Γέροντα,παλιά έλεγαν: ”Καλύτερα να λειώνεις σόλες παρά κουβέρτες”.Τι εννοούσαν; -Ήθελαν να πουν: ”Καλύτερα να λειώνεις σόλες δουλεύοντας παρά να μένεις στο κρεββάτι τεμπελιάζοντας”.Η δουλειά είναι ευλογία,είναι δώρο Θεού.Δίνει ζωντάνια στο σώμα,φρεσκάδα στον νου.Εάν δεν έδινα ο Θεός την δουλειά,θα μούχλιαζε ο άνθρωπος.Όσοι είναι εργατικοί,ακόμη και στα γεράματά τους δεν σταματούν να δουλεύουν.Αν σταματήσουν την δουλειά,ενώ ακόμη έχουν δυνάμεις,μελαγχολία θα πάθουν.Αυτό είναι θάνατος γι’ αυτούς.Θυμάμαι,ένα γεροντάκι στην Κόνιτσα,κοντά ενενήντα χρονών,συνέχεια δούλευε.Τελικά πέθανε στο χωράφι,δύο ώρες μακριά από το σπίτι.
Εξάλλου και αυτή η σωματική ανάπαυση που επιζητούν μερικοί δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση.Ίσα-ίσα που ξεχνούν το άγχος τους εκείνη την ώρα.Έχουν το φαγητό τους,το γλυκό τους,το μπάνιο τους,την ξεκούραση.Μόλις όμως τελειώσουν αυτά,ζητούν άλλα ανάπαυση.Έτσι είναι συνέχεια στενοχωρημένοι,γιατί πάντα κάτι τους λείπει,νιώθουν ένα κενό και η ψυχή τους ζητά να το συμπληρώσει. Ενώ αυτός που κουράζεται με την δουλειά έχει μια συνεχή χαρά,την πνευματική χαρά.
-Γέροντα,αν έχεις πρόβλημα με την μέση,δεν μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε εργασία.
-Καλά,και η μέση δεν χρειάζεται άσκηση;Μια εργασία που είναι σαν άσκηση για την μέση δεν βοηθάει;Κοίταξε να σου πω: Αν κανείς τρώει,πίνει,κοιμάται και δεν δουλεύει,παθαίνει ένα ξεβίδωμα και θέλει όλο να κοιμάται,γιατί το σώμα του,τα νεύρα του,χαλαρώνουν.Φθάνει σιγά-σιγά να μην μπορεί να κάνει τίποτε.Μόλις περπατήσει λίγο,κόβεται.Ενώ,αν δουλέψει λίγο και κινηθεί,δυναμώνει και στα πόδια και στα χέρια.Βλέπεις,αυτοί που αγαπούν την δουλειά,δεν κοιμούνται πολύ ή,από κούραση,μπορεί και καθόλου να μην κοιμηθούν,αλλά έχουν δυνάμεις,γιατί με την δουλειά ψήνονται και δυναμώνουν σωματικά.
-Γέροντα,αν έχεις πρόβλημα με την μέση,δεν μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε εργασία.
-Καλά,και η μέση δεν χρειάζεται άσκηση;Μια εργασία που είναι σαν άσκηση για την μέση δεν βοηθάει;Κοίταξε να σου πω: Αν κανείς τρώει,πίνει,κοιμάται και δεν δουλεύει,παθαίνει ένα ξεβίδωμα και θέλει όλο να κοιμάται,γιατί το σώμα του,τα νεύρα του,χαλαρώνουν.Φθάνει σιγά-σιγά να μην μπορεί να κάνει τίποτε.Μόλις περπατήσει λίγο,κόβεται.Ενώ,αν δουλέψει λίγο και κινηθεί,δυναμώνει και στα πόδια και στα χέρια.Βλέπεις,αυτοί που αγαπούν την δουλειά,δεν κοιμούνται πολύ ή,από κούραση,μπορεί και καθόλου να μην κοιμηθούν,αλλά έχουν δυνάμεις,γιατί με την δουλειά ψήνονται και δυναμώνουν σωματικά.
Η δουλειά,ειδικά για τον νέο,είναι υγεία.Έχω παρατηρήσει ότι μερικά καλομαθημένα παιδιά,όταν πάνε στον στρατό,ψήνονται,σκληραγωγούνται.Ο στρατός τους κάνει πολύ καλό.Φυσικά αυτό περισσότερο γινόταν παλιά.Σήμερα φοβούνται να ζορίσουν τους στρατιώτες,γιατί με λίγο ζόρισμα κόβουν τις φλέβες,παθαίνουν νευρικό κλονισμό…Εγώ λέω στους γονείς να πληρώνουν κάποιον και να στέλνουν τα παιδιά τους σ’ αυτόν να δουλεύουν,για να έχουν την υγεία τους-φθάνει να κάνουν μια δουλειά που να την αγαπούν.Γιατί ένας νέος που έχει νεύρο,έχει και μυαλό,αν δεν δουλεύει,γίνεται νωθρός.Όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να προκόβουν,μπερδεύεται από τον εγωισμό του και δεν ευχαριστιέται με τίποτε.Συνέχεια έχει λογισμούς και το μυαλό του κουρκουτιάζει.Ύστερα πάει και ο διάβολος και του λέει: ”Χαμένε,τι ανεπρόκοπος που είσαι!Ο τάδε έγινε καθηγητής,ο άλλος έχει δική του δουλειά και βγάζει χρήματα,εσύ που θα καταλήξεις;”,οπότε τον απελπίζει.Ενώ,αν δουλέψει,θα αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του,με την καλή έννοια.Θα δει ότι και αυτός μπορεί να τα βγάλει πέρα,αλλά και το μυαλό του θα απασχολείται στην δουλειά και θα γλιτώνει από τους λογισμούς.Γίνονται έτσι δύο καλά.
