«ἰδοὺ ὁ Θεός μου σωτήρ μου,
πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ᾿ αὐτῷ
καὶ οὐ φοβηθήσομαι»
(Ησ.12, 2 )
Και τώρα, σαν κατακλείδα, ακολουθεί μια συμβουλή που προέρχεται από την πείρα της πνευματικής ζωής. Το μεγάλο βήμα και η ηρωική απόφαση της μετανοίας και διορθώσεως, πολύ θα ενοχλήσει τον διάβολο. Αυτό το απέδειξε ήδη από την αρχή , από τότε που εμφανίσθηκε στον νου η πρώτη σκέψη της επιστροφής.
Να όμως ότι και τώρα, που όλα έχουν τελειώσει, που και η άφεση δόθηκε και η ειρήνη επανήλθε στην ψυχή, εκείνος εξακολουθεί το σκληρό του αγώνα, με μια τελευταία παγίδα που σαν τεχνίτης έμπειρος στήνει μεθοδικά. Κι αυτή περιέχει τον κίνδυνο της απελπισίας, σε περίπτωση νέας πτώσης.
Δεν είναι περίεργο ότι παρ’ όλη την προσοχή του, ο χριστιανός μπορεί να ξαναπέσει και να λερώσει και πάλι τον εαυτό του με το αμαρτωλό μίασμα της πτώσης. Τα ελαττώματα δεν κόβονται δια μιας. Σιγά-σιγά θα έλθει η ηθική τελειοποίηση και αργά κάπως ο κακός εαυτός μας αιχμαλωτίζεται από τις αγαθές καταβολές που η Χάρη του Μυστηρίου έκανε να ανθίσουν και πάλι μέσα μας. Έτσι, ενώ ο μετανοήσας θα αγωνίζεται πολεμώντας το κακό, θα αντιστέκεται στο διάβολο, θα εργάζεται για τον εαυτό του και θα αγρυπνεί πάνω στις κινήσεις της καρδιάς του, δεν θα λείψουν και πάλι νέες αδύνατες στιγμές, που είτε από υφαρπαγή και απροσεξία, είτε από υποχώρηση και δειλία, θα τον κάνουν να προδώσει και πάλι την αγάπη του Θεού.
Αυτό, όμως , περιμένει και ο διάβολος για να το εκμεταλλευτεί, ενσπείροντας λογισμούς απελπισίας και αποτρέποντας το χριστιανό από το να σηκωθεί και να καθαρισθεί και πάλι. Βέβαια ο πιστός και ταπεινός άνθρωπος , γνωρίζει καλά τι οφείλει να κάνει στην περίπτωση αυτή. Πρέπει να περιφρονήσει τη ντροπή , να διώξει μακριά την απόγνωση και να σπεύσει στο σωτήριο λουτρό της Εξομολογήσεως . Το Μυστήριο είναι στη διάθεσή του ανά πάσα στιγμή. Έπειτα ο Σωτήρας μας Ιησούς, μένει πάντοτε με ανοικτές τις αγκάλες. Δεν το λέει καθαρά ο Ευαγγελιστής Ιωάννης; Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε· ἐάν δε τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα, ᾿Ιησοῦν Χριστὸν δίκαιον, καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» ( Α΄Ιω. 2, 12 ). Παρά ταύτα όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιάνονται στην παγίδα, λησμονούν τη δωρεά του Θεού και χάνονται μέσα στις αποπνικτικές αναθυμιάσεις των καπνών της υπερηφάνειάς τους, η οποία γεννά την απελπισία και την απομάκρυνση από το Θεό.
Εσύ όμως αγαπητέ αναγνώστη μακάρι να μην ανήκεις στην κατηγορία αυτή. Εσύ έχε πάντοτε κατά νουν, ότι ο Ιησούς είναι ο πλέον θερμός και πιστός φίλος και αγαπητός σου. Ο Ίδιος διεκήρυξε , για σένα και για όσους σπεύσουν κάτω από την προστασία Του, και είπε: «τὸν ἐρχόμενον πρός με, οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω·» ( Ιω. 6, 37 ) …
Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»
Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
ΑΘΗΝΑ 2012
Εκδόσεις: “ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ
