Ο άγιος Αχίλλιος πολιούχος Λάρισας (αριστερά) και ο άγιος Δημήτριος πολιούχος Θεσσαλονίκης.
(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Λίγο πριν καταληφθούν από τους Αγαρηνούς (οθωμανούς Τούρκους) η Θεσσαλονίκη και η Λάρισα, κάποιοι άνθρωποι που πήγαιναν στην Θεσσαλονίκη κάθισαν για λίγο για να ξεκουραστούν.
Ξαφνικά, όμως, είδαν έναν στρατιώτη έφιππο που ερχόταν από την πόλη, ενώ την ίδια στιγμή από την άλλη μεριά είδαν να έρχεται ένας ηλικιωμένος και σεβάσμιος αρχιερέας που ήταν έφιππος και αυτός και ο οποίος πλησίασε τον στρατιώτη.
Ο στρατιώτης αφού προσκύνησε τον Αρχιερέα του είπε:
– Χαίρε, Αρχιερέα του Χριστού Αχίλλιε!
Αντιχαιρετώντας τον ο Αρχιερέας είπε στον στρατιώτη:
– Χαίρε, και συ στρατιώτα του Χριστού Δημήτριε!
Όταν αυτοί που σκόπευαν να επισκεφτούν την Θεσσαλονίκη άκουσαν τις προσφωνήσεις που αντάλλαξαν ο Αρχιερέας και ο στρατιώτης, κατάλαβαν πως έβλεπαν μπροστά τους τον πολιούχο της Λάρισας άγιο Αχίλλιο και τον πολιούχο της Θεσσαλονίκης άγιο Δημήτριο.
Και για τον λόγο αυτό κρύφτηκαν σε ένα παράμερο σημείο για να δούνε ποια θα ήταν η εξέλιξη της παράδοξης αυτής συνάντησης των δύο πολιούχων αγίων.
Στη συνέχεια ο άγιος Δημήτριος ρώτησε τον άγιο Αχίλλιο.
– Από πού έρχεσαι Αρχιερέα του Θεού και πού πας;
Ο άγιος Αχίλλιος με δάκρυα στα μάτια είπε:
– Με διέταξε ο Θεός να φύγω από την Λάρισα την οποία μέχρι τώρα φύλασσα, λόγω των αμαρτιών και των ανομιών του λαού! Η πόλη πρόκειται πλέον να παραδοθεί στους Αγαρηνούς. Πράγματι την εγκατέλειψα και τώρα πηγαίνω όπου με προστάξει ο Κύριος. Αλλά, εσύ από πού έρχεσαι; Πες μου σε παρακαλώ.
Αφού δάκρυσε ο άγιος Δημήτριος απάντησε στον άγιο Αχίλλιο:
– Και σε μένα το ίδιο συνέβη! Παρ’ όλο που και εγώ βοήθησα και γλύτωσα πολλές φορές τους Θεσσαλονικείς από αιχμαλωσία, θανατικό και από κάθε ασθένεια, παραχώρησε ο Θεός και με διέταξε να εγκαταλείψω την πόλη, για να παραδοθεί στους Αγαρηνούς λόγω των πολλών τους αμαρτιών.
Όταν είπαν αυτά τα λόγια οι δύο πολιούχοι άγιοι, χαμήλωσαν τα κεφάλια τους στην γη και έκλαψαν για αρκετή ώρα. Έπειτα, αφού ασπάστηκαν ο ένας τον άλλο, αποχαιρετίστηκαν και εξαφανίστηκαν.
Μετά την παράδοξη αυτή συνάντηση που είδαν οφθαλμοφανώς εκείνοι που ήθελαν να πάνε στη Θεσσαλονίκη, δεν τόλμησαν να πραγματοποιήσουν την επίσκεψη τους και επέστρεψαν στις περιοχές τους διηγούμενοι το γεγονός που έζησαν.
Μετά από λίγο καιρό ακολούθησε η κατάληψη των δύο πόλεων.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.
ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr