π.Εφραίμ Παναούση
Θαρρώ δεν έχει τύχει μόνο σε μένα.Να θεωρείς ό,τι τα ξέρεις όλα .Πως είσαι δάσκαλος που βλέπει παντού μαθητές.Παντού οι άλλοι είναι αμαθείς και πρέπει να τους δείξεις,να τους διδάξεις,αφού δεν ξέρουν.
Εντύπωση μου κάνουν τα μικρά παιδιά που σε διδάσκουν με ένα μικρό τους λόγο με ένα νεύμα και ένα χαμόγελο.
Πριν λίγες μέρες συνέβη να βρεθούμε σε ένα χώρο κράτησης για νέους κυρίως ανθρώπους που δίνουν παράλληλα και τη μάχη τους με τις εξαρτήσεις.
Βρεθήκαμε κοντά τους και είπαμε να συστηθούμε .Ξεκίνησαν τα παιδιά .Με λένε Σ.και είμαι 599 ημέρες καθαρός και αύριο 600 .με λένε Β και είμαι 53 ημέρες καθαρός και αύριο 54.και δίπλα μία μικρή ιστορία..Ιστορίες ανθρώπων ψυχών και συναισθημάτων .Μοναχικές ιστορίες ,τραγικές ,λέξεις με νόημα βαθύ που πρέπει να δώσεις χρόνο για να τις καταλάβεις.
Αφού συστήθηκε η παρέα.συστηθήκαμε και εμείς .
Ήρθανε και κεράσματα και η συζήτηση ζεστάθηκε .
Ρώτησα αμήχανα τα παιδιά,απευθυνόμενος στον Σ.
Γιατί αυτή η εμμονή με το μέτρημα .Γιατί είναι σημαντικό να μετράς πόσες μέρες είσαι καθαρός.
Η απάντηση ήρθε σαν να ήταν αυτό που χρειαζόμουν.
-Για μας κάθε μέρα καθαρός είναι μια χρυσή λίρα στην άκρη….Κερδίζουμε τη ζωή μας.
Μια μέρα της ζωής μας …μια χρυσή λίρα στην άκρη.
Λοιπόν μεταξύ μας ,ποτέ δεν είχα δει τη ζωή μου σαν χρυσή λίρα,Θεωρώ τη ζωή μου δεδομένη.Δεν την έχω εκτιμήσει σαν μοναδική και μονάκριβη.
Με ρωτούν πως είσαι και πολλές φορές έχω απαντήσει.
Καλά από συνήθεια
Για σκέψου πόσες φορές έχεις προσπεράσει τη ζωή ,πόσες φορές δεν έχεις δώσει τη σημασία και την ποιότητα της κάθε μέρας.Πόσες φορές θεώρησες πως εσύ διακαιούσαι να ζεις ,να χαίρεσαι ,να απολαμβάνεις και να έχεις κάθε ευκαιρία για σένα.
Πόσες φορές βαριέσαι να ζεις,δεν θέλεις να ζεις.
Για σκέψου..Τίποτα δεν είναι δεδομένο…Κάθε στιγμή είναι μία συκλονιστική δωρεά.
Κάθε μέρα ,κάθε μέρα ..δώρο.Κάθε μέρα – δώρο του Θεού.
Κάθε μέρα μόνο ευχαριστία σε Εκείνον που δίνει, σε Εκείνον που μας δίνει ζωή.
Μια μέρα της ζωής μας …μια χρυσή λίρα στην άκρη…
