Ό Χριστός την Μ. Πέμπτη το βράδυ κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, έλαβε έναν άρτο και ένα ποτήρι κρασί και αφού τα ευλόγησε έδωσε στους Μαθητές Του και είπε: Λάβετε, φάγετε και πίετε όλοι σας. Όχι μερικοί. Αυτά που σας δίνω έγιναν τώρα αυτή την στιγμή, ο μεν άρτος Σάρκα μου, ο δε οίνος αίμα δικό μου.
Γιατί ο Χριστός μας έδωσε το Σώμα του και το Αίμα του ως τροφή;
Γιατί ο Χριστιανός με το βάπτισμα έγινε μέλος του Σώματος του Κυρίου Και όπως σε ένα σώμα τα μέλη του τρέφονται από αυτό, έτσι και ο Κύριος θέλει πνευματικά να μας τρέφει με την Σάρκα Του. Αυτό όμως πού μας δίνει είναι το αναστημένο και αφθαρτοποιημένο σώμα Του, το άθανατοποιημένο . Με αυτόν τον τρόπο θέλει να δώσει σε εμάς την δική Του αφθαρσία και αθανασία. Για αυτό και ο Άγιος Ιγνάτιος αποκαλεί τη ν θ. Κοινωνία φάρμακο αθανασίας, αντίδοτο του θανάτου. Και επειδή τον θάνατο προκαλεί η αμαρτία, με το Αίμα Του μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, ώστε όταν αυτή εξαλειφθεί να καταργηθεί και ο θάνατος και να απολαύσουμε την αιώνιο ζωή
Αυτό πού κοινωνούμε είναι αληθινά το Σώμα Του και το Αίμα Του. Βέβαια στο στόμα μας αισθανόμαστε ψωμί και κρασί. Διότι αν αισθανόμαστε σάρκα και αίμα, δεν θα τα εδέχετο η ανθρώπινη αδυναμία μας. Και ενώ είναι Σάρκα και Αίμα, το Άγιο Πνεύμα επιτρέπει να νιώθουμε στο στόμα μας τα στοιχεία του άρτου και του οίνου για να μην ακηδιάσουμε.
Γεννώνται όμως και μερικά ερωτηματικά:
- Κάθε πότε πρέπει να κοινωνούμε; Πώς να προετοιμαζόμαστε;
Ό Χριστός είπε : «Ό τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα» Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει χρονολογικό πρόγραμμα, αλλά οποτεδήποτε θέλει ο πιστός, μπορεί να κοινωνεί ακόμη και καθημερινώς τηρώντας τις σχετικές προϋποθέσεις πνευματικής προετοιμασίας του. Υπάρχουν κανόνες της Εκκλησίας, Όπως π.χ ο 8ος και ο 9ος Αποστολικός και ο 2ος της Αντιοχείας, οι οποίοι συνιστούν την συνεχή θ. Μετάληψη και αφορίζουν ιερείς και λαϊκούς αν αδιαφορήσουν και δεν ετοιμασθούν να κοινωνήσουν όταν μετέχουν στην θ. Λειτουργία.
- Ποια είναι η προετοιμασία;
Ή μετάνοια η εξομολόγηση και η άδεια του πνευματικού μας. Χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση δεν μπορεί κανείς ποτέ να κοινωνήσει. Ούτε στα μνημόσυνα, όπως πλανώνται μερικοί. Τα λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος. Φαίνεται ότι μερικοί του προέβαλαν τον Ισχυρισμό, ότι δεν είχαν αγνή καρδιά για να κοινωνήσουν. Και ο ιερός πατήρ τους αποστομώνει λέγοντας τους: «γιατί δεν πηγαίνετε σε αυτόν (τον εξομολόγο), πού κάνει τις καρδιές αγνές και να κοινωνήσετε»;
Μερικοί σήμερα λένε ταπεινολογώντας: «δεν είμαι άξιος να κοινωνήσω». Τι σημαίνει «άξιος»; Σημαίνει αμετανόητος, αδιόρθωτος. Δηλαδή λέγοντας δεν είμαι άξιος, ομολογώ ότι δεν τακτοποιήθηκα από απόψεως αμαρτημάτων με την εξομολόγηση και με ελέγχει η συνείδηση μου. Και αν μας καλέσει τώρα ο Χριστός τι θα του πούμε; Τι θα απολογηθούμε; Δεν είμαι άξιος; Τότε θα μας πει: «πώς εισήλθες στο ναό μου; Διότι με το να εισέλθεις, ομολόγησες άξιο τον εαυτόν σου. ΚΓ αν για τον ναό και την θ. Κοινωνία δεν είσαι άξιος, δεν είσαι ούτε για τον παράδεισο».
Αυτό πού μας κάνα άξιους είναι να αισθανθούμε την αμαρτωλότητα μας και να εξομολογηθούμε.
Μόνο ή αληθινή μετάνοια και η ειλικρινής εξομολόγηση στον πνευματικό μας με συντριβή καρδίας, μας κάνει άξιους.
