Ἡ προσευχή, γιὰ νὰ εἶναι θεάρεστη, ἐκτός τοῦ ὅτι πρέπει νὰ εἶναι τελωνική καὶ νὰ μὴν ἔχωμε ἐχθρότητες πρὸς τοὺς ἄλλους, πρέπει νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ κρυφὲς ἐλεημοσύνες, ὅπως ἔκανε ὁ Κορνήλιος.
Ὁ Κύριος ἀρέσκεται νὰ βλέπη τὸν κρυφὸ πνευματικό μας ἀγώνα. Πρέπει νὰ ἐλεοῦμε χωρὶς νὰ κάνωμε διαφήμισι, δῆθεν γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν οἱ ἄλλοι. Ὁ Κύριος ὅταν βλέπη τὸν κρυφό μας ἀγώνα καὶ τὶς ἐλεημοσύνες μας, ὅταν κρίνη, θὰ τὸ ἀποδώση εἰς τὸ φανερόν, ἐὰν αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο καὶ χρήσιμο γιὰ ἐμᾶς.
Γενικώτερα, ὀφείλομε νὰ ἔχωμε καρδίαν ἐλεήμονα πού νὰ καίγεται ἀπὸ ἀγάπη γιὰ ὅλην τὴν κτίσι.
Μαζὶ μὲ τὴν προσευχὴ πρέπει νὰ ὑπάρχη καὶ ἡ ταπείνωσις τοῦ σώματος μὲ ποικίλη ἄσκησι.
Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ προβάλλη κυρίως πνευματικὰ αἰτήματα. Ἂν ἔχωμε σωστὴ πνευματικὴ τοποθέτησι, θὰ ἔχωμε λιγώτερη ἀγωνία γιὰ τὰ καθημερινά μας, πιὸ εὔκολα θὰ πετυχαίνωμε σ’ αὐτὰ καὶ θὰ μεγιστοποιήσωμε τὴν πνευματική μας πρόοδο.
Πρέπει νὰ προσευχώμεθα μὲ ἀκλόνητη πίστι στὴν Πρόνοιά τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται πλήρης ἐμπιστοσύνη στὸ ὅτι τελικὰ ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήση νὰ πειρασθοῦμε παραπάνω ἄπ’ ὅ,τι μποροῦμε νὰ ἀντέξωμε καὶ ὅτι θὰ δώση, τὴν κατάλληλη στιγμή, τὴν αἰσία ἔκβασι, ἐὰν αὐτὴ εἶναι συμφέρουσα ὄχι τόσο γιὰ τὸ προσωρινό, ἀλλὰ γιὰ τὸ αἰώνιο συμφέρον μας. Πολλὲς φορές, ὅμως αὐτὰ τὰ δύο μοιραίως ἀντικρούονται.
Ἐπίσης, πρέπει καρτερικῶς νὰ προσευχώμεθα, ὄχι μόνον ὅταν ἔχωμε ὄρεξι, ἀλλὰ καὶ στὸν καιρὸ τῆς πνευματικῆς ξηρασίας.
Πάνω ἄπ’ ὅλα πρέπει νὰ ἐφαρμόζωμε χριστοκεντρικῶς ὅλες τὶς ἐντολές.
Ἡ προσευχὴ εἶναι ἕνα μέσον νὰ πλησιάσωμε τὸν Θεὸ διὰ τῆς καθάρσεως ἐκ τῶν παθῶν. Ὄχι νὰ κάνωμε προσευχὴ καὶ νὰ περιποιούμεθα τὰ πάθη μας, διότι ὅταν γίνεται αὐτό, καὶ μάλιστα ἐν συνειδήσει, ἂν δὲν προσέξωμε, μπορεῖ νὰ πέσωμε ἀκόμη καὶ σὲ πλάνη. Ὁ πρῶτος καρπὸς τῆς προσευχῆς εἶναι νὰ φωτισθοῦμε νὰ ἀποβάλλωμε τὰ πάθη μας.
