Είναι κοινό μυστικό πως η θέση οδήγησης αποτελεί το Α και το Ω για τον σωστό χειρισμό του αυτοκινήτου. Πέρα από τη ρύθμιση των καθρεπτών και της ορατότητας, η βέλτιστη τοποθέτηση του σώματος στο κάθισμα παίζει πρωτεύοντα ρόλο στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο οδηγός το περιβάλλον γύρω του.
Δεν είναι τυχαίο πως στους αγώνες ταχύτητας, οι ομάδες φτιάχνουν τα καθίσματα με βάση τα ακριβή μέτρα των οδηγών. Οι κοινοί θνητοί μπορεί να μην απασχολούμαστε με οριακά φρεναρίσματα και υψηλά πλευρικά φορτία στις στροφές, ωστόσο το τρίπτυχο πλάτη-μέση-αυχένας δεν είναι να το παίρνουμε ελαφρά τη καρδία-ειδικά κατά την πολύωρη οδήγηση.
Με ποιους τρόπους λοιπόν μπορείς να αποφύγεις του πόνους στη μέση όταν οδηγείς; Ακολουθώντας τα παρακάτω 6 βήματα η οδήγηση μπορεί γίνει πιο ξεκούραστη από ποτέ!
Βήμα 1: Η σωστή απόσταση από το τιμόνι
Εκ των ων ουκ άνευ της σωστής θέσης οδήγησης.
Ο πιο εύκολος τρόπος να βρεις την σωστή απόσταση είναι τα χέρια. Οι αγκώνες ελαφρά λυγισμένοι και η γωνία πήχη-δικεφάλου στις 90 μοίρες ή ελαφρά παραπάνω. Κατ’αυτό τον τρόπο αναλαμβάνουν το στρίψιμο οι καρποί με τους πήχεις, αποφορτίζοντας τους ώμους και κατά συνέπεια την πλάτη.
Τα πόδια επίσης θα πρέπει να βρίσκονται στην σωστή απόσταση, προκειμένου να μην ταλαιπωρούν τη μέση και τους ραχιαίους. Μπούσουλας το αριστερό, το οποίο θα πρέπει να τερματίζει το πεντάλ του συμπλέκτη χωρίς να τεντώνει.
Βασικότατη είναι και η θέση των χεριών στο τιμόνι, η οποία οφείλει να αντικατοπτρίζει τους δείκτες του ρολογιού στις 9 και τέταρτο. Σε περίπτωση που πιάνεις το τιμόνι χαμηλά ακουμπώντας τα χέρια στα πόδια, έχε υπόψιν πως αντανακλαστικά «ξεκολλάει» η πλάτη σου από το κάθισμα.
Βήμα 2: Η πλάτη να εφάπτεται στο κάθισμα
Θα σου έχει τύχει να οδηγείς, κάποια στιγμή να νιώθεις την πλάτη σου να «ανοίγει» και να κάνεις πίσω ακουμπώντας στο κάθισμα, διερωτώμενος «γιατί δεν οδηγούσα έτσι από την αρχή;».
Σύνηθες φαινόμενο για το σώμα να γέρνει προς τα μπροστά, ειδικά αν χέρια και πόδια δεν ακολουθούν το Βήμα 1.
Για τον λόγο αυτό, όταν ρυθμίζουμε το κάθισμα ξεκινάμε από την πλάτη και την σωστή εφαρμογή της στο κάθισμα. Εφόσον τηρείται αυτή η συνθήκη, η ορθή τοποθέτηση χεριών και ποδιών παίρνει τον δρόμο της αυτόματα.
Μην ξεχνάς: η πλάτη του καθίσματος δεν θα πρέπει να είναι ούτε ξαπλωτή, ουτε «διπλωμένη».
Βήμα 3: Ρύθμισε σωστά την πλάτη του καθίσματος
Όπως είπαμε και στην αρχή, οι ακρότητες επιφέρουν πόνους. Το κάθισμα του αυτοκινήτου δεν είναι lazy boy πολυθρόνα, αλλά ούτε και καρέκλα θρανίου.
Η καλύτερη βάση για την εύρεση της ιδανικής θέσης οδήγησης είναι η ρύθμιση της πλάτης εντελώς κάθετα. Θα νιώσεις άβολα, ωστόσο αποτελεί την αρχή της ανακούφισης.
Από την κάθετη θέση, ρυθμίζουμε το κάθισμα μέχρι να βρούμε την θέση που πληροί τις δύο ανωτέρω προϋποθέσεις. Αφού τα καταφέρουμε, βρισκόμαστε 3 βήματα πιο κοντά στο ιδεατό πίσω από το τιμόνι.
Βήμα 4: Ρύθμισε το ύψος του καθίσματος
Όπως με την πλάτη, ρυθμίζουμε το έδρανο στην πλέον άβολη θέση: τέρμα κάτω. Η θέση των ποδιών θυμίζει κάθισμα σε πεζούλι.
Από εκεί, ανασηκώνουμε εως ότου φέρουμε τα πόδια σχεδόν παράλληλα με το έδρανο και σε ορθή ή ελαφρώς αμβλεία περιεχόμενη γωνία στα γόνατα. Αντιστοίχως με την πλάτη, οι υπερβολές στο βάθος και το ύψος ελλοχεύουν κινδύνους.
Πολύ χαμηλά προκαλείται κύρτωση του κορμού, με αποτέλεσμα να πιέζεται η μέση. Πολύ ψηλά «κρέμονται» τα πόδια, προκαλώντας μούδιασμα στους γλουτούς και «μυρμήγκιασμα» στους τετρακέφαλους και τις γάμπες. Όλα αυτά από μια λανθασμένη ρύθμιση στο ύψος τους καθίσματος.
Βήμα 5: Ρύθμισε σωστά το προσκέφαλο
Το κεφάλι οδηγεί, το σώμα ακολουθεί. Πάγια αρχή λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, με πλήρη εφαρμογή στη θέση οδήγησης.
Το προσκέφαλο είναι πολύ εύκολο να παραλειφθεί. Μέχρι να κουνήσεις το κεφάλι σου και να νιώσεις το χαρακτηριστικό «κρακ-κρουκ» του σβέρκου κατά το ξέπιασμα. Όταν το κεφάλι δεν ακουμπάει στο προσκέφαλο όλο το βάρος πέφτει στον αυχένα, ο οποίος το μεταφέρει στους δελτοειδείς και αυτοί στην πλάτη. Μια ωραία αλυσίδα δυσφορίας.
Το προσκέφαλο είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεται ακριβώς πίσω από το κεφάλι μας και για λόγους ασφαλείας. Σε μια σύγκρουση, θα συγκρατήσει το κεφάλι μειώνοντας τις πιθανότητες να συμβούν τα χειρότερα. Το ίδιο ισχύει για όλους τους επιβάτες, ακόμα και στις πίσω θέσεις!
Με το χέρι μας ελέγχουμε το ανώτερο σημείο της κεφαλής να βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το αντίστοιχο του προσκεφάλου. Όπως μετράγαμε το ύψος στην παιδική μας ηλικία. Κατόπιν, ακουμπάμε το κεφάλι μας και κοιτάμε μπροστά. Αν το οπτικό μας πεδίο καλύπτει πλήρως τον δρόμο με τα μάτια σε ευθεία γραμμή, έχουμε βρει το ιδανικό σημείο.
Αν χρειάζεται να κατεβάσουμε το βλέμμα ή να γείρουμε το κεφάλι προς τα εμπρός, το προσκέφαλο χρειάζεται περαιτέρω ψάξιμο για την σωστή θέση.
Βήμα 6: Η οσφυϊκή υποστήριξη
Αν είσαι παρατηρητικός, μπορείς να εντοπίσεις την συγκεκριμένη «πατέντα» σε πολλά ταξί.
Απολύτως αναμενόμενα όταν οδηγείς για 8 ή και παραπάνω ώρες επί μονίμου βάσεως, η μέση δεν θέλει πολύ για να παραδώσει πνεύμα. Ιδιαίτερα αν πρόκειται για παλιό και ταλαιπωρημένο όχημα, η γέμιση του καθίσματος δεν προσφέρεται για μακρινούς προορισμούς.
Στα σύγχρονα αυτοκίνητα προβλέπεται μελέτη για την σωστή άρθρωση του σώματος στο κάθισμα, με προσοχή στην οσφυϊκή υποστήριξη.
Το ζήτημα είναι πως μία τέτοια ρυθμιζόμενη επιλογή, αποτελεί προνόμιο των ακριβότερων μοντέλων. Όπερ σημαίνει πως τα φιξ καθίσματα είναι σχεδιασμένα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες διαφορετικών σωματότυπων, χωρίς τη δυνατότητα παρέμβασης.
Εδώ μπαίνουν στην εξίσωση οι πετσέτες και τα κατάλληλα μαξιλαράκια. Τα δεύτερα είναι σαφώς προτιμότερα, καθώς είναι σχεδιασμένα για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ωστόσο κοστίζουν παραπάνω και απαιτούν μια έρευνα αγοράς. Οι πετσέτες από την άλλη, μάς περιμένουν σε συρτάρια και ντουλάπες.
Αφού επιλέξουμε την πετσέτα της αρεσκείας μας, την διπλώνουμε σε κυλινδρικό σχήμα και την τοποθετούμε στο ύψος της μέσης. Κατόπιν ελέγχουμε αν τηρούνται τα βήματα 1-5 και εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει, βάζουμε μπροστά για μία -όσο το δυνατόν- πιο ξεκούραστη απόδραση με τον τετράτροχό μας.
