« Ήτον κατά την σωματικήν θεωρίαν άγριος και φοβερός και ανόμοιος με τους άλλους ανθρώπους, δια την πολυχρόνιον εν ταις ερήμοις διατριβήν. Αυτός είχε τα μαλλία της κεφαλής πεπυκνωμένα και ακτένιστα. Είχε κεκαυμένον υπό του ηλίου το πρόσωπον, ήτον λεπτός εις το σώμα και τόσους λεπτούς είχε τους βραχίονας και τα πλευρά, ώστε εφαίνοντο ως αράχνη και τα σκέλη του επαρομοίαζαν με τα σκέλη των ακρίδων. Η ομιλία του ήτον τραχεία εν ταυτώ και γλυκεία, τραχεία μεν δια το ονειδιστικόν, γλυκεία δε δια το κήρυγμα της μετανοίας. Διότι έλεγε προς τους Ιουδαίους “Γεννήματα εχιδνών (το τραχύ και άγριον) ποιήσατε καρπούς αξίους της μετανοίας (το γλυκύ και πράον). Καθώς ήτο η τροφή του άγρια και γλυκεία, ούτω και η διδασκαλία του ήτο σμιγμένη με γλυκύτητα και σκληρότητα.» (Αγ.Νικόδημος Αγιορείτης).
Εάν εμείς σήμερα βλέπαμε έναν τέτοιο άνθρωπο με αυτά τα άγρια χαρακτηριστικά, να ζει από μικρό παιδάκι μόνος του στην έρημο, ντυμένος με ένα ένδυμα από τρίχες καμήλου και τρώγοντας μόνο ακρίδες (άκρες φυτών και δέντρων) και μέλι άγριο, δεν θα τον χαρακτηρίζαμε ψυχολογικά άρρωστο;
Και όμως ήταν ένας Προφήτης προφητευμένος εκατοντάδες χρόνια πριν από δύο άλλους Προφήτες, τον Ησαΐα και τον Μαλαχία.
Ο Μέγιστος και Τελευταίος των Προφητών ο οποίος όχι μόνο προφήτεψε για τον Ερχομό του Χριστού, αλλά τον έδειξε με το χέρι του ποιός είναι και τον εβάπτισε. Κανείς άνθρωπος πάνω στη γη δεν αξιώθηκε ποτέ τέτοιας τιμής, να ακουμπήσει το χέρι του πάνω στο Κεφάλι του Βασιλέα των Βασιλέων, του Θεανθρώπου. Ήταν αυτός που “Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού” στην ίδια κοιλιά όπου ως βρέφος ” εσκίρτησε εν αγαλλιάσει” όταν άκουσε την φωνή της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, χαίροντας έτσι για την Ενσάρκωση του Θεού Λόγου.
Ήταν η “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου” αλλά και η Φωνή που έλεγχε βασιλιάδες και Φαρισαίους για αμαρτίες και υποκρισίες. Μια Φωνή που χαρακτήριζε την αμαρτία του Ηρώδη πάθος και όχι δήθεν ατομική ελευθερία και έκφραση. Γνώριζε καλά τους πνευματικούς νόμους και ήξερε ότι αυτές οι αμαρτίες δεν μένουν μόνο σε αυτούς που τις εργάζονται αλλά γίνονται παράδειγμα προς κακή μίμηση και διαφθορά σε όλο τον λαό.
Φωνή Ερήμου έως Μαρτυρίου. Προπορεύθηκε, με αποκεφαλισμό, του Σταυρικού Θανάτου του Χριστού, για να ετοιμάσει και άλλη Οδό για τον Κύριο
του.
Εκεί στον Άδη, όπου όπως ο Απ. Πέτρος μαρτυρεί για τον Χριστό “πορευθείς εκήρυξεν και τοις εν φυλακή πνεύμασι” σε αυτούς δηλαδή που είχαν πεθάνει πριν την Σταύρωση του Χριστού. Χαιρόταν η Ηρωδιάδα για τη νίκη της, αλλά δεν γνώριζε το σχέδιο του Θεού, ότι ήταν “Μέγας ενώπιον του Κυρίου” κατά τον λόγο του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στον πατέρα του.
Γι’αυτό ο Χριστός τον ονόμασε ως τον Μεγαλύτερο Άνδρα που γεννήθηκε ποτέ από Γυναίκα. “Αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού”.
Ναι αυτός που όπως είπαμε στην αρχή, βλέποντας τον κάποιος σήμερα θα τον κακοχαρακτήριζε για την εμφάνιση του και τη ζωή του, ήταν ανώτερος από όλους τους αυτοκράτορες, στρατηλάτες και φιλοσόφους που είχαν γεννηθεί πριν από αυτόν.
Γι’ αυτό και το Όνομα Του ακόμη,είναι Τίμιον και δεν υπάρχει ενσυνείδητος Χριστιανός ο οποίος να μην ευλαβείται τον Τίμιον Πρόδρομον, Αυτόν που ετοίμασε τον δρόμο που θα περπατούσε το Αρνίον, ο Θεάνθρωπος. Τόσο μίσος του έχει όμως ακόμη και σήμερα ο Πονηρός για την καταστροφή που του προξένησε, ώστε κάνει πολλούς να περιπαίζουν με το Όνομα Του.
Ας προσέξουμε λοιπόν πολύ να μην γινόμαστε εμείς η φωνή του όφεως και ατιμάζουμε το Τίμιο Όνομα του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, με διάφορες ανόητες παροιμίες και λογοπαίγνια.
