Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ,
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ. – Ιεροκήρυκος
Ευλογημένοι μας Χριστιανοί…
Ανώνυμος χριστιανός των πρώτων χριστιανικών χρόνων σε επιστολή του προς κάποιον Διόγνητο, μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
Ανώνυμος χριστιανός των πρώτων χριστιανικών χρόνων σε επιστολή του προς κάποιον Διόγνητο, μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
«οι Χριστιανοί δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους, ούτε ως προς τον τόπο που κατοικούν, ούτε ως προς τη γλώσσα, ούτε ως προς τον τρόπο ζωής. Γιατί δεν κατοικούν σε ξεχωριστές πόλεις, ούτε χρησιμοποιούν κάποια παραλλαγμένη διάλεκτο.
Φέρουν σάρκα, αλλά δεν ζούν κατά τις επιθυμίες της σαρκός.
Στη γη μένουν, αλλά είναι πολιτογραφημένοι στον ουρανό.
Υπακούουν στους καθορισμένους νόμους και με τον δικό τους τρόπο υπερβαίνουν τους νόμους. Όλους τους αγαπούν, αλλά απ’ όλους διώκονται…
«με λίγα λόγια, ό,τι είναι η ψυχή για το σώμα, αυτό είναι και οι χριστιανοί για τον κόσμο».
Το συγκεκριμένο κείμενο εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τη θέση των χριστιανών μέσα στον κόσμο. Οι χριστιανοί ζώντας μέσα στον κόσμο, νιώθουν ότι βρίσκονται στον οίκο του Πατρός τους διότι ο κόσμος έχει δημιουργηθεί από το Θεό….
Ταυτόχρονα νιώθουν ότι είναι πάροικοι και παρεπίδημοι, (Α΄Πετρ.2,11), διότι από τη μια ο τελικός προορισμός τους είναι η Βασιλεία του Θεού, και από την άλλη ο κόσμος έχει λησμονήσει τον προορισμό του.
Οι Χριστιανοί είναι η ψυχή του κόσμου, διότι ζωοποιούν, ενοποιούν και συνέχουν τον κόσμο, όπως η ψυχή το σώμα. Οι Χριστιανοί είναι οι προφήτες οι οποίοι δείχνουν στον κόσμο την ορθή πορεία, όντες μάρτυρες της αλήθειας.
Οι Χριστιανοί στέκονται στο κέντρο του κόσμου και ως αληθινοί ιερείς ( Α΄Πετρ. 2,5), ευλογούν και εξαγιάζουν τον κόσμο με την ίδια την παρουσία τους.
Οι Χριστιανοί στέκονται στο κέντρο του κόσμου, ερμηνεύουν τα σημεία των καιρών, όντες προφήτες της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας και πολεμώντας το πολύμορφο κακό αναδεικνύουν τη βασιλική τους ιδιότητα.
Οι Χριστιανοί δεν καταδικάζουν, αλλά αγιάζουν τον κόσμο δεν τον απορρίπτουν, και του δείχνουν τον ορθό προορισμό του.
Το κακό που διαβρώνει τις δομές και την ύπαρξη του κόσμου είναι η πολύμορφος νόσος που κυρίευσε το ανθρώπινο γένος κατά την ανατολή της ύπαρξής του, όπως αναφέρει ο Κύριλλος Αλεξανδρείας και αυτή θεραπεύεται μέσα στην Εκκλησία.
Η ασθένεια δεν τιμωρείται αλλά θεραπεύεται, έτσι και η Εκκλησία προσλαμβάνει τον κόσμο και τον θεραπεύει, διότι ο κόσμος χρήζει θεραπείας.
Όπως ο Υιός του Θεού προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την θεράπευσε, την θέωσε, κατά τον ίδιο τρόπο η Εκκλησία προσλαμβάνει τον κόσμο και τον θεραπεύει, τον οδηγεί στη σωτηρία, τον αποκαθιστά στην αρχική του ωραιότητα, τον λαμπρύνει και τον εξαγιάζει.
Ο Χριστός θυσιάστηκε «υπέρ της του κόσμου ζωής», δοξάστηκε, αναλήφθηκε στους ουρανούς, και η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, είναι η πλήρης φανέρωση της αλήθειας. Το γεγονός της Πεντηκοστής με την αποστολή του Αγίου Πνεύματος φανερώνει το γεγονός της Εκκλησίας. Μέσα σ’ αυτή πραγματοποιείται το μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων και διαφυλάσσεται ανόθευτος η διδασκαλία του Ιησού Χριστού και το κήρυγμα των Αποστόλων.
Η Εκκλησία είναι ο καινούριος κόσμος του Θεού, τόπος φανέρωσης της ουράνιας βασιλείας του και της άκτιστης δόξας του, το έσοπτρο δια του οποίου καταυγαζόμεθα από το άκτιστο και αϊδιο Φώς της δόξας του, κοινωνία Θεού και κτιστών όντων, πρόγευση των εσχάτων, η νέα κοινωνία, οι καινοί ουρανοί και η καινή γη. (Αποκ. 21,1)
Ο Χριστός θυσιάστηκε «υπέρ της του κόσμου ζωής», δοξάστηκε, αναλήφθηκε στους ουρανούς, και η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, είναι η πλήρης φανέρωση της αλήθειας. Το γεγονός της Πεντηκοστής με την αποστολή του Αγίου Πνεύματος φανερώνει το γεγονός της Εκκλησίας. Μέσα σ’ αυτή πραγματοποιείται το μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων και διαφυλάσσεται ανόθευτος η διδασκαλία του Ιησού Χριστού και το κήρυγμα των Αποστόλων.
Η Εκκλησία είναι ο καινούριος κόσμος του Θεού, τόπος φανέρωσης της ουράνιας βασιλείας του και της άκτιστης δόξας του, το έσοπτρο δια του οποίου καταυγαζόμεθα από το άκτιστο και αϊδιο Φώς της δόξας του, κοινωνία Θεού και κτιστών όντων, πρόγευση των εσχάτων, η νέα κοινωνία, οι καινοί ουρανοί και η καινή γη. (Αποκ. 21,1)
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να υπάρξει Εκκλησία. Το Πνεύμα του Θεού « όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» και παρέχει την ποικιλία των χαρισμάτων.
Ο Απ. Παύλος παρέστησε την Εκκλησία με την εικόνα του σώματος του Χριστού, κεφαλή του οποίου είναι ο Ιησούς Χριστός , μέλη οι πιστοί , ψυχή και συνεκτική δύναμή το Άγιο Πνεύμα το οποίο οικοδομεί το δεσμό της ενότητας μεταξύ των πιστών ( Α΄Κορ. 12 , 13).
Και εμείς πορευόμαστε προς το τέλος της ιστορίας και του κόσμου έχοντας ως εφόδιο την ελπίδα ή όπως την ονομάζει ο Παύλος «αποκαραδοκία» η οποία δεν ταυτίζεται απλώς με μια αισιοδοξία για θετική έκβαση των πραγμάτων αλλά με την απόλυτη βεβαιότητα…
Περί πραγματοποιήσεως των επαγγελιών του Θεού.
Η έντονη αυτή ελπίδα περιέχει τρία βασικά στοιχεία:
την έντονη αναμονή του μέλλοντος, την εμπιστοσύνη στο Θεό και την υπομονή.
