Την Κυριακή 6 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία πανηγυρίζει το ξεχωριστό και ανεπανάληπτο θαύμα, την Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Ματ. Κεφ. Ιζ’ στίχ. 1-9.) που μ’ αυτό ο Κύριος φανέρωσε την Θεότητά Του.
Στο όρος Θαβώρ ο Χριστός μεταμορφώθηκε μπροστά στους τρεις πιο κοντινούς Μαθητές Του και έλαμψε σαν τον ήλιο. Εμφανίστηκαν και οι Προφήτες Μωυσής και Ηλίας οι οποίοι συνομιλούσαν μαζί Του. Ο Απόστολος Πέτρος, γοητευμένος από το θέαμα όπως και οι άλλοι δύο Μαθητές, πρότεινε στον Χριστό να φτιάξουν τρεις σκηνές και να μείνουν εκεί. Όμως, μια φωτεινή νεφέλη τους κάλυψε και μια φωνή ακούστηκε «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·». Οι Μαθητές έντρομοι έπεσαν κατά γης και σε λίγο είχαν μείνει και πάλι μόνον ο Χριστός και οι τρεις τους.
Από την περιγραφή της ευαγγελικής περικοπής βλέπουμε ότι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος τυλίχτηκε μέσα σε μια Νεφέλη. Ο Αρχιμανδρίτης πατήρ Γρηγόριος Κωνσταντίνου έχει γράψει ένα άρθρο με τίτλο: «Η νεφέλη της Μεταμόρφωσης».
Χρησιμοποιώ δύο αποσπάσματα. «… Η εορτή αυτή μας υπενθυμίζει ότι η Μεταμόρφωση του Χριστού πρέπει να αγκαλιάσει και την δική μας ζωή, και εμπειρία. Δεν απευθύνεται μόνο στους μοναχούς και κληρικούς, ούτε πρόκειται για μια απλή θεολογική ή δογματική συζήτηση.
Στο όρος Θαβώρ ο Χριστός, μπροστά στα θνητά μάτια των Αποστολών, Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννη, αποκαλύπτει την δόξα του Θεού, το άκτιστο φως. Αυτήν την ενέργεια του Χριστού επισημαίνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Δεν άλλαξε ο Χριστός, αλλά άφησε να δουν οι Απόστολοι, αυτός που στην πραγματικότητα ήταν, δια μέσου των σωματικών οφθαλμών.
Μια θέα της δόξας και του άκτιστου φωτός, αποτελεί τη νοσταλγική δίψα του ανθρώπου από την ημέρα της εξόδου από τον Κήπο της Εδέμ. ….».
Στο δεύτερο αναφέρει: «… Συγχρόνως μια νεφέλη φωτεινή έρχεται και σκεπάζει τα πάντα και επικρατεί σιγή και δέος. Το Κοντάκιο της Εορτής αναφέρει το εξής: «Επί του όρους μετεμορφώθης και ως εχώρουν οι μαθηταί σου την δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο…». Είδαν όσο μπορούσαν να αντέξουν.
Η νεφέλη, πλημυρίζει το όρος. Είναι η νεφέλη της δόξας του Θεού. Είναι η νεφέλη που επισκίαζε τον Μωυσή στην συνάντηση με το Θεό. Είναι η νεφέλη που άρπαξε τον Προφήτη Ηλία από τα γήινα.
Είναι η νεφέλη που πλημύρισε με δόξα Θεού τον Ναό του Σολομώντα. Είναι η νεφέλη που έρχεται να ξεπεράσει την ανθρώπινη μας αδυναμία, τον εγκλωβισμό του Θεού στην σκέψη και στον στοχασμό μας.
Η νεφέλη περισσότερο μας οδηγεί στην προσευχή μας από την ξηρότητα και την πολυγλωσσία στην γεύση της λάμψης του Άκτίστου φωτός.
Εκεί ο άνθρωπος σταματά να μιλά. Δεν θέλει να φύγει, όπως ο Απόστολος Πέτρος.
Ζητά να κάνουν τρεις σκηνές, κάτι που δεν γίνεται. Οι σκηνές δεν είναι σε θέση να περιέχουν τον Θεό. Είναι λίγες, είναι κτιστές και πεπερασμένες.
Η νεφέλη μας δείχνει ότι ακριβώς το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Αντί να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε τον Θεό, την δόξα και το φως, στα δικά μας μοτίβα, συμβαίνει το αντίθετο.
Η νεφέλη μας οδηγεί στην δόξα του Θεού, ψυχικά και σωματικά.
Μπορεί να είναι για εμάς, ένα υπερφυσικό γεγονός ή περισσότερο μια αδύνατη ενέργεια του Θεού. Αλλά για το Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Άλλωστε όπως αναφέρει και ο νυν Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης, το φως της Μεταμόρφωσης έρχεται και λούζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο.
Όχι μόνο στην ψυχή αλλά και στο σώμα.
Στα δεινά και τις σημερινές ταλαιπωρίες, ας προσευχόμαστε στο Σωτήρα, να μας αφήσει, να μας παραχωρήσει, να μας επιτρέψει και σε εμάς, να έχουμε και εμείς μια ακτίδα από το φως αυτό της Μεταμορφώσεως. …».
Παρατηρούμε εδώ σ’ αυτά τα δύο κομμάτια ότι «Η Νεφέλη της Μεταμόρφωσης» δεν ήταν ένα απλό σύννεφο, όπως ίσως νομίζουμε. Είναι το άκτιστο φως και η χάρη του Θεού που βιώνουν όσοι προσεύχονται με την καρδιά τους και προοδεύουν πνευματικά.
Ο Σωτήρας του κόσμου είναι ο Χριστός. Με το πρωτόγνωρο θαύμα της Μεταμόρφωσης φανέρωσε στους Μαθητές Του την Θεότητά Του. Συγχρόνως και η φωνή του Θεού Πατέρα παρουσιάζει τον Χριστό ως τον αγαπημένο Του γιο και λέει ότι πρέπει να τον υπακούμε.
Όμως τί ακριβώς σημαίνει για μας τους πιστούς η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος; Οι άγιοι με την βαθιά ταπείνωσή τους και με την βοήθεια του Θεού αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα της ζωής. Έτσι με σκληρό αγώνα μεταμορφώνεται ο χαρακτήρας και η ψυχή τους.
Άραγε πως μπορούμε εμείς να μεταμορφωθούμε προς το καλύτερο; Σκέφτομαι ότι ο μεγαλύτερος αγώνας μας είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους. Στις συγκρούσεις που συμβαίνουν μεταξύ μας η προσπάθειά μας θα είναι να αντιδρούμε με ψύχραιμο και γλυκό τρόπο. Έτσι θα μεταμορφώνεται ο εγωισμός μας και θα αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Αυτό νομίζω ότι θέλει και ο Χριστός από εμάς, να μεταμορφώσουμε τη κακία μας σε υπομονή και καλοσύνη προς τους γύρω μας.
Αν ο Κύριος μεταμορφώθηκε μια φορά, εμείς με την χάρη Του να προσπαθήσουμε να ζήσουμε αρκετές μεταμορφώσεις της ψυχής μας. Ίσως θα δούμε τότε και τους κοντινούς μας να αλλάζουν και αυτοί προς το καλύτερο.
ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr