Η μετάνοια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής ζωής

Η αναγνώριση της αμαρτωλότητός μας
Ο πόνος επειδή πικράναμε τον Θεό
Η απόφαση για μια αλλαγή
Και η καταφυγή στην εξομολόγηση
Αποτελούν την απαρχή της σωτηρίας μας.
Ο Τίμιος Πρόδρομος και ο ίδιος ο Κύριος
Άρχισαν το κήρυγμα τους καλώντας σε μετάνοια.
Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν μετανοήσει.
Μόνο με τη μετάνοια
Ένας μεγάλος ληστής “λήστεψε” ακόμα και τον παράδεισο.
Είναι λοιπόν δαιμονική πλάνη
Να παραμελούν οι Χριστιανοί τη μετάνοια και την εξομολόγηση.
Βέβαια, δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση εκείνων που ισχυρίζονται
Ότι δεν έκαναν τίποτα το αμαρτωλό, ή εκείνων που αυτοσχεδιάζουν τρόπους εξομολογήσεως
Επειδή δεν θέλουν να ταπεινωθούν και να σκύψουν στο πετραχήλι του πνευματικού
Όπως η θεόπνευστη εκκλησιαστική τάξη ορίζει.
Αναφερόμαστε κυρίως στην περίπτωση πολλών Χριστιανών
Που αρκούνται σε άλλα “θρησκευτικά καθήκοντα”
Ή σε μια συμμετοχή στο Ιεραποστολικό έργο
Ή σε νεφελώδεις συζητήσεις με Γέροντες
Χωρίς καμιά διάθεση να “φυλάξουν οδούς σκληράς”.
Έτσι πιστεύουν ότι κατακτούν κορυφές
Ενώ πλανώνται σε θανατηφόρα τέλματα αμετανοησίας, αναισθησίας και ναρκισσισμού.
Η αδιαφορία μας για μια αποφασιστική μετάνοια αποδεικνύεται ολοφάνερα
Από την ενασχόληση με τη ζωή και τα σφάλματα των άλλων.