Η διαχείριση της αγάπης
H αγάπη παράγει αγάπη. Ότι δεν παράγει αγάπη δεν είναι αγάπη. Οι γονείς των οποίων τα παιδιά είναι ναρκισσιστικά, εγωκεντρικά και αυτοαπασχολούμενα δεν έχουν πραγματικά αγαπήσει τα παιδιά τους.
Τα χρησιμοποίησαν για την δική τους ικανοποίηση. Παρέχοντας τους διαρκώς υλικά πράγματα, ικανοποιώντας πάραταυτα κάθε επιθυμία τους, δίνοντας τους την εντύπωση ότι είναι το κέντρο του κόσμου, φροντίζοντας να μηναντιμετωπίσουν καμία δυσκολία, δεν ανταποκρίθηκαν στις πραγματικές τους ανάγκες και δεν νοιάστηκαν για τις πραγματικές τους ανάγκες .
Αυτό που επεδίωξαν με την τακτική τους ήταν να μην μπορούν τα παιδιά τους να ζήσουν χωρίς αυτούς και έτσι να τα έχουνε αυτοί για πάντα. Επομένως, όχι μόνο δεν τα αγάπησαν, αλλά τα εκμεταλλεύτηκαν απάνθρωπα για τη δική τους εγωκεντρική ικανοποίηση. Δεν είναι , λοιπόν, παράξενο που τα παιδιά αυτά είναι ανίκανα να αγαπήσουν και γι’αυτό καταδικασμένα να μην αγαπηθούν. Η αγάπη δεν εκφράζεται με υλικές παροχές. Με τις υλικές παροχές ικανοποιείται η ματαιοδοξία αυτού που παρέχει, γιατί αισθάνεται σπουδαίος, ανώτερος ενάρετος, αλλά αυτός που δέχεται τις παροχές αισθάνεται εξαρτημένος και επαίτης, με εντελώς ισοπεδωμένη την αυτοπεποίθηση του για την αυτοκεκτίμηση του.
Απόσπασμα από το Βιβλίο του π.Φιλόθεου Φάρου : Η διαχείριση της Αγάπης
Με έντονα γράμματα ο σχολιασμός του αποσπάσματος
H αγάπη παράγει αγάπη. Ότι δεν παράγει αγάπη δεν είναι αγάπη. Οι γονείς των οποίων τα παιδιά είναι ναρκισσιστικά, εγωκεντρικά και αυτοαπασχολούμενα δεν έχουν πραγματικά αγαπήσει τα παιδιά τους (Διότι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι απότελεσμα κακής διαπαιδαγώγησης). Τα χρησιμοποίησαν για την δική τους ικανοποίηση (Να κάνω παιδιά γιατί το λέει ο κόσμος και επειδή έτσι πρέπει να ικανοποιήσω το ροζ συννεφάκι της ζωής πολλές φορές με έναν άνθρωπο που δεν αγάπησα πραγματικά και πνευματικά ώστε να δω τον γάμο ως δρόμο αγιασμού αλλά για να κάνω οικογένεια επειδή έτσι προστάζει το κοινωνικό γίγνεσθαι). Παρέχοντας τους διαρκώς υλικά πράγματα, ικανοποιώντας πάραταυτα κάθε επιθυμία τους, δίνοντας τους την εντύπωση ότι είναι το κέντρο του κόσμου (Συνέχεια ΜΠΡΑΒΟ, είσαι τέλειος! ο καλύτερος! Φιλοφρονήσεις και ανοησίες,πάρε δώρα , ταξίδια, εκδρομές , ικαναοποιήσεις αλλά από Χριστό τίποτα), φροντίζοντας να μηναντιμετωπίσουν καμία δυσκολία, (Να μην δυσκολευτεί στο στρατό, να τα έχει όλα έτοιμα σε όλους τους τομείς , να μην πω ποτέ όχι και να ικανοποιώ κάθε επιθυμία του λες και είναι ζώο και όχι να δείχνω το δρόμο του Χριστού) δεν