγιά. Πιάσε τὸ κομποσχοίνι καὶ μόλις κοιμηθεῖ τὸ παιδὶ ξεκίνα νὰ προσεύχεσαι παιδί μου!
Τὸ πρωὶ μετὰ τὴ Θ. Λειτουργία θὰ ἔρθεις ξανὰ ἐδῶ καὶ θὰ τὰ ποῦμε.
Ἄγρυπνος ἔμεινε ὁ Αναστάσης! Οὔτε ἐλάχιστα δὲν κοιμήθηκε! Ὁ Σάββας ξεκίνησε καὶ ἐκεῖνος νὰ λέει τὸ Πάτερ ἡμῶν συνέχεια ὡς ποὺ τὸν πῆρε ὁ ὕπνος! Συγκλονίστηκε μὲ τὸ παιδί! Ὅλο θυμόταν τὸ προχθεσινό του σπάραγμα: Μὴν τὸ σκοτώσετε τὸ ἀδελφάκι μου! Μὲ δάκρυα ἀσταμάτητα παρακαλοῦσε τὴν Κυρία Θεοτόκο νὰ μεσιτεύσει, νὰ φωτίσει τὸν Γέροντα νὰ δώσει μιὰ ἀπάντηση…
Στὸ μεσονύχτι μπῆκε μαζὶ μὲ τὸν μικρὸ στὸ καθολικό! Ἐκεῖνος τοῦ κρατοῦσε σφιχτὰ τὸ χέρι καὶ ὑπάκουα τὸν ἀκολουθοῦσε νιώθοντας ἕνα δέος άγνωρο καὶ ἐκπληκτικό! Ὕστερα στὴν Τράπεζα γεύτηκε ὅλην τὴν ἄλαδη φακὴ ἀπαραπόνετα… Χαμογέλασε ὁ πατέρας μὲ τοῦτο τὸ …θαῦμα ἀλλὰ τὰ μάτια του τὰ εἶχε στραμμένα στὴν θέση τοῦ ἡγουμένου. Ὅπως καὶ σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν, τὸν κοίταζε συνεχῶς! Ἤξερε πὼς καὶ ἐκεῖνος ὅλο προσευχόταν νὰ πάρει τὴν πολυπόθητη πληροφορία… Ἀνέβηκαν ξανὰ στὸ ἡγουμενεῖο. Ἦταν χαρούμενος ὁ Γέροντας!
– Ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Μὴν κάνετε τίποτα καὶ ἡ Κυρά μας ἡ Παναγιὰ θὰ σᾶς σκεπάσει. Νὰ τὸ πεῖς καὶ στὴ σύζυγό σου. Νὰ μὴν κάνετε ὅ,τι σᾶς λένε οἱ γιατροί, ἀλλὰ ὅ,τι σᾶς λέει ὁ Θεός. Ὅλα καλὰ θὰ πᾶνε, θὰ τὸ δεῖς! Νὰ πάτε τώρα στὴν εὐχὴ τοῦ Χριστοῦ μας! Καὶ ἐσὺ μικρούλη νὰ ἔρχεσαι ἐδῶ! Ἡ θέση σου στὸ καθολικὸ θὰ σὲ περιμένει πάντα!Ἀνακουφισμένος ὁ Ἀναστάσης γύρεψε μέσα σὲ δάκρυα τὸ χέρι του νὰ τὸ ἀσπαστεῖ! Δὲν εἶχε τὴν παραμικρὴ ἀμφιβολία πὼς τοῦτα τὰ νέα τὰ εἶχε στείλει ὁ Οὐρανός! Ὁ Γέροντας ὅλο τοὺς εὐλογοῦσε!
-Καὶ κάτι ἀκόμα παιδί μου Ἀναστάσιε, πᾶρε αὐτὸν τὸν φάκελο καὶ δώς τον μαζὶ μὲ τὶς εὐχές μου στὸν παπᾶ Ἀντώνη!Σὲ παρακαλῶ πές του ἀκόμα νὰ τὸν ἀνοίξει μετὰ τὴν γέννα τοῦ παιδιοῦ σας!
Ἡ Ἀγγελικὴ δίστασε, ἔκλαψε πολύ, προσευχήθηκε… Ἡ σιγουριὰ τοῦ Αναστάση καὶ ἡ ἀσφάλεια ποὺ τὴν ἔκανε ἐκεῖνος νὰ νιώσει ἔκαμψε τὶς ἀρχικὲς ἀντιρρήσεις της. Ὁ Γιατρὸς ἐνεὸς πληροφορήθηκε τὴν ἀπόφασή τους! Προσπάθησε νὰ τοὺς μεταπείσει, ἀλλὰ στὸ τέλος σεβάστηκε καὶ ὑποκλίθηκε στὴν γενναιότητα αὐτοῦ τοῦ τολμήματος.Λίγο μετὰ τὸ Πάσχα τὸ παιδὶ ἦρθε στὸν κόσμο! Ἡ κ
ατάστασή του ἀκριβῶς ὅπως εἶχε ἐπιστημονικῶς προβλεφθεῖ! Ἀπογοήτευση, ἐρωτηματικά, πανικός! Ὁ Γέροντας εἶχε κάνει ἕνα φριχτὸ λάθος τελικά!
-Μὰ μοῦ εἶπε, μοῦ ὑποσχέθηκε πὼς ὅλα θὰ πᾶνε καλά! Ἔλεγε καὶ ξανάλεγε ὁ Αναστάσης! Ὁ Σάββας μαζὶ μὲ τὴν μικρότερη Εὐγενία ἔμαθαν τὰ νέα ἀπ᾿ τὸν μπαμπᾶ! Εἶναι λίγο ἄρρωστο τὸ ἀδελφάκι σας …μπόρεσε μόνο νὰ τοὺς πεῖ…
Ραγδαῖα ἐπιδείνωση τὴν τρίτη ἡμέρα! Ἀεροβαπτισμὸς… Τὸ παιδὶ ἔφυγε ὕστερα ἀπὸ λίγο…Δὲν πέρασαν παρὰ λίγες μέρες… Ὁ Ἀναστάσης πῆγε καὶ συνάντησε τὸν παπᾶ Ἀντώνη στὸ Ἐξομολογητήριο στὸν Ναό. Τὸν ἀγκάλιασε ἐκεῖνος καὶ τὸν παρηγόρησε!
-Ἦταν ἔτσι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ παιδί μου! Γεννηθήτω τὸ θέλημά Του!
Θυμήθηκε τὸν φάκελο ὁ Αναστάσης!
-Πάτερ, τὸν ἀνοίξατε τὸν φάκελο τοῦ Γέροντα; Τί ἔγραφε μέσα;
-Ὄχι παιδί μου, τώρα μου τὸ θύμησες! Βέβαια, εἶχε πεῖ νὰ τὸν ἀνοίγαμε μετὰ …μόλις… Ἄνοιξε τὸ συρτάρι του καὶ ἀποσφράγισε τὸν φάκελο! Συγκινημένος ξεκίνησε νὰ διαβάζει…
«Πάτερ Ἀντώνιε, ἡ περίπτωση τοῦ ἀδελφοῦ μας εἶναι πολὺ δύσκολη. Δὲν ἔχουμε ὅμως τὸ δικαίωμα νὰ παραβοῦμε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὅμως οἱ νέοι αὐτοὶ κάνουν ὑπακοὴ στὸ Θεό, ὁ καλὸς Θεὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψει νὰ σηκώσουν αὐτὸ τὸ μεγάλο βάρος. Σὲ 3 μέρες θὰ τὸ πάρει κοντά του καὶ θὰ τοὺς ἀπαλλάξει ἀπὸ αὐτὴ τὴν εὐθύνη».
Ἡ λύπη διαλύθηκε μὲ μιᾶς! Γονάτισαν μπροστὰ στὸ τέμπλο μέσα στὴν ἄδεια Ἐκκλησιά! Δὲν θυμοῦνται πόσο ἔμειναν ἔτσι! Δοξολογῶντας καὶ κλαίγοντας! Ἡ Ἀγγελικὴ συνταράχθηκε στὸ ἄκουσμα αὐτῶν τῶν θαυμασίων! Ἔνιωσε ἐνοχὲς ποὺ τόσο κατηγόρησε ἐκεῖνον τὸν Φωτισμένο ταπεινὸ Ἁγιορείτη, ποὺ δὲν σταμάτησε ποτὲ ὡς καὶ σήμερα νὰ διαβιβάζει αἰτήματα στὴν Διαπορθμεύουσα Παναγιά μας. Παντοτινὸ καὶ ἀσφαλὲς στήριγμά του στὶς παρακλήσεις γιὰ τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις…
Ὁ Σάββας ποὺ ὅλο στὶς αὐλὲς τῆς Κυρᾶς ποθεῖ νὰ βρίσκεται, συνεχῶς, θαυμαστὰ γεγονότα ἐξιστορῶντας τὸ βεβαιώνει κάθε φορὰ ποὺ ἐπιστρέφει ἀπ᾿ τὴν μονὴ τῆς μετανοίας του…
Νώντας Σκοπετέας
