Μετά την αρρώστια και το θάνατο
Εκείνο που “σκοτώνει” πολλούς ανθρώπους
Είναι η μοναξιά.
Το βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα
Που πονάει πολύ την ψυχή και το σώμα.
Άνθρωποι που ηθελημένα ή και όχι τις περισσότερες φορές
Έμειναν μόνοι τους, χωρίς συντροφιά και χωρίς αγκαλιά.
Είμαστε τόσοι πολλοί σ΄ αυτόν το πλανήτη
Και όμως η μοναξιά είναι τεράστια και όλο και μεγαλώνει.
Τι φταίει άραγε;
Φταίμε εμείς που κλειστήκαμε στον εαυτό μας
Και δεν γυρνάμε το βλέμμα στον διπλανό;
Φταίνε οι προσωπικές συνθήκες ζωής του καθενός μας;
Φταίνε οι συγκυρίες και τα γεγονότα της ζωής;
Ότι και να φταίει, ότι και αν έγινε στο παρελθόν, η ζωή συνεχίζεται.
Και πρέπει να την κάνουμε όμορφη, ζωντανή, δυνατή, πολύχρωμη!
Εσύ που είσαι μόνος, βρες τρόπους να μείνεις ζωντανός.
Μην κλείνεσαι στον λαβύρινθο του μυαλού σου.
Άπλωσε το χέρι σου, ζήτα βοήθεια, στείλε μου ένα χαμόγελο
Και εγώ κάπου θα σε δω και θα σου χαμογελάσω…
Αλλά και εσύ που βλέπεις δίπλα σου την μοναξιά
Μην μου γυρνάς το κεφάλι
Μην μου κλείνεις την πόρτα
Μην με απομακρύνεις.
Εκείνο που “σκοτώνει” πολλούς ανθρώπους
Είναι η μοναξιά.
Το βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα
Που πονάει πολύ την ψυχή και το σώμα.
Άνθρωποι που ηθελημένα ή και όχι τις περισσότερες φορές
Έμειναν μόνοι τους, χωρίς συντροφιά και χωρίς αγκαλιά.
Είμαστε τόσοι πολλοί σ΄ αυτόν το πλανήτη
Και όμως η μοναξιά είναι τεράστια και όλο και μεγαλώνει.
Τι φταίει άραγε;
Φταίμε εμείς που κλειστήκαμε στον εαυτό μας
Και δεν γυρνάμε το βλέμμα στον διπλανό;
Φταίνε οι προσωπικές συνθήκες ζωής του καθενός μας;
Φταίνε οι συγκυρίες και τα γεγονότα της ζωής;
Ότι και να φταίει, ότι και αν έγινε στο παρελθόν, η ζωή συνεχίζεται.
Και πρέπει να την κάνουμε όμορφη, ζωντανή, δυνατή, πολύχρωμη!
Εσύ που είσαι μόνος, βρες τρόπους να μείνεις ζωντανός.
Μην κλείνεσαι στον λαβύρινθο του μυαλού σου.
Άπλωσε το χέρι σου, ζήτα βοήθεια, στείλε μου ένα χαμόγελο
Και εγώ κάπου θα σε δω και θα σου χαμογελάσω…
Αλλά και εσύ που βλέπεις δίπλα σου την μοναξιά
Μην μου γυρνάς το κεφάλι
Μην μου κλείνεις την πόρτα
Μην με απομακρύνεις.