ανταποκρίθηκαν στις πραγματικές τους ανάγκες και δεν νοιάστηκαν για τις πραγματικές τους ανάγκες (Είναι πραγματική ανάγκη στην ψυχή του παιδιού είναι ο Χριστός και τίποτε άλλο αν δεν κοιτάξουμε αυτό στα παιδιά δεν διαφέρει αν τα βλέπουμε σα τετράποδα είναι το ίδιο). Αυτό που επεδίωξαν με την τακτική τους ήταν να μην μπορούν τα παιδιά τους να ζήσουν χωρίς αυτούς (Δεν υπάρχει απογαλακτισμός, για αυτό πολλές κοπέλες και πολλά αγόρια έιναι μαμάκηδες κρέμονται από τους γονεις και οι γονείς επεμβαίνουν στον γάμο και στα εγγόνια γιατί έχουν ανασφάλεια και ανυπαρξία ψυχικού κόσμου)και έτσι να τα έχουνε αυτοί για πάντα. Επομένως, όχι μόνο δεν τα αγάπησαν, αλλά τα εκμεταλλεύτηκαν απάνθρωπα για τη δική τους εγωκεντρική ικανοποίηση (Κάνω παιδιά σαν το ζώο επειδή είναι στο βιολογικό παιχνίδι. Γιατί όμως έκανα παιδιά; Τι έκανα για την ψυχή τους ; που είναι ο Χριστός ; που είναι η πορεία του αγιασμού; ). Δεν είναι , λοιπόν, παράξενο που τα παιδιά αυτά είναι ανίκανα να αγαπήσουν και γι’αυτό καταδικασμένα να μην αγαπηθούν (Διαζύγια συνέχεια, παιδιά της γενιάς που πέρασαν καλά με εκδρομούλες και υλικά αγαθά καθόλου δυσκολία άσκηση Χριστό νηστεία δυσκολία εξομολόγηση, παιδιά ανίκανα να αγαπήσουν ακρωτηριασμένα). Η αγάπη δεν εκφράζεται με υλικές παροχές.(Η αγάπη εκφράζεται με Χριστό και δρόμο Θεώσεως τα υπόλοιπα όχι ότι δεν χρειάζονται αλλά είναι δευτερεύονται όχι το κέντρο. Τα πάντα έχουν τον θάνατο μέσα τους. Εμείς αντί να δίνουμε ζωή δίνουμε θάνατο).
Με τις υλικές παροχές ικανοποιείται η ματαιοδοξία αυτού που παρέχει, γιατί αισθάνεται σπουδαίος, ανώτερος ενάρετος, αλλά αυτός που δέχεται τις παροχές αισθάνεται εξαρτημένος και επαίτης, με εντελώς ισοπεδωμένη την αυτοπεποίθηση του για την αυτοκεκτίμηση του.
(Οι περισσότεροι γονείς νομίζουν ότι επειδή σπούδασαν τα παιδιά τους , τους έδωσαν τα πάντα από υλικά αγαθά αυτά τους κάνουν και καλούς γονείς. Όλα αυτά όμως δεν με περνάνε από το θάνατο. Δείξαμε στα παιδιά τον δρόμο της υπέρβασης του θανάτου; Της θυσίας; Η της ικανοποίησης των παθών και των επιθυμιών ; Καλός γονιός είναι αυτός που δείχνει τον δρόμο της θυσίας και της Θεώσεως. Τι να τα κάνω τα παλάτια του κόσμου όταν τα εξουσιάζει όλα ο χάρος, τι να κάνω τα υλικά αγαθά όταν δεν με θεώνουν αλλά μου κόβουν τον δρόμο. Τι να τον κάνω ένα νεκρό γάμο όταν δεν με πάει στον αγιασμό απλά κάνω παιδιά και περνάω καλά).
Ας αναλογιστούμε ποιοι είμαστε , τι θέλουμε από αυτή την ζωή , γιατί μας δόθηκε και ποιος είναι ο προορισμός μας.
Πολλές φορές λέμε ότι κάναμε τα πάντα , μήπως τελικά δεν κάναμε ΤΙΠΟΤΑ ;
