Το Άγιον Όρος ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία στους ανθρώπους που το επισκέπτονται για πρώτη φορά.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν θα προσπαθήσουν με την πρώτη ευκαιρία να βρεθούν και πάλι εκεί.
Είναι η Παναγία, είναι η προσευχή των μοναχών,είναι η άδολη αγάπη τους, είναι οι άνθρωποι που με τρομερούς ασκητικούς αγώνες αγίασαν,που τα λείψανα τους εκπέμπουν άρρητη ευωδία;
Γυρίζουν ύστερα και ο καθένας με τον δικό του τρόπο προσπαθούν να μεταδώσουν τις εμπειρίες τους στους φίλους,στους γονείς,στις συζύγους,στα παιδιά τους.
Και εκεί αρχίζουν συνήθως τα δύσκολα.
Οι οικιακοί έχοντας συνηθίσει σε έναν κοσμικό τρόπο ζωής, αρνούνται να ακολουθήσουν τους νεοφώτιστους συζύγους τους.
Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,ότι αν θέλεις να νηστέψεις και η σύζυγος σου δεν θέλει,τότε η μοιχεία της συζύγου σου θα καταλογιστεί σε σένα.
Τόσο μπροστά ήταν οι Άγιοι μας.
Και εμείς με δυο τρεις πέντε επισκέψεις, γινόμαστε βασιλικώτεροι του βασιλέως.
Σε μια επίσκεψη μου στον Άγιο Παίσιο, του ζήτησα την άδεια να έχω πνευματικό έναν ξακουστό γέροντα στην Σκήτη της Αγίας Άννης.
Όχι μου είπε,να βρεις πνευματικό κοντά στο μέρος που ζεις,κι ας μη κάνει θαύματα, απλά να έχει διάκριση.
Και Διάκριση είναι να σέβεται κυρίως την ελευθερία σου,να μην επιβάλλεται, να προσεύχεται ,να είναι μια τεράστια αγκαλιά για σένα την γυναίκα σου και τα παιδιά.
Η δυστυχία ημών των λεγόμενων ανθρώπων της Εκκλησίας είναι ότι και τα κοσμικά δεν μας γεμίζουν πια και τα πνευματικά δεν τα βιώνουμε .
Φανατιζόμαστε και προσπαθούμε να κόψουμε τα κοσμικά και στους γύρω μας,
– Τι θα φορέσεις;
– Δεν ντρέπεσαι που το έκανες αυτό;
– Για να δω με τι μούτρα θα πας να εξομολογηθείς.
Η ευσεβίστικη ματιά της » θεούσας» που μόνον αγάπη και ανοχή δεν βγάζει για τους άλλους.
Τι σχέση έχουμε με τον Πατέρα της Παραβολής του Ασώτου;
Μιχάλης Μάλαμας / facebook
