Κάθε μέρα όλο και περισσότερο μας φανερώνει ο Θεός ότι η όλη στάση μας ενώπιον του δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Και αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Και το ζητούμενο είναι αυτό που είπε ο Κύριος πολύ κατηγορηματικά: Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα –δεν εξαιρείται τίποτε– και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Βλέπετε, έτσι όπως τα ζούμε εμείς τα πράγματα, συνέχεια είμαστε με την αγωνία, με τον προβληματισμό, με την προσμονή, με την έγνοια να γίνουν τα άλφα, τα βήτα, ο,τι έχει ο καθένας μας, ενώ δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Για τον Θεό δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ο Θεός παρέδωκε τον ίδιο τον εαυτό του εις θάνατον. Για να ρθεί αληθινά μέσα μας, έπρεπε να θανατωθεί. Έπρεπε να πονέσει, όπως πονάει ένας άνθρωπος, να ματώσει όπως ματώνει ένας άνθρωπος.
Έζησε ο Κύριος το όλο πάθος, και τον θάνατο και τη σταύρωση, αληθινά. Έδωσε τον εαυτό του και τον έδωσε ολοκληρωτικά· όπως λέει ο απόστολος Παύλος, εγένετο υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.Όχι απλώς έδωσε τον εαυτό του, αλλά σταυρώθηκε, κι όλο αυτό για να βοηθήσει τον άνθρωπο να βρεί αληθινά τον Χριστό. Ο οποίος άνθρωπος ένεκα της αμαρτίας και ένεκα της πτώσεως ήταν στην κατάσταση που ήταν και είναι.
Και μας καλεί ο Χριστός να μάθουμε, να διδαχθούμε αυτό: ποιος είναι ο Χριστός; Τι έκανε ο Χριστός; Τι είναι ο Χριστός;
Μας καλεί να πιστεύσουμε. Όχι με την έννοια –που το λέμε και το ξαναλέμε και θα το λέμε πολλές φορές– ότι έχουμε αυτή την ανάγκη, έχουμε εκείνη την ανάγκη, έχουμε αυτό το πρόβλημα, έχουμε εκείνο το πρόβλημα, και εξαντλείται εκεί η πίστη μας, δηλαδή στο να πάμε στον Χριστό να μας κάνει αυτό που θέλουμε και τον παρακαλούμε επιπλέον.
Δεν έκανε ο,τι έκανε ο Χριστός γι᾿ αυτό. Εξυπακούεται ότι νοιάζεται ο Χριστός για όλα μας, δεν νοιάζεται για μερικά μόνο, αλλά το θέμα είναι πως θα ξυπνήσει η ψυχή, πως θα ζωντανέψει η ψυχή, πως θα ακούσει και θα καταλάβει η καθεμιά ψυχή ότι ο Κύριος ήρθε και άνοιξε την κλειστή πόρτα του παραδείσου, την κλειστή πόρτα της βασιλείας του, άνοιξε τον δρόμο αυτό, και μάλιστα ο ίδιος ο Χριστός γίνεται δρόμος: εγώ ειμι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.
Και μας προστάζει:Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού. Ζητείτε τη βασιλεία του Θεού, η οποία βασιλεία του Θεού δεν είναι τοπικά κάπου, αλλά είναι αυτή η χάρη που δίνει ο Θεός και την οποία ζούμε εδώ στον κόσμο αυτό.
Ζούμε τη βασιλεία ως χάρη Θεού. Το άλλο, το αιώνιο, ο Θεός το ξέρει. Εκεί, όταν θα πάμε, θα δούμε πως ακριβώς είναι η βασιλεία του Θεού.
Συμμόρφωση προς το θέλημα του Χριστού
Προσέξτε το αυτό: δεν μπορείς να ζήσεις ως χριστιανός όπως, όπως. Αν πιστεύεις στον Χριστό, συμμορφώνεσαι προς τις εντολές του Χριστού, συμμορφώνεσαι προς το θέλημα του Χριστού, και επομένως η ζωή σου αρχίζει να είναι ενάρετη, να είναι αγία ζωή.
Δεν είναι θέμα μόνον να ζητάς. Τι μας πειράζει να ζητούμε τη βασιλεία του Θεού; Αυτό όμως έχει συνέπειες. Ζούμε αγία ζωή;
Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν, και την δικαιοσύνην αυτού. Να ζήσεις αγία ζωή.
Όση καλή πίστη, όση ορθή πίστη, όση αληθινή πίστη κι αν έχει ένας –αν επιτρέπεται να πω, και θαύματα ακόμη να κάνει– αν δεν έχει αγία ζωή, δεν μπορεί να θεωρηθεί άγιος της Εκκλησίας. Καθόλου, καθόλου. Πηγαίνουν μαζί αυτά.
Αυτό ζητάει ο Κύριος, και για όλα εκείνα που ζητούμε εμείς σαν να λέει: τσιμουδιά, τσιμουδιά, δεν χρειάζονται. Αφήστε τα· εκείνα είναι δική μου δουλειά.
Όλα θα ρθούνε, ο,τι κι αν είναι αυτά τα άλλα. Και ταύτα πάντα προστεθήσεται. Τώρα λέμε αυτά τα λόγια. Δεν ξέρω πως τ᾿ ακούτε, πως τα καταλαβαίνετε, αλλά αν αρχίσει ο άνθρωπος έτσι να πιστεύει, δεν θέλει τίποτε άλλο. Όχι όμως θεωρητική πίστη, αλλά πίστη που είναι αποκάλυψη, που είναι φανέρωση Θεού.
Δε θέλει τίποτε άλλο ο άνθρωπος να ακούσει παρά αυτό που λέει ο Χριστός ο ίδιος, που είναι αληθινός Θεός, που σταυρώθηκε για μας: Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να το καταλάβουμε, διότι το παν είναι αυτό, αφού έχεις κοινωνία με τον Χριστό, αφού ακούς τον Χριστό, ακολουθείς τον Χριστό, καταλαβαίνεις τον Χριστό, σου μιλάει ο Χριστός. Δεν μπορεί όμως κανείς να το καταλάβει, όταν η όλη φροντίδα του είναι: έχω αυτό το πρόβλημα, έχω εκείνο το πρόβλημα, έχω την άλλη δυσκολία. Και σε νοιάζει αυτό το πράγμα. Δεν είναι καλό αυτό.
Αν επιτρέπεται να πω· Είσαι άρρωστος και βογγάς. Πόσο ωραία είναι και στη δυσκολότερη περίπτωση που μπορεί να ρθεί ο πόνος, και τότε που η όλη ασθένεια φωλιάζει μέσα σου κατά τέτοιο τρόπο που σε εξουδενώνει, εσύ να το πάρεις αυτό όχι με την έννοια, «αχ, Κύριε μου, έλα να με θεραπεύσεις, πονώ πολύ, δεν αντέχω άλλο», αλλά ακριβώς μέσα απ᾿ αυτό τον πόνο, μέσα απ᾿ αυτό το μακελειό, μέσα απ᾿ αυτή τη διάλυση, αν επιτρέπεται να πούμε, που γίνεται κανείς φύλλο και φτερό, μέσα απ᾿ αυτή την εξουθένωση, εσύ να μείνεις πιστός στον Χριστό και μέσα από κεί να βρείς αληθινά τον Χριστό. Να σκεφτείς ότι παρών είναι ο Χριστός, ότι το ξέρει και το επιτρέπει αυτό ο Χριστός.
Το μέλημά μας, εκείνο που θέλει ο Χριστός δεν είναι να του ζητήσουμε τη θεραπεία. Αυτός που επέτρεψε να ρθεί η αρρώστια, αυτός ξέρει πότε θα την πάρει.
Εκείνο που θέλει είναι μέσα από κεί να μάθεις αυτό το μάθημα που δεν το κατάλαβες ποτέ, δεν το ᾿μαθες ποτέ: Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Να η αλήθεια, να, η σωστή στάση, να, η σωτηρία, να, η λύτρωση, να, αν θέλετε, η λύση όλων των θεμάτων, όλων των προβλημάτων, όλων των δυσκολιών.
Δεν πειράζει που θα πονέσεις. Το πολύ-πολύ να πεθάνεις, αν επιτρέπεται να πω έτσι. Ο Χριστός θα σε αναστήσει, δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις· θα σε αναστήσει.
Αλλά ο Χριστός μέσα από τον πόνο και μέσα απ᾿ το όποιο πρόβλημα και απ᾿ το όποιο μπέρδεμα που γίνεται μεταξύ των ανθρώπων, θέλει κάτι να μας πεί.
Στα καλά καθούμενα δημιουργούνται θέματα. Εξουθενώνονται άνθρωποι, άκρη δεν βρίσκουν. Και μου κάνει εντύπωση που εμείς, χριστιανοί όντες, δεν λέμε: «για στάσου.
Αυτό τώρα για να το επιτρέπει ο Θεός να γίνεται, κάτι θέλει να μας πεί». Δεν λέμε έτσι. Θα τρέξουμε, θα κάνουμε τα πάντα, κι αυτά, όσο κι αν θέλουμε να τα τακτοποιήσουμε, μπερδεύονται πιο πολύ· και γίνεται φαύλος κύκλος και είναι κρίμα.
Χριστιανοί είμαστε, δεν είμαστε ούτε μουσουλμάνοι, ούτε απ᾿ το Θιβέτ, που έχουν τις μαγείες τους, και έχουν τα δικά τους, που δεν είναι η αλήθεια αυτά.
Ένας είναι ο Χριστός, και αυτός είπε, εγώ είμαι η αλήθεια. Πουθενά δεν αφήνει να εννοηθεί ότι να, έχω κι εγώ την αλήθεια, είναι κι άλλοι που έχουν την αλήθεια.
Να διαβάσουμε καλά το ευαγγέλιο.Εγώ ειμί η αλήθεια,εγώ ειμί το φως του κόσμου, εγώ ειμί ο άρτος της ζωής, εγώ ειμί το ύδωρ το ζων, είπε ο Κύριος.
Αυτή την ώρα τώρα, ο καθένας έχει τον πόνο του, έχει τη δυσκολία του. Αλλά είναι σαν ανύπαρκτο αυτό, διότι, όταν προσέξεις, θα δείς, ότι την ώρα ακριβώς που η όποια αρρώστια σου, το όποιο πρόβλημά σου, το όποιο θέμα σου γίνεται όλο και χειρότερο, εκείνη την ώρα φανερώνεται η βασιλεία του Θεού, καθώς λέει: Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ανοίγει ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού. Και δεν κάνεις βέβαια τον σπουδαίο, αλλά ταπεινώνεσαι ενώπιον του Θεού.
Και, καθώς σε φωτίζει ο Θεός και σε οδηγεί, σύμφωνα μ᾿ αυτά που λέει ο Κύριος, πιάνεις πάλι τα λόγια του: και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Έρχονται αυτά και προστίθενται. Θα ρθεί και η θεραπεία, θα ρθεί και η λύση, θα ρθεί και η τακτοποίηση του άλλου προβλήματος. Δεν το κάνουμε λοιπόν το ευχέλαιο χωρίς λόγο.
Οφείλουμε όλοι μας να ευχαριστήσουμε τον Θεό, να τον δοξάσουμε, καθώς μας αξιώνει να κάνουμε κι αυτό το μυστήριο.
Και κάθε τόσο μέσα απ᾿ το μυστήριο αυτό, μας φανερώνει τη βασιλεία του αληθινά· όχι ψεύτικα. Το ευχέλαιο είναι το μυστήριο εκείνο διά του οποίου ο Κύριος μας πληροφορεί:
«Για όλα εγώ φροντίζω. Μην ανησυχείτε. Αλλά θέλω όμως να μάθετε εσείς να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού. Διότι και να θεραπευτείτε, όσο και θαυμαστό κι αν είναι αυτό, δεν θα ωφεληθείτε, αν δεν μάθετε να ζητείτε τη βασιλεία του Θεού».
Κι εγώ σας πληροφορώ, θα έλεγε ο Κύριος, ότι χρειάζεται να πονέσει κανείς, χρειάζεται να ζοριστεί, χρειάζεται να προβληματιστεί, χρειάζεται να ρθούν έτσι τα πράγματα, σαν να μην υπάρχει καθόλου ελπίδα.
Από κεί μέσα, εφόσον κανείς εξακολουθεί να πιστεύει –δεν σε εμποδίζει τίποτε να πιστεύεις στον Χριστό και να ελπίζεις και να ακούς τα λόγια του– ω του θαύματος ανοίγει ο δρόμος, ανοίγουν τα μάτια σου, ανοίγει η όλη διάθεσή σου να ζητάς τη βασιλεία του Θεού και έχεις μια πεποίθηση ότι και τα άλλα θα προστεθούν. Και το βλέπεις, όταν θα ενεργήσεις έτσι, όταν θα ανταποκριθείς έτσι.
Θα ρθεί ωφέλεια από τη χάρη του Θεού, θα ρθεί αυτό, ότι δηλαδή άρχισες να καταλαβαίνεις πως όλο το θέμα είναι αυτό: να ζητάς τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη αυτού. Τότε δεν έχει πιά άλλο σκοπό το πρόβλημα και βγαίνει από τη μέση. Δεν έχει άλλο σκοπό πιά η ασθένεια, και φεύγει απ᾿ τη μέση.
Να τα προσέξουμε, παρακαλώ, αυτά. Με τον Θεό έχουμε να κάνουμε.
