Δεν φτάνει να λες “Κύριε σώσε με”…πρέπει να κάνεις την υπέρβαση και να πεις: “Κύριε σώσε με, με κάθε κόστος, όσο κι αν μου στοιχίσει”.
Να είσαι έτοιμος να χάσεις, να πονέσεις, να ζήσεις στο περιθώριο, να αναπνεύεις αφάνεια και εξευτιλισμούς, και όμως εσύ να αναπαύεσαι…όχι γιατί είσαι τρελός, αλλά γιατί είσαι θεό-τρελος.
Είσαι τρελαμένος,ερωτευμένος, με τον Θεό, με την Αγάπη Του, με την Θυσία Του, με την Απουσία και Παρουσία Του.
Ζεις γι’ Αυτόν, δι’ Αυτού μέσα στον κόσμο, για τον κόσμο όχι όμως με τον κόσμο.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος