Κάθε φορά που ο πειρασμός περιφέρεται γύρω μας , καλούμαστε να τον δεχτούμε όχι ως ένα κακό ή ως μία συμφορά , αλλά ως μια κατάσταση που την επιτρέπει η πρόνοια του Θεού , ώστε να μπορούμε να δίνουμε μαρτυρία για την πιστότητά μας σ`Αυτόν και να εξερχόμαστε νικητές από τη συνάντησή μας μαζί Του , όπως ο Χριστός στην έρημο. Πόσο συχνά δε συμβαίνει να επιθυμούμε την απομάκρυνση του πειρασμού μακριά μας , σαν να ήταν καλό να μην υπήρχε καμία δυσκολία … ! Αν όμως οι δυσκολίες εξαφανίζονταν , οι δυνάμεις μας θα περιέπιπταν σε κατάσταση ύπνωσης αντί να παραμένουν σε ενέργεια και δράση – βαθμιαία θ`ατροφούσαν και θα μας εγκατέλειπαν εντελώς. Ο φυγόπονος και οκνηρός που δεν κάνει ποτέ χρήση των δυνάμεών του , τόσο των φυσικών όσο και των πνευματικών , τελικά καταντάει ράκος . Θυμηθείτε τον Ομπλόμοφ , ως παράδειγμα μιας εικόνας αυτού που μπορεί να καταλήξει ο νους μας.
† Μητροπoλίτου Anthony Bloom