ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΟΥ ΑΝΑΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

γαπητο,

ξ ατίας το τι παρατηρεται τ φαινόμενο ν πάρχουν πορίες καί, ες ρισμένες περιπτώσεις, γνοια ν σχέσει πρς τ θέμα τν ναδόχων κα τν προϋποθέσεων ναδοχς κατ τὸἹερν Βάπτισμα, σς γνωρίζομε τ ξς:
ργο το ναδόχου πρξε, μετ τν πικράτηση το νηπιοβαπτισμο, ν ναλαμβάνει τν φυσικ λλειψη τς πίστεως κα τς μετανοίας στ νήπιο, φροντίζοντας μαζ μ τος γονες γι τν κατ Χριστν μόρφωση κα νατροφή του. Γι ατ τ λόγο γιος Συμεν ρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης γι τν νάδοχο ναφέρει σχετικά: “τι πρέπει νάδοχος το βαπτιζομένου ν εναι ρθόδοξος κα ελαβής. Ες τοτο, λοιπόν, πρέπει κα ν προσέχωμεν, δι ν κάμνωμεν ναδόχους φίλους τς εσεβείας κα διδασκάλους σχεδν τς πίστεως” (Τ παντα. Περ τς τελετς το Θείου Βαπτίσματος, Κεφάλαιον Ε΄, σελ. 85. κδόσεις Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη). ξ ατο προκύπτουν τ ξς:
α) ποψήφιος νάδοχος δέον πως εναι νήλικας, (π ριθμ. 498 π.ε./42 ΝΚ/200/19-1-2006 γκύκλιος τς ερς Συνόδου τς κκλησίας τς λλάδος).
β) ποψήφιος νάδοχος φείλει ν εναι χι μόνο βαπτισμένος ρθόδοξος Χριστιανς διος (Συνοδικο γκύκλιοι π ριθμ. 590/23-10-1986 κα 3983/2490ΝΚ/182/12-2-1996, τελευταία κ τν ποίων παγορεύει ν γίνονται νάδοχοι μέλη ργανώσεων μ σοβαρς δογματικς ποκλίσεις), λλ κα ζωνταν κα συνειδητ μέλος τς κκλησίας, ν ζε, δηλαδ, συνειδητ τν μυστηριακ κα γωνιστικ ζω το Εαγγελίου. ξυπακούεται, φυσικά, τι κάποιος πο περιφρονε τ ερ Μυστήριο το Γάμου, χοντας συνάψει μόνον πολιτικόν, παγορεύεται ν γίνει νάδοχος (Συνοδικο γκύκλιοι π ριθμ. 2309/240/105/21-1-1982 κα 3262/46ΝΚ/2268/ 7-11-2000). φημέριος δύναται ν βεβαιώνεται γι τν τήρηση τν προϋποθέσεων ατν ατούμενος τν προσκόμιση Ληξιαρχικς Πράξεως Γεννήσεως το ναδόχου Πιστοποιητικ Βαπτίσεώς του, τ ποο βεβαιώνει τι εναι βαπτισμένος ρθόδοξος Χριστιανς καθς κα Πιστοποιητικ Οκογενειακς Καταστάσεως Ληξιαρχικ Πράξη Γάμου το ναδόχου, γι ν βεβαιωθε τι δν εναι παντρεμένος μόνον μ Πολιτικ Γάμο.

πιπλέον, νημερωτικς ναφέρομεν τι:

α) Ο π ριθμ. 5487/19-5-1836 κα 814/1156/838/20-5-1955 Συνοδικς γκύκλιοι ρίζουν τι νάδοχος πρέπει ν εναιες κα μόνος”, ν τυχν τερος ποβοηθε τν να (γκύκλιος π ριθμ. 2627/659/401/8-4-1997),
β) π ριθμ. 1554/4168/1138/27-6-1968 ΣυνοδικὴἘγκύκλιος κωλύει τος Κληρικος κα τος Μοναχος π τ ν γίνουν νάδοχοι,
γ) ΝΓ΄ Κανν τς Πενθέκτης Οκουμενικς Συνόδου κα π ριθμ. 52747/6835ΝΚ/199/27-1-1999 Συνοδικ γκύκλιος παγορεύουν στος γονες ν ναδεχθον κατ τν βάπτιση τ παιδιά τους κα
δ) π ριθμ. 2283/6901ΝΚ/1372/15-6-1999 Συνοδικ γκύκλιος ρίζει τι κατ τν Βάπτιση νηλίκων παράσταση ναδόχου δν εναι ναγκαία.

