Το «κλειδί» για την αντιμετώπιση του δίπτυχου «παχυσαρκία και διαβήτης» πιστεύουν ότι ανακάλυψαν Αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η απενεργοποίηση μιας πρωτεΐνης είναι πολύ πιθανόν να οδηγεί σε μείωση της ποσότητας λίπους και ταυτόχρονη βελτίωση των τιμών του σακχάρου στο αίμα.
Ερευνητές του Saint Louis University, με επικεφαλής τον καθηγητή Angel Baldan, μελέτησαν τον λιπιδικό μεταβολισμό, δίνοντας έμφαση στη χοληστερόλη και στα τριγλυκερίδια.
Ερεύνησαν δηλαδή πώς τα λιπίδια του αίματος μεταβολίζονται στο συκώτι και στον λιπώδη ιστό πειραματόζωων, στα οποία είχαν χορηγηθεί μικρά μόρια DNA που μειώνουν τη δράση της πρωτεΐνης FSP27. Η τελευταία ρυθμίζει τον μεταβολικό ρυθμό των λιπιδίων, εμποδίζοντας την κινητικότητά τους και προάγοντας την αποθήκευση τριγλυκεριδίων στο ήπαρ. Κι ενώ αυτό είναι φυσιολογικό όταν κάποιος κάνει πλούσια σε λιπαρά διατροφή, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως συμβαίνει και σε περιόδους νηστείας.
Εξηγώντας το παραπάνω, ο καθηγητής λέει ότι η νηστεία προκαλεί μια παθολογική αντίδραση, αφού το σώμα αποκομίζει ενέργεια από το αποθηκευμένο λίπος και καθώς αυτό μετακινείται από τον λιπώδη ιστό, φτάνει στο ήπαρ και προκαλεί συνάθροιση τριγλυκεριδίων εκεί. Εχοντας αποδείξει ότι η FSP27 είναι απαραίτητη για τη συσσώρευση των τριγλυκεριδίων, ο Baldan υπέθεσε ότι τα παχύσαρκα ποντίκια θα ωφελούνταν από την απενεργοποίησή της. Και δικαιώθηκε.
Η απενεργοποίηση της πρωτεΐνης συντέλεσε σε σημαντική μείωση του σπλαγχνικού λίπους, σε αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη τόσο στον λιπώδη ιστό όσο και στο ήπαρ, και σε συνολικά βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν παρατήρησαν μειωμένη συγκέντρωση τριγλυκεριδίων στο ήπαρ. Γι’ αυτό τώρα η επιστημονική ομάδα έχει επικεντρωθεί στο πώς θα βρει τρόπο να το πετύχει και αυτό, μια και ήδη ο αρχικός στόχος, που ήταν η απώλεια λίπους, επιτεύχθηκε, χωρίς μάλιστα να επιβαρυνθεί το συκώτι, ενώ υποχώρησαν σημαντικά τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα
