Λέει ο απόστολος Παύλος: “Δεν ξέρετε πώς είστε ναός του Θεού και ότι το Πνεύμα του Θεού κατοικεί ανάμεσά σας; Αν κάποιος, λοιπόν, καταστρέφει το ναό του Θεού, αυτόν θα τον αφανίσει ο Θεός” (Α΄Κορ. 3:16-17). Όλες οι αμαρτίες μολύνουν την ψυχή. Μόνο η πορνεία μολύνει ολόκληρο τον άνθρωπο, και την ψυχή και το σώμα του.
Όταν η γενετήσια πράξη έχει σκπό την αύξηση του ανθρώπινου γένους, σύμφωνα με τη θεϊκή προσταγή και ευλογία (Γεν. 1:28), και όταν γίνεται με εκκλησιαστικές προϋποθέσεις, όπως δηλαδή ορίζουν το Ευαγγέλιο, οι ιεροί κανόνες και οι υποθήκες των Αγίων Πατέρων, δεν αποτελεί παράπτωμα. Αλλιώς είναι αμάρτημα θανάσιμο, αλλά κι ένα από τα πιο άγρια, τα πιο δυσκολοπολέμητα πάθη.
Η πορνεία, μολονότι από τα νιάτα σου ως τα γεράματά σου δεν θα πάψει να σε πολεμάει, νικιέται ευκολότερα όταν αποφεύγεις τελείως την πράξη και τους τόπους της αμαρτίας. Μην ξεγελαστείς και πεις, “Ας δοκιμάσω μια φορά, κι έπειτα εγκρατεύομαι”, γιατί, ειδικά σε τούτο το πάθος, η πρώτη πτώση δεν είναι σχεδόν ποτέ και η τελευταία, αλλά η αρχή του κατήφορου. Έχει αποδειχθεί, πώς όποιος δεν δοκίμασε ποτέ την αμαρτία, πολύ ευκολότερα πολεμάει και καταβάλλει το πάθος.
Η σαρκική επιθυμία, αδελφέ, είναι σαν ένα άλογο αχαλίνωτο, που πέφτει μέσα στους γκρεμούς και τραυματίζεται. Η σωφροσύνη και η εγκράτεια είναι το χαλινάρι που τη συγκρατεί. Όποιος δεν θέλει να γκρεμιστεί, ας κρατάει γερά το χαλινάρι και ας την έχει κάτω από τον έλεγχό του. Γιατί εκείνος που θα πέσει στο βάραθρο της πορνείας, δύσκολα θα μπορέσει να βγει έξω, δύσκολα θα κινηθεί σε μετάνοια, δύσκολα θα σηκώσει τα μάτια του στον ουρανό. Το βλέμμα του είναι στραμμένο πάντα στη γη, σαν των άλογων ζώων, και κάνει ενώπιον του Θεού τέτοιες απρέπειες, που δεν θα τολμούσε να τις κάνει μπροστά σ΄ένα μικρό παιδί.
Γι΄αυτούς που πέφτουν αμετανόητα στα σαρκικά αμαρτήματα, ο απόστολος Παύλος γράφει, ότι δεν θα κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία (Α΄Κορ. 6:9-10). Η θέση τους είναι στην αιώνια φωτιά της κολάσεως, που οι ίδιοι διαλέγουν ήδη από τη ζωή αυτή. Γιατί η πορνεία είναι κι αυτή φωτιά όμοια μ΄εκείνη της γέενας. Καύσιμες ύλες της είναι η γαστριμαργία, η φιλαυτία και η απροσεξία, φλόγες της είναι η απρέπεια και η αναισχυντία, στάχτη της είναι η ακαθαρσία, καπνός της είναι η ντροπή και αποτελέσματά της, η φθορά του σώματος, η παράβαση του θείου νόμου, ο μολυσμός της ψυχής, ο χωρισμός από το Θεό. Γι΄αυτό είναι ανάγκη να βρίσκεται συνέχεια σε επιφυλακή και νήψη, ώστε να μη σε νικήσει. Και καθώς φεύγεις μακριά από τη φωτιά, για να μη σε κάψει, έτσι να φεύγεις κι απ΄αυτή τη λαύρα της σάρκας. Μην πλησιάζεις σε τόπους επικίνδυνους, γνωρίζοντας πώς είσαι αδύνατος. Δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, μήτε να ξεθαρρεύεις, μήτε να υπολογίζεις στην ως τώρα εγκράτειά σου, γιατί πολλοί, και μάλιστα πιο ενάρετοι και πιο αγωνιστές από σένα, αφού κατόρθωσαν να νικήσουν και να στεφανωθούν πολλές φορές, ύστερα ηττήθηκαν αξιοθρήνητα. Γιατί όπως η φωτιά μαλακώνει ακόμα και το σίδερο, έτσι και η φλόγα της πορνείας μαλθακώνει ακόμα και τους σιδερένιους άνδρες.
Αδύνατο είναι να πάς στον αλευρόμυλο, και να μην αλευρωθείς. Αδύνατο είναι να κρατάς πίσσα, και να μην κολλήσει στα χέρια σου. Το ίδιο αδύνατο είναι να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους κοσμικούς, ανθρώπους αμαρτωλούς και σαρκολάτρες, και να μη μολυνθείς. Γι΄αυτό είναι λίγοι, αλλά και μακάριοι, εκείνοι που δεν πλήρωσαν ποτέ ούτ΄έναν οβολό στο δαίμονα της πορνείας, όχι μόνο με το σώμα και την πράξη, αλλά μήτε με το νού και την καρδιά τους. Γιατί, όπως είπε ο Κύριος, “όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ΄αυτήν” (Ματθ. 5:28). Έτσι, να μην περιεργάζεσαι όμορφα πρόσωπα ή σώματα και να μην αγγίζεις ξένη σάρκα, για να μην ερεθίζεις το πάθος που ζει μέσα σου, ούτε όμως κι εσύ να στολίζεσαι και να καλλωπίζεσαι, για να μη σκανδαλίζεις άλλες ψυχές. Πάντα να ντύνεσαι σεμνά και να φέρεσαι σεμνά. Πάντα να εργάζεσαι, για να φεύγουν οι λογισμοί, προπαντός όταν έχεις σαρκικό πόλεμο. Κράτησε στο νου σου και όσα θα διαβάσες παρακάτω, και έχε τα σαν όπλα και σαν γιατρικά εναντίον του πάθους της πορνείας, του πολέμου της σάρκας, που είναι ο ισχυρότερος απ΄όλους τους πολέμους του εχθρού.
Πρώτα-πρώτα, σαν βασικότερο όπλο και γιατρικό, οι σοφοί Πατέρες μας παρέδωσαν την επιμελή τήρηση και φύλαξη των αισθήσεων, και μάλιστα της οράσεως, γιατί τα μάτια είναι οι αγωγοί, απ΄όπου το θανάσιμο δηλητήριο των ηδονών διοχετεύεται στην ψυχή μας, είναι οι θύρες, απ΄όπου όλες οι ματαιότητες του κόσμου τούτου μπαίνουν μέσα μας, μολύνουν το νού μας και παραλύουν τη θέλησή μας. Και όταν παραλύσει η θέληση, συγκαταβαίνει η καρδιά μας στο πονηρό, και αποφασίζουμε να το πραγματοποιήσουμε. “Εκ γάρ του οράν τίκτεται το εράν”, και απ΄αυτό η συγκατάθεση και από τη συγκατάθεση η πράξη. Αν δεν κοίταζες το πρόσωπο ή το πράγμα που σου άναψε την επιθυμία, όλα τα υπόλοιπα θα έλειπαν. Αν δεν κοίταζαν οι προπάτορές μας το απαγορευμένο δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού (Γεν. 2:17), δεν θ΄αμάρταναν και δεν θα καταδικάζονταν σε εξορία από τον παράδεισο. Αν δεν κοίταζε ο Δαβίδ τη Βηρσαβεέ, δεν θα έπεφτε σε μοιχεία και φόνο (Β΄Βασ. 11:1-27). Και αν δεν κοίταζε ο Σολομών τις όμορφες ειδωλολάτρισσες, δεν θα καταντούσε σε τόση ασέβεια (Γ΄Βασ. 11:1-8).
Να που μπορεί να οδηγήσει το απρόσεκτο βλέμμα.
Γι΄αυτό ο Κύριος έφτασε να πει τη γνωστή διδακτική υπερβολή: “Αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι προτιμότερο να μπεις μονόφθαλμος στη βασιλεία του Θεού, παρά να έχεις δύο μάτια και να πάς στη γέενα του πυρός” (Μάρκ. 9:47).
Μετά την όραση, χρειάζεται η φύλαξη της ακοής, ώστε τ΄αυτιά σου να μην ακούνε μουσική και τραγούδια πού εξάπτουν τη σαρκική φλόγα, μήτε λόγια πορνικά και διηγήσεις ερεθιστικές.
Η τρίτη αίσθηση, η όσφρηση, δεν είναι τόσο επικίνδυνη, πλήν όμως πρέπει κι αυτή να την προσέχεις, γιατί είναι μερικά αρώματα που ξεσηκώνουν την επιθυμία.
Η τέταρτη όμως αίσθηση, η αφή, είναι επικίνδυνη κι απ΄αυτή την όραση. Δεν είναι δυνατό να ψηλαφήσεις σάρκα, και να μην ολοκληρώσεις την αμαρτωλή πράξη, αν συντελεί σ΄αυτό και ο τόπος.
Όσο για την Πέμπτη και τελευταία αίσθηση, τη γεύση, για να μην ενισχύει τον σαρκικό πόλεμο, χρειάζεται να της στερήσεις το πολύ φαγητό και το πολύ πιοτό, προπαντός τα καρυκεύματα και τα λίπη. Όσο η νηστεία και η εγκράτεια καταλαγιάζουν την πυρωμένη σάρκα, τόσο η γαστριμαργία και η μέθη τη φουντώνουν.
Μην την περιποιείσαι λοιπόν τη σάρκα σου, μη δίνεις στο λάρυγγα και στην κοιλιά σου ό,τι σου ζητούν, για να κυριαρχείς επάνω τους και να μην είσαι δούλος τους. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει, ότι εκείνος που θέλει να νικήσει το πνεύμα της πορνείας και συνάμα υπηρετεί την κοιλιά του, μοιάζει με άνθρωπο που προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά ρίχνοντάς της λάδι.
Ένας άλλος τρόπος αντιμετωπίσεως του σαρκικού πολέμου είναι η άμεση απομάκρυνση από το νου σου των πονηρών λογισμών και ενθυμήσεων. Σε πρόσβαλε ένας λογισμός; Διώξε τον χωρίς καθυστέρηση! Μόλις τον συνειδητοποιήσεις, μην τον αφήσει να σταθεί καθόλου στο νου σου. Την ίδια στιγμή αντικατάστησέ τον μ΄έναν άλλο λογισμό, αγαθό και πνευματικό, που να σου προξενεί κατάνυξη. Γιατί ο νους δεν μπορεί να μείνει ποτέ αδειανός από λογισμούς. Πάντα κάτι θα σκέφτεται, είτε αγαθό είτε πονηρό. Όταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σ΄επιφυλακή, ώστε σε κάθε επίθεση κακών λογισμών ν΄αμυνθείς άμεσα με λογισμούς καλούς, δεν θ΄αφήσεις στους πρώτους περιθώρια να ενεργήσουν μέσα σου και να ξεσηκώσουν τη σάρκα. Αν όμως τους δεχτείς και τους κρατήσεις κάμποση ώρα, τότε αρχίζουν να ριζώνουν και να στερεώνονται στην ψυχή σου, οπότε είναι δύσκολο πια να τους διώξεις. Συμβαίνει δηλαδή ό,τι και με τη φωτιά, πού πολύ εύκολα τη σβήνεις μόλις αρχίζει ν΄ανάβει, δεν μπορείς όμως να την ελέγξεις όταν φουντώσει και απλωθεί σ΄ολόκληρο το δάσος, συμβαίνει ό,τι και με το δέντρο, που το ξεριζώνεις χωρίς δυσκολία όταν είναι μικρό και νεοφύτευτο, όχι όμως όταν μεγαλώσει και ριζώσει καλά, συμβαίνει ακόμα ό,τι και με τον εχθρό, που ευκολότερα του αντιστέκεσαι και
τον απωθείς όταν είναι στη θύρα, όπου ο τόπος είναι στενός, παρά όταν μπει μέσα στο σπίτι σου, οπότε έχει ελευθερία κινήσεων. Ο λογισμός της πορνείας είναι αδύνατος σαν ένα χορτοβλάσταρο, γι΄αυτό και τον τσακίζουμε εύκολα στην αρχή, μόλις πάει να τον βάλει ο δαίμονας στην καρδιά μας. Αν όμως τον δεχτούμε με ευχαρίστηση και ηδονική διάθεση, αν τον κρατήσουμε έστω και για λίγο, τότε γίνεται δυνατός σαν το σίδερο και πρέπει να καταβάλουμε πολλούς κόπους για να τον νικήσουμε.
Αν, από αμέλεια και απροσεξία σου, συμβεί να στερεωθεί στο νου σου ο πονηρός λογισμός, μην απελπιστείς και μην παραδώσεις τα όπλα. Πιάσε αμέσως την προσευχή, κραύγασε με πόνο στον Κύριο, ζήτησε με δάκρυα τη βοήθειά Του και παρακάλεσέ Τον ολόψυχα, όπως οι ναυτικοί που πέφτουν σε σφοδρή θαλασσοταραχή και κινδυνεύουν, να μη σ΄αφήσει να πνιγείς σ΄αυτή τη νοητή φουρτούνα. Λέγε ψαλμούς και προσευχές από τη Γραφή, όπως “Ο Θεός, είς την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, είς το βηθήσαί μοι σπεύσον…” (Ψαλμ. 69), “Εν τώ επικαλείσθαί με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου, εν θλίψει επλάτυνάς με…” (Ψαλμ. 4),
“Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου…” (Ψαλμ. 142), “Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς… μη εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν” (Ματθ. 6:9-13) και άλλα παρόμοια. Μελέτα και στοχάζου το άχραντο πάθος και τον φρικτό σταυρικό θάνατο του Κυρίου μας -πόσα υπέμεινε για να θανατώσει την αμαρτία, στην οποία σε σπρώχνει τώρα ο ανθρωποκτόνος διάβολος! Ικέτευε την Κυρία Θεοτόκο και όλους τους αγίους να σπεύσουν σε βοήθειά σου. Και αν είναι κοντά ο πνευματικός σου ή άλλος ενάρετος άνθρωπος, τρέξε να πάρεις συμβουλή και παρηγοριά.
Όταν σε πολεμάει σφοδρά η σάρκα, πρόσεξε μη σε πλανήσει τούτος ο λογισμός, που πλάνησε πολλούς: “Δεν αντέχω πια αυτό το βασανιστήριο! Θα πέσω,
θα εκτονωθώ και θα ηρεμήσω”. Όχι, αδελφέ μου! Πρώτα-πρώτα, δεν θα βασανιζόσουν, αν, όπως είπαμε πριν, δεν άφηνες τον πονηρό λογισμό να εγκατασταθεί μέσα σου. Αν τον είχες διώξει από την πρώτη στιγμή, θα γλύτωνες όλη την ταλαιπωρία. Εσύ, λοιπόν, φταις για το ότι βασανίζεσαι. Αλλά και τώρα πάλι η λύση και η λύτρωση δεν βρίσκεται στην αμαρτία -μη γένοιτο! Αν υποκύψεις στον πειρασμό, τότε το δεύτερο κακό θα είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο. Γιατί πρέπει να ξέρεις, πως η αμαρτία αυτή, πιο πολύ απ΄όλες τις άλλες, είναι αχόρταγη. Αν την πολεμάς σταθερά και δεν πέσεις ούτε μια φορά, σιγά-σιγά εξασθενίζει. Αν όμως ξεγελαστείς και πέσεις, νομίζοντας ότι έτσι θα ξεθυμάνει η εσωτερική σου πίεση και θα ησυχάσεις, τότε την έπαθες άσχημα! Γιατί, μετά την πρώτη φορά, ο δαίμονας θα σε φουντώσει πάλι, για να σε κάνει να πέσεις και δεύτερη. Τη δεύτερη θα την ακολουθήσουν και τρίτη και τέταρτη και Πέμπτη… Κάθε φορά θα λές πώς είναι η τελευταία -μά, αλίμονο, όχι! Γιατί έτσι λίγο-λίγο συνηθίζεις στην αμαρτία, και με τον καιρό η συνήθεια γίνεται ανάγκη και πάθος. Και τότε πια καταντάς ένας αλυσοδεμένος δούλος της πορνείας!
Αγωνίσου, λοιπόν, εναντίον της από την αρχή, με πολλή ανδρεία κι ενθουσιασμό, αλλά και με του Κυρίου την ενίσχυση. Έτσι γρήγορα και εύκολα θα την αποδυναμώσεις, οπότε και το διάβολο θα ντροπιάσεις και το Θεό θα δοξάσεις και εσύ θα είσαι ειρηνικός και οι άγιοι άγγελοι, ολόχαροι, θα έρθουν να σε υπηρετούν, όπως τον Κύριο όταν νίκησε τον πειρασμό (Ματθ. 4:11). Αν, απεναντίας, νικηθείς και πέσεις, η μεν ηδονή της αμαρτίας θα περάσει και θα χαθεί γρήγορα σαν αστραπή, η πίκρα όμως που αφήνει στην ψυχή και ο έλεγχος της συνειδήσεως θα σε βασανίζουν χειρότερα απ΄ό,τι ο προηγούμενος πόλεςμος της σάρκας.
Ένα άλλο ισχυρό φάρμακο και όπλο εναντίον της πορνείας είναι, όπως αναφέραμε ήδη, η μνήμη του θανάτου. Αν συλλογιστείς ότι σε λίγο ίσως δεν θα ζεις πιά, όπως ίσως δεν θα ζει και το πρόσωπο που σου προκαλεί σαρκικό πόθο, αν αντικρύσεις νοερά και το δικό σου και το άλλο σώμα νεκρό, βρωμισμένο, μισοφαγωμένο απ΄τα σκουλήκια -πώς να μη σιχαθείς τέτοια σάρκα; Πώς να μη μεταφερθεί η σκέψη σου από τα τωρινά και πρόσκαιρα στα μελλούμενα και αιώνια;
Αν πάλι η σαρκική σου πύρωση είναι τόσο μεγάλη, ώστε κανένα από τα γιατρικά και τα όπλα που αναφέραμε δεν είναι ικανό να σε σταματήσει από την πτώση, τότε μη διστάσεις να δοκιμάσεις και τούτο το φάρμακο, το πιο δριμύ και καυστικό απ΄όλα, με το οποίο πολλοί άγιοι δάμασαν και ταπείνωσαν την ανήμερη και αταπείνωτη πορνική φλόγα. Ποιο; Τον σωματικό πόνο! Όπως διαβάζουμε στα συναξάρια και στους βίους ενάρετων ανδρών, όταν δεν μπορούσαν αλλιώς να κατευνάσουν την έξαψή τους, κατέφευγαν και στο έσχατο τούτο μέσο. Ένας χτυπούσε με ξύλο το σώμα του, ώσπου μελάνιαζε. Άλλος καθόταν μισόγυμνος δίπλα σ΄έναν βάλτο, ώσπου κοκκίνιζε και πρηζόταν από τ΄άγρια τσιμπήματα των εντόμων. Άλλος, μέσα στο καταχείμωνο, έβγαζε τα ρούχα του και ξάπλωνε πάνω στο χιόνι. Άλλος βουτούσε μέσα σε παγωμένο νερό.
Ο άγιος Βενέδικτος (14 Μαρτίου), όπως αναφέρει ο βιογράφος του, κυλίστηκε στ΄αγκάθια ολόγυμνος, ώσπου ξεσκίστηκε και καταματώθηκε κι έγινε αγνώριστος, έτσι όμως νίκησε τη σάρκα.
Ο όσιος Μαρτινιανός (13 Φεβρουαρίου), όταν αναγκάστηκε να φιλοξενήσει κάποια νύχτα στο ασκητήριό του μια άσεμνη γυναίκα και πολεμήθηκε από το δαίμονα της πορνείας, άναψε μεγάλη φωτιά και πήδησε μέσα, λέγοντας με δάκρυα: “Αν μπορείς, άθλιε, ν΄αντέξεις αυτή τη φλόγα για λίγο, τότε θ΄αντέξεις και την αιώνια”.
Η γυναίκα, βλέποντάς τον, κατατρόμαξε και άρχισε να τον ικετεύει: “Άγιε του Θεού, μη θανατωθείς άδικα για χάρη μου!” Τότε ο άγιος σηκώθηκε κι έφυγε από κει, ενώ η γυναίκα έμεινε στο κελλί του και σώθηκε.
Στον Ευεργετινό πάλι διαβάζουμε, ότι μια ελεεινή γυναίκα πήγε στο κελλί κάποιου ασκητή με σκοπό να τον παρασύρει, η αθεόφοβη, στην αμαρτία. Εκείνος την έβαλε μέσα, γιατί ήταν νύχτα και φοβήθηκε μην τη φάνε τα θηρία. Επειδή όμως κυριεύθηκε από σαρκική επιθυμία και λίγο έλειψε να πέσει στην πορνεία, τι έκανε;
Έβαλε ένα του δάχτυλο πάνω από τη φλόγα του λυχναριού και το κράτησε εκεί ώσπου κάηκε! Η σαρκική πύρωση δεν υποχώρησε, παρά τους φρικτούς πόνους,
και γι΄αυτό ο γενναίος άνθρωπος του Θεού έβαλε και δεύτερο δάχτυλο πάνω απ΄το λυχνάρι. Έτσι έκαψε ένα-ένα όλα του τα δάχτυλα! Η γυναίκα, που από μια γωνιά τον κρυφοκοίταζε, βλέποντάς τον να καίει τα δάχτυλά του το ένα μετά το άλλο, φοβήθηκε τόσο πολύ, που ξεψύχησε. Το πρωί ο άγιος εκείνος ασκητής τη βρήκε νεκρή και με την προσευχή του την ανέστησε.
Κάνε κι εσύ το ίδιο, αν το λέει η καρδιά σου! Βάλε μόνο ένα σου δάχτυλο στη φλόγα, κι αν μπορείς να υπομείνεις, πέσε και στην αμαρτία!
Αν όμως δεν αντέχεις μήτε την καύτρα του κεριού να σβήσεις με την άκρη του δαχτύλου σου, πώς θα υποφέρεις τη δριμύτατη φλόγα της ατέλειωτης κολάσεως;…
Αγωνίσου, λοιπόν. Πολέμα τη σάρκα. Διώχνε τους πονηρούς λογισμούς. Εφάρμοσε όσα διάβασες εδώ. Γίνε μιμητής του αποστόλου Παύλου, που με σκληρές ασκήσεις ταλαιπωρούσε και υποδούλωνε το σώμα του (Α΄Κορ. 9:27). Έτσι, με τη χάρη του Θεού, που πάντα συντρέχει τους καλοπροαίρετους αγωνιστές, θα νικήσεις.
Όταν η γενετήσια πράξη έχει σκπό την αύξηση του ανθρώπινου γένους, σύμφωνα με τη θεϊκή προσταγή και ευλογία (Γεν. 1:28), και όταν γίνεται με εκκλησιαστικές προϋποθέσεις, όπως δηλαδή ορίζουν το Ευαγγέλιο, οι ιεροί κανόνες και οι υποθήκες των Αγίων Πατέρων, δεν αποτελεί παράπτωμα. Αλλιώς είναι αμάρτημα θανάσιμο, αλλά κι ένα από τα πιο άγρια, τα πιο δυσκολοπολέμητα πάθη.
Η πορνεία, μολονότι από τα νιάτα σου ως τα γεράματά σου δεν θα πάψει να σε πολεμάει, νικιέται ευκολότερα όταν αποφεύγεις τελείως την πράξη και τους τόπους της αμαρτίας. Μην ξεγελαστείς και πεις, “Ας δοκιμάσω μια φορά, κι έπειτα εγκρατεύομαι”, γιατί, ειδικά σε τούτο το πάθος, η πρώτη πτώση δεν είναι σχεδόν ποτέ και η τελευταία, αλλά η αρχή του κατήφορου. Έχει αποδειχθεί, πώς όποιος δεν δοκίμασε ποτέ την αμαρτία, πολύ ευκολότερα πολεμάει και καταβάλλει το πάθος.
Η σαρκική επιθυμία, αδελφέ, είναι σαν ένα άλογο αχαλίνωτο, που πέφτει μέσα στους γκρεμούς και τραυματίζεται. Η σωφροσύνη και η εγκράτεια είναι το χαλινάρι που τη συγκρατεί. Όποιος δεν θέλει να γκρεμιστεί, ας κρατάει γερά το χαλινάρι και ας την έχει κάτω από τον έλεγχό του. Γιατί εκείνος που θα πέσει στο βάραθρο της πορνείας, δύσκολα θα μπορέσει να βγει έξω, δύσκολα θα κινηθεί σε μετάνοια, δύσκολα θα σηκώσει τα μάτια του στον ουρανό. Το βλέμμα του είναι στραμμένο πάντα στη γη, σαν των άλογων ζώων, και κάνει ενώπιον του Θεού τέτοιες απρέπειες, που δεν θα τολμούσε να τις κάνει μπροστά σ΄ένα μικρό παιδί.
Γι΄αυτούς που πέφτουν αμετανόητα στα σαρκικά αμαρτήματα, ο απόστολος Παύλος γράφει, ότι δεν θα κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία (Α΄Κορ. 6:9-10). Η θέση τους είναι στην αιώνια φωτιά της κολάσεως, που οι ίδιοι διαλέγουν ήδη από τη ζωή αυτή. Γιατί η πορνεία είναι κι αυτή φωτιά όμοια μ΄εκείνη της γέενας. Καύσιμες ύλες της είναι η γαστριμαργία, η φιλαυτία και η απροσεξία, φλόγες της είναι η απρέπεια και η αναισχυντία, στάχτη της είναι η ακαθαρσία, καπνός της είναι η ντροπή και αποτελέσματά της, η φθορά του σώματος, η παράβαση του θείου νόμου, ο μολυσμός της ψυχής, ο χωρισμός από το Θεό. Γι΄αυτό είναι ανάγκη να βρίσκεται συνέχεια σε επιφυλακή και νήψη, ώστε να μη σε νικήσει. Και καθώς φεύγεις μακριά από τη φωτιά, για να μη σε κάψει, έτσι να φεύγεις κι απ΄αυτή τη λαύρα της σάρκας. Μην πλησιάζεις σε τόπους επικίνδυνους, γνωρίζοντας πώς είσαι αδύνατος. Δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, μήτε να ξεθαρρεύεις, μήτε να υπολογίζεις στην ως τώρα εγκράτειά σου, γιατί πολλοί, και μάλιστα πιο ενάρετοι και πιο αγωνιστές από σένα, αφού κατόρθωσαν να νικήσουν και να στεφανωθούν πολλές φορές, ύστερα ηττήθηκαν αξιοθρήνητα. Γιατί όπως η φωτιά μαλακώνει ακόμα και το σίδερο, έτσι και η φλόγα της πορνείας μαλθακώνει ακόμα και τους σιδερένιους άνδρες.
Αδύνατο είναι να πάς στον αλευρόμυλο, και να μην αλευρωθείς. Αδύνατο είναι να κρατάς πίσσα, και να μην κολλήσει στα χέρια σου. Το ίδιο αδύνατο είναι να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους κοσμικούς, ανθρώπους αμαρτωλούς και σαρκολάτρες, και να μη μολυνθείς. Γι΄αυτό είναι λίγοι, αλλά και μακάριοι, εκείνοι που δεν πλήρωσαν ποτέ ούτ΄έναν οβολό στο δαίμονα της πορνείας, όχι μόνο με το σώμα και την πράξη, αλλά μήτε με το νού και την καρδιά τους. Γιατί, όπως είπε ο Κύριος, “όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ΄αυτήν” (Ματθ. 5:28). Έτσι, να μην περιεργάζεσαι όμορφα πρόσωπα ή σώματα και να μην αγγίζεις ξένη σάρκα, για να μην ερεθίζεις το πάθος που ζει μέσα σου, ούτε όμως κι εσύ να στολίζεσαι και να καλλωπίζεσαι, για να μη σκανδαλίζεις άλλες ψυχές. Πάντα να ντύνεσαι σεμνά και να φέρεσαι σεμνά. Πάντα να εργάζεσαι, για να φεύγουν οι λογισμοί, προπαντός όταν έχεις σαρκικό πόλεμο. Κράτησε στο νου σου και όσα θα διαβάσες παρακάτω, και έχε τα σαν όπλα και σαν γιατρικά εναντίον του πάθους της πορνείας, του πολέμου της σάρκας, που είναι ο ισχυρότερος απ΄όλους τους πολέμους του εχθρού.
Πρώτα-πρώτα, σαν βασικότερο όπλο και γιατρικό, οι σοφοί Πατέρες μας παρέδωσαν την επιμελή τήρηση και φύλαξη των αισθήσεων, και μάλιστα της οράσεως, γιατί τα μάτια είναι οι αγωγοί, απ΄όπου το θανάσιμο δηλητήριο των ηδονών διοχετεύεται στην ψυχή μας, είναι οι θύρες, απ΄όπου όλες οι ματαιότητες του κόσμου τούτου μπαίνουν μέσα μας, μολύνουν το νού μας και παραλύουν τη θέλησή μας. Και όταν παραλύσει η θέληση, συγκαταβαίνει η καρδιά μας στο πονηρό, και αποφασίζουμε να το πραγματοποιήσουμε. “Εκ γάρ του οράν τίκτεται το εράν”, και απ΄αυτό η συγκατάθεση και από τη συγκατάθεση η πράξη. Αν δεν κοίταζες το πρόσωπο ή το πράγμα που σου άναψε την επιθυμία, όλα τα υπόλοιπα θα έλειπαν. Αν δεν κοίταζαν οι προπάτορές μας το απαγορευμένο δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού (Γεν. 2:17), δεν θ΄αμάρταναν και δεν θα καταδικάζονταν σε εξορία από τον παράδεισο. Αν δεν κοίταζε ο Δαβίδ τη Βηρσαβεέ, δεν θα έπεφτε σε μοιχεία και φόνο (Β΄Βασ. 11:1-27). Και αν δεν κοίταζε ο Σολομών τις όμορφες ειδωλολάτρισσες, δεν θα καταντούσε σε τόση ασέβεια (Γ΄Βασ. 11:1-8).
Να που μπορεί να οδηγήσει το απρόσεκτο βλέμμα.
Γι΄αυτό ο Κύριος έφτασε να πει τη γνωστή διδακτική υπερβολή: “Αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι προτιμότερο να μπεις μονόφθαλμος στη βασιλεία του Θεού, παρά να έχεις δύο μάτια και να πάς στη γέενα του πυρός” (Μάρκ. 9:47).
Μετά την όραση, χρειάζεται η φύλαξη της ακοής, ώστε τ΄αυτιά σου να μην ακούνε μουσική και τραγούδια πού εξάπτουν τη σαρκική φλόγα, μήτε λόγια πορνικά και διηγήσεις ερεθιστικές.
Η τρίτη αίσθηση, η όσφρηση, δεν είναι τόσο επικίνδυνη, πλήν όμως πρέπει κι αυτή να την προσέχεις, γιατί είναι μερικά αρώματα που ξεσηκώνουν την επιθυμία.
Η τέταρτη όμως αίσθηση, η αφή, είναι επικίνδυνη κι απ΄αυτή την όραση. Δεν είναι δυνατό να ψηλαφήσεις σάρκα, και να μην ολοκληρώσεις την αμαρτωλή πράξη, αν συντελεί σ΄αυτό και ο τόπος.
Όσο για την Πέμπτη και τελευταία αίσθηση, τη γεύση, για να μην ενισχύει τον σαρκικό πόλεμο, χρειάζεται να της στερήσεις το πολύ φαγητό και το πολύ πιοτό, προπαντός τα καρυκεύματα και τα λίπη. Όσο η νηστεία και η εγκράτεια καταλαγιάζουν την πυρωμένη σάρκα, τόσο η γαστριμαργία και η μέθη τη φουντώνουν.
Μην την περιποιείσαι λοιπόν τη σάρκα σου, μη δίνεις στο λάρυγγα και στην κοιλιά σου ό,τι σου ζητούν, για να κυριαρχείς επάνω τους και να μην είσαι δούλος τους. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει, ότι εκείνος που θέλει να νικήσει το πνεύμα της πορνείας και συνάμα υπηρετεί την κοιλιά του, μοιάζει με άνθρωπο που προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά ρίχνοντάς της λάδι.
Ένας άλλος τρόπος αντιμετωπίσεως του σαρκικού πολέμου είναι η άμεση απομάκρυνση από το νου σου των πονηρών λογισμών και ενθυμήσεων. Σε πρόσβαλε ένας λογισμός; Διώξε τον χωρίς καθυστέρηση! Μόλις τον συνειδητοποιήσεις, μην τον αφήσει να σταθεί καθόλου στο νου σου. Την ίδια στιγμή αντικατάστησέ τον μ΄έναν άλλο λογισμό, αγαθό και πνευματικό, που να σου προξενεί κατάνυξη. Γιατί ο νους δεν μπορεί να μείνει ποτέ αδειανός από λογισμούς. Πάντα κάτι θα σκέφτεται, είτε αγαθό είτε πονηρό. Όταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σ΄επιφυλακή, ώστε σε κάθε επίθεση κακών λογισμών ν΄αμυνθείς άμεσα με λογισμούς καλούς, δεν θ΄αφήσεις στους πρώτους περιθώρια να ενεργήσουν μέσα σου και να ξεσηκώσουν τη σάρκα. Αν όμως τους δεχτείς και τους κρατήσεις κάμποση ώρα, τότε αρχίζουν να ριζώνουν και να στερεώνονται στην ψυχή σου, οπότε είναι δύσκολο πια να τους διώξεις. Συμβαίνει δηλαδή ό,τι και με τη φωτιά, πού πολύ εύκολα τη σβήνεις μόλις αρχίζει ν΄ανάβει, δεν μπορείς όμως να την ελέγξεις όταν φουντώσει και απλωθεί σ΄ολόκληρο το δάσος, συμβαίνει ό,τι και με το δέντρο, που το ξεριζώνεις χωρίς δυσκολία όταν είναι μικρό και νεοφύτευτο, όχι όμως όταν μεγαλώσει και ριζώσει καλά, συμβαίνει ακόμα ό,τι και με τον εχθρό, που ευκολότερα του αντιστέκεσαι και
τον απωθείς όταν είναι στη θύρα, όπου ο τόπος είναι στενός, παρά όταν μπει μέσα στο σπίτι σου, οπότε έχει ελευθερία κινήσεων. Ο λογισμός της πορνείας είναι αδύνατος σαν ένα χορτοβλάσταρο, γι΄αυτό και τον τσακίζουμε εύκολα στην αρχή, μόλις πάει να τον βάλει ο δαίμονας στην καρδιά μας. Αν όμως τον δεχτούμε με ευχαρίστηση και ηδονική διάθεση, αν τον κρατήσουμε έστω και για λίγο, τότε γίνεται δυνατός σαν το σίδερο και πρέπει να καταβάλουμε πολλούς κόπους για να τον νικήσουμε.
Αν, από αμέλεια και απροσεξία σου, συμβεί να στερεωθεί στο νου σου ο πονηρός λογισμός, μην απελπιστείς και μην παραδώσεις τα όπλα. Πιάσε αμέσως την προσευχή, κραύγασε με πόνο στον Κύριο, ζήτησε με δάκρυα τη βοήθειά Του και παρακάλεσέ Τον ολόψυχα, όπως οι ναυτικοί που πέφτουν σε σφοδρή θαλασσοταραχή και κινδυνεύουν, να μη σ΄αφήσει να πνιγείς σ΄αυτή τη νοητή φουρτούνα. Λέγε ψαλμούς και προσευχές από τη Γραφή, όπως “Ο Θεός, είς την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, είς το βηθήσαί μοι σπεύσον…” (Ψαλμ. 69), “Εν τώ επικαλείσθαί με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου, εν θλίψει επλάτυνάς με…” (Ψαλμ. 4),
“Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου…” (Ψαλμ. 142), “Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς… μη εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν” (Ματθ. 6:9-13) και άλλα παρόμοια. Μελέτα και στοχάζου το άχραντο πάθος και τον φρικτό σταυρικό θάνατο του Κυρίου μας -πόσα υπέμεινε για να θανατώσει την αμαρτία, στην οποία σε σπρώχνει τώρα ο ανθρωποκτόνος διάβολος! Ικέτευε την Κυρία Θεοτόκο και όλους τους αγίους να σπεύσουν σε βοήθειά σου. Και αν είναι κοντά ο πνευματικός σου ή άλλος ενάρετος άνθρωπος, τρέξε να πάρεις συμβουλή και παρηγοριά.
Όταν σε πολεμάει σφοδρά η σάρκα, πρόσεξε μη σε πλανήσει τούτος ο λογισμός, που πλάνησε πολλούς: “Δεν αντέχω πια αυτό το βασανιστήριο! Θα πέσω,
θα εκτονωθώ και θα ηρεμήσω”. Όχι, αδελφέ μου! Πρώτα-πρώτα, δεν θα βασανιζόσουν, αν, όπως είπαμε πριν, δεν άφηνες τον πονηρό λογισμό να εγκατασταθεί μέσα σου. Αν τον είχες διώξει από την πρώτη στιγμή, θα γλύτωνες όλη την ταλαιπωρία. Εσύ, λοιπόν, φταις για το ότι βασανίζεσαι. Αλλά και τώρα πάλι η λύση και η λύτρωση δεν βρίσκεται στην αμαρτία -μη γένοιτο! Αν υποκύψεις στον πειρασμό, τότε το δεύτερο κακό θα είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο. Γιατί πρέπει να ξέρεις, πως η αμαρτία αυτή, πιο πολύ απ΄όλες τις άλλες, είναι αχόρταγη. Αν την πολεμάς σταθερά και δεν πέσεις ούτε μια φορά, σιγά-σιγά εξασθενίζει. Αν όμως ξεγελαστείς και πέσεις, νομίζοντας ότι έτσι θα ξεθυμάνει η εσωτερική σου πίεση και θα ησυχάσεις, τότε την έπαθες άσχημα! Γιατί, μετά την πρώτη φορά, ο δαίμονας θα σε φουντώσει πάλι, για να σε κάνει να πέσεις και δεύτερη. Τη δεύτερη θα την ακολουθήσουν και τρίτη και τέταρτη και Πέμπτη… Κάθε φορά θα λές πώς είναι η τελευταία -μά, αλίμονο, όχι! Γιατί έτσι λίγο-λίγο συνηθίζεις στην αμαρτία, και με τον καιρό η συνήθεια γίνεται ανάγκη και πάθος. Και τότε πια καταντάς ένας αλυσοδεμένος δούλος της πορνείας!
Αγωνίσου, λοιπόν, εναντίον της από την αρχή, με πολλή ανδρεία κι ενθουσιασμό, αλλά και με του Κυρίου την ενίσχυση. Έτσι γρήγορα και εύκολα θα την αποδυναμώσεις, οπότε και το διάβολο θα ντροπιάσεις και το Θεό θα δοξάσεις και εσύ θα είσαι ειρηνικός και οι άγιοι άγγελοι, ολόχαροι, θα έρθουν να σε υπηρετούν, όπως τον Κύριο όταν νίκησε τον πειρασμό (Ματθ. 4:11). Αν, απεναντίας, νικηθείς και πέσεις, η μεν ηδονή της αμαρτίας θα περάσει και θα χαθεί γρήγορα σαν αστραπή, η πίκρα όμως που αφήνει στην ψυχή και ο έλεγχος της συνειδήσεως θα σε βασανίζουν χειρότερα απ΄ό,τι ο προηγούμενος πόλεςμος της σάρκας.
Ένα άλλο ισχυρό φάρμακο και όπλο εναντίον της πορνείας είναι, όπως αναφέραμε ήδη, η μνήμη του θανάτου. Αν συλλογιστείς ότι σε λίγο ίσως δεν θα ζεις πιά, όπως ίσως δεν θα ζει και το πρόσωπο που σου προκαλεί σαρκικό πόθο, αν αντικρύσεις νοερά και το δικό σου και το άλλο σώμα νεκρό, βρωμισμένο, μισοφαγωμένο απ΄τα σκουλήκια -πώς να μη σιχαθείς τέτοια σάρκα; Πώς να μη μεταφερθεί η σκέψη σου από τα τωρινά και πρόσκαιρα στα μελλούμενα και αιώνια;
Αν πάλι η σαρκική σου πύρωση είναι τόσο μεγάλη, ώστε κανένα από τα γιατρικά και τα όπλα που αναφέραμε δεν είναι ικανό να σε σταματήσει από την πτώση, τότε μη διστάσεις να δοκιμάσεις και τούτο το φάρμακο, το πιο δριμύ και καυστικό απ΄όλα, με το οποίο πολλοί άγιοι δάμασαν και ταπείνωσαν την ανήμερη και αταπείνωτη πορνική φλόγα. Ποιο; Τον σωματικό πόνο! Όπως διαβάζουμε στα συναξάρια και στους βίους ενάρετων ανδρών, όταν δεν μπορούσαν αλλιώς να κατευνάσουν την έξαψή τους, κατέφευγαν και στο έσχατο τούτο μέσο. Ένας χτυπούσε με ξύλο το σώμα του, ώσπου μελάνιαζε. Άλλος καθόταν μισόγυμνος δίπλα σ΄έναν βάλτο, ώσπου κοκκίνιζε και πρηζόταν από τ΄άγρια τσιμπήματα των εντόμων. Άλλος, μέσα στο καταχείμωνο, έβγαζε τα ρούχα του και ξάπλωνε πάνω στο χιόνι. Άλλος βουτούσε μέσα σε παγωμένο νερό.
Ο άγιος Βενέδικτος (14 Μαρτίου), όπως αναφέρει ο βιογράφος του, κυλίστηκε στ΄αγκάθια ολόγυμνος, ώσπου ξεσκίστηκε και καταματώθηκε κι έγινε αγνώριστος, έτσι όμως νίκησε τη σάρκα.
Ο όσιος Μαρτινιανός (13 Φεβρουαρίου), όταν αναγκάστηκε να φιλοξενήσει κάποια νύχτα στο ασκητήριό του μια άσεμνη γυναίκα και πολεμήθηκε από το δαίμονα της πορνείας, άναψε μεγάλη φωτιά και πήδησε μέσα, λέγοντας με δάκρυα: “Αν μπορείς, άθλιε, ν΄αντέξεις αυτή τη φλόγα για λίγο, τότε θ΄αντέξεις και την αιώνια”.
Η γυναίκα, βλέποντάς τον, κατατρόμαξε και άρχισε να τον ικετεύει: “Άγιε του Θεού, μη θανατωθείς άδικα για χάρη μου!” Τότε ο άγιος σηκώθηκε κι έφυγε από κει, ενώ η γυναίκα έμεινε στο κελλί του και σώθηκε.
Στον Ευεργετινό πάλι διαβάζουμε, ότι μια ελεεινή γυναίκα πήγε στο κελλί κάποιου ασκητή με σκοπό να τον παρασύρει, η αθεόφοβη, στην αμαρτία. Εκείνος την έβαλε μέσα, γιατί ήταν νύχτα και φοβήθηκε μην τη φάνε τα θηρία. Επειδή όμως κυριεύθηκε από σαρκική επιθυμία και λίγο έλειψε να πέσει στην πορνεία, τι έκανε;
Έβαλε ένα του δάχτυλο πάνω από τη φλόγα του λυχναριού και το κράτησε εκεί ώσπου κάηκε! Η σαρκική πύρωση δεν υποχώρησε, παρά τους φρικτούς πόνους,
και γι΄αυτό ο γενναίος άνθρωπος του Θεού έβαλε και δεύτερο δάχτυλο πάνω απ΄το λυχνάρι. Έτσι έκαψε ένα-ένα όλα του τα δάχτυλα! Η γυναίκα, που από μια γωνιά τον κρυφοκοίταζε, βλέποντάς τον να καίει τα δάχτυλά του το ένα μετά το άλλο, φοβήθηκε τόσο πολύ, που ξεψύχησε. Το πρωί ο άγιος εκείνος ασκητής τη βρήκε νεκρή και με την προσευχή του την ανέστησε.
Κάνε κι εσύ το ίδιο, αν το λέει η καρδιά σου! Βάλε μόνο ένα σου δάχτυλο στη φλόγα, κι αν μπορείς να υπομείνεις, πέσε και στην αμαρτία!
Αν όμως δεν αντέχεις μήτε την καύτρα του κεριού να σβήσεις με την άκρη του δαχτύλου σου, πώς θα υποφέρεις τη δριμύτατη φλόγα της ατέλειωτης κολάσεως;…
Αγωνίσου, λοιπόν. Πολέμα τη σάρκα. Διώχνε τους πονηρούς λογισμούς. Εφάρμοσε όσα διάβασες εδώ. Γίνε μιμητής του αποστόλου Παύλου, που με σκληρές ασκήσεις ταλαιπωρούσε και υποδούλωνε το σώμα του (Α΄Κορ. 9:27). Έτσι, με τη χάρη του Θεού, που πάντα συντρέχει τους καλοπροαίρετους αγωνιστές, θα νικήσεις.
από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
