Τὰ τελευταῖα χρόνια γράφονται καὶ λέγονται πολλὰ γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καὶ βέβαια ὅλοι ἔχουμε τὴν περιέργεια νὰ πληροφορηθοῦμε τὸν ἀκριβὴ χρόνο γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ συμβοῦν στοὺς ἐσχάτους χρόνους, πρὸ τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας. Ὁ Σωτὴρ καὶ Λυτρωτής μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ὅμως μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι γιὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ Κρίση, κανεὶς δὲν γνωρίζει πότε ἀκριβῶς θὰ εἶναι αὐτές, οὔτε ἀκόμη οἱ οὐράνιοι ἄγγελοι, παρὰ μόνο ὁ Πατέρας μου: «Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος» (Ματθ. κδ´ [24] 36). Τόνισε ὅμως ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θὰ ἔρθει αἰφνίδια. Ταυτόχρονα μᾶς συνέστησε νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴ μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα: «Γίνεσθε ἕτοιμοι» (Ματθ. κδ´ [24] 44). Μᾶς καθόρισε δὲ καὶ σὲ τί θὰ συνίσταται αὐτὴ ἡ προετοιμασία μας. Τὸ πρῶτο βασικὸ μέλημά μας πρέπει νὰ εἶναι ἡ βαθιὰ καὶ εἰλικρινής μετάνοιά μας ποὺ θὰ ἐπιβεβαιώνεται καθημερινὰ μὲ τὰ ἀνάλογα θεοφιλὴ ἔργα μας. Αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ κήρυττε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος: «Ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆς μετανοίας». Δεῖξτε στὸ ἑξῆς μὲ τὶς ἐνάρετες πράξεις σας καὶ μὲ τὰ καλὰ ἔργα σας ὅτι μετανοήσατε εἰλικρινά. Τὸ τσεκούρι τῆς θείας κρίσεως βρίσκεται κοντὰ στὴ ρίζα τῶν δένδρων ἕτοιμο νὰ κόψει σύρριζα κάθε ἄκαρπο δένδρο. Κάθε δένδρο λοιπὸν ποὺ δὲν κάνει καλὸ καρπὸ κόβεται ἀπ᾿ τὴ ρίζα καὶ ρίχνεται στὴ φωτιά: «ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. γ´ 8-10). Τώρα λοιπὸν νὰ τεθεῖ ζυγαριὰ στὰ λόγια μας καὶ φραγμὸς στὸ στόμα μας. Τώρα νὰ δείξουμε συγχωρητικότητα. Τώρα πλατιὰ καρδιὰ καὶ σιωπῶσα ὑπομονή, καὶ μάλιστα ὅταν νομίζουμε ὅτι ἀδικούμαστε, τώρα νὰ ἐργαστοῦμε ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Ἡ ἐνάρετη καὶ ἁγία ζωή μας ποὺ θὰ ρυθμίζεται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἁγιασμὸς τῆς ψυχῆς μας μὲ τὰ ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, οἱ καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωή μας θὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀληθινὴ καὶ γνήσια μετάνοιά μας. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἀφοσίωση καὶ σπουδὴ γιὰ τὴ θεάρεστη καὶ θεοφιλὴ ἐπιτέλεση τῶν καθημερινῶν ἔργων μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναφέρει τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Θεσσαλονίκης στὴν τάξη, ὅταν μερικοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς πίστευαν ὅτι ἐπίκειται ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου καὶ ὡς ἐκ τούτου νόμιζαν ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ ἐργάζονται. Ὁ χρόνος τῆς παραμονῆς μας ἐδῶ στὸν κόσμο εἶναι χρόνος ἐργασίας, χρόνος καλλιεργείας τῶν ταλάντων, τῶν πέντε, τῶν δύο, τοῦ ἑνός, «κατὰ τὴν ἑκάστου ἰδίαν δύναμιν», αὐτῶν ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς κατὰ τὴ δυνατότητα ποὺ ἔχει ὁ καθένας. Εἴμαστε διαχειριστές τους καὶ ὀφείλουμε μὲ τὴν ἐργατικότητά μας νὰ τὰ καλλιεργήσουμε. Κυρίως ὅμως αὐτὸ ποὺ ζητάει ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Κύριος, μᾶς τὸ ὑποδεικνύει μὲ τὴν παραβολὴ τῶν δέκα Παρθένων. Ἀναμένουν τὸν Νυμφίο ὅλες, ἀλλὰ οἱ πέντε ἔχουν τὴ σφραγίδα τῆς συνέσεως καὶ τῆς φρονήσεως. Ἐγκαίρως ἔλαβαν «ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν» (Ματθ. κε´ [25] 4) καὶ εἰσῆλθαν στὸν Νυμφώνα. Οἱ ἅγιοι Πατέρες διαβλέπουν στὸ «ἔλαιον» τὴν ἀνάγκη τῆς ἀτομικῆς, τῆς προσωπικῆς πνευματικῆς καλλιεργείας τοῦ καθενός μας. Ἀπαιτεῖται τὸ «ἔλαιον» τῆς ἐσωτερικῆς πνευματικῆς ζωῆς, τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς σώσει ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἁγιότητα τοῦ ἄλλου. Λοιπὸν ἂς μὴν ἐπιδιώκουμε τόσο νὰ μαθαίνουμε γιὰ τοὺς ἐσχάτους χρόνους καὶ γιὰ τὰ ὅσα θὰ ἐπακολουθήσουν, ὅσο νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ μᾶς συνέστησε ὁ Κύριος: «Γίνεσθε ἕτοιμοι» (Ματθ. κδ´ [24] 44). «Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν» (Μαρκ. ιγ´ [13] 33). Νὰ ἑτοιμαζόμαστε, νὰ ἐπαγρυπνοῦμε, νὰ προσευχόμαστε. Ἡ ἄγνοια τοῦ χρόνου τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Μελλούσης Κρίσεως τῶν ἀνθρώπων ἂς γίνει ἀφορμὴ γιὰ μεγαλύτερη ἄγρυπνη προσοχή, γιὰ φιλόπονη πνευματικὴ ἄσκηση καὶ βαθιὰ εἰλικρινὴ μετάνοια, γιὰ ἐργατικότητα καὶ δραστηριότητα, ὥστε νὰ εἴμαστε φρόνιμοι οἰκονόμοι καὶ διαχειριστὲς τῶν ταλάντων ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς Βασιλείας Του.
Πηγή: https://antonisparas.blogspot.com/