πενθυμίζομεν, ξ λλου, τι κ το ερο Μυστηρίου το Βαπτίσματος προκύπτει πνευματικ συγγένεια, ποία δημιουργε κώλυμα στν σύναψη γάμου μεταξύ το ναδόχου κα τς ναδεκτς του τς μητέρας της , ναλόγως, τς ναδόχου κα το ναδεκτο της το πατέρα του (ΝΓ΄ Κανν τς Πενθέκτης Οκουμενικς Συνόδου, π ριθμ. 3625/2383 ΝΚ/2050/17-11-1981 κα 2627/659/401/8-4-1997 γκύκλιοι τς ερς Συνόδου τς κκλησίας τς λλάδος, ν ΔΕΝ φίσταται κώλυμα συνάψεως γάμου μεταξ ναδεκτν βαπτισμένων π τν διο νάδοχο.

Πέραν τν ς νω, ερς Χρυσόστομος περιγράφει τν προσωπικότητα το αθεντικο ναδόχου ς κάτωθι:

“Θέλετε ν πευθύνουμε τώρα τν λόγο στος ναδόχους σας, γι ν μάθουν κα κενοι ποιν μοιβν ξιώνονται, ἐὰν δείξουν γι σς πολλ φροντίδα κα ντιθέτως ποι τιμωρία τος ναμένει, ν μελήσουν;

Γι ν τ ννοήσεις σκέψου, γαπητέ, κείνους πο γίνονται γγυητς κα νάδοχοι προσώπων πο δανείζονται χρήματα, τι, περισσότερο π τν πεύθυνο κα δανειζόμενο, κενοι φίστανται τν γωνία κα τν φόβο. ν, δηλαδή, ατς πο δανείστηκε φανε συνεπής, μ τν συνέπειά του κατέστησε λαφρ τ φορτίο, πο νέλαβε γγυητής. ν, ντιθέτως, φανε γνώμονας κα συνεπής, τότε το τοίμασε τέλεια τν καταστροφή. Γι ατ κα νας σοφς συμβουλεύει τ ξς: “’Ἐὰν γγυηθς, τοιμάσου ν πληρώσς” (Σοφ. Σειρχ η΄, 13). άν, λοιπόν, σοι ναδέχονται λλους γι χρήματα εναι πολύτως πεύθυνοι γι λόκληρο τ ποσό, περισσότερο εναι πεύθυνοι κενοι πο ναδέχονται λλους κα γγυνται γι πνευματικ θέματα κα γι τν ρετή. Ναί, πολ νδιαφέρον πρέπει ν πιδεικνύουν γιατος πο ναλαμβάνουν, προτρέποντάς τους, συμβουλεύοντάς τους, διορθώνοντας τ σφάλματά τους κα δείχνοντάς τους πατρικ γάπη.

[Κα συνεχίζει ερς πατήρ]. ς μ νομίζουν ατοί τι τ ν εναι νάδοχοι εναι τυπικ κα τυχαο πργμα, λλ ς μάθουν καλά τι κα ατο γίνονται συμμέτοχοι τς πνευματικς φέλειας τν ναδεκτν, ἐὰν μ τς συμβουλές τους τος χειραγωγήσουν στν δ τς ρετς, κα ς γνωρίζουν πάλι τι, ν δείξουν μέλεια κα διαφορία, θ πιφέρουν στν αυτό τους μεγάλη καταδίκη. Γι’ ατν τν λόγο κα πικρατε συνήθεια, πατέρες μητέρες πνευματικος ν τος νομάζουν ατος τος ναδόχους, γι ν μάθουν πόση πιμέλεια πρέπει ν δείχνουν, γι ν μορφώνουν πνευματικ, σους ναλαμβάνουν. Διότι, ἐὰν κείνους πο δν χουν καμμία διαίτερη σχέση μ μς, πρέπει ν τος κινήσουμε τν κύριο ζλο τς ρετς, πολ περισσότερο φείλουμε ν πιτελέσουμε τ καθκον πέναντι σκενον, τν ποο ναδεχόμαστε ς πνευματικό μας τέκνο. Γι τν λόγον, λοιπόν, ατν μάθετε κα ο νάδοχοι τι δν σς πειλε μικρς κίνδυνος, ἐὰν δείξετε στ καθκον ατ μέλεια» ( . Χρυσοστόμου, Β’ Κατήχησις).

 Κα συμπληρώνει σιος Νικόδημος γιορείτης: “ν ξεραν ο νάδοχοι τί πόσχονται κα τί μεγάλη εθύνη ναλαμβάνουν, δν θ θελαν ν βαπτίσουν, κόμα κι ν μ θερμ παρακάλια τος παρότρυναν”.

Τ ς νω, σφαλς, δν παρατίθενται, γι ν ποτρέψουν ν φοβίσουν τος ποψηφίους ναδόχους π τν νάληψη το ερο χρέους τους, λλά περισσότερο, γι ν φυπνίσουν τος προσεγγίζοντας λαφρ τ καρδί τν εθύνη τς ναδοχς.

Μητροπολίτης

  Κηφισίας, μαρουσίου

κα ρωπο Κύριλλος».