Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου ΑΠΟ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Εμείς οι χριστιανοί πρέπει να πηγαίνουμε στο Ναό με προθυμία και όρεξη. Διότι η Εκκλησία είναι η κοινή μητέρα όλων των ορθοδόξων και μας αναγέννησε με την κολυμβήθρα του Αγίου Βαπτίσματος και μας ανέθρεψε με το γάλα της ευσέβειας και της πίστεως.
Όπως λοιπόν τα παιδιά πηγαίνουν κοντά στην σαρκική μητέρα τους με μεγάλη επιθυμία και αγάπη, έτσι και οι χριστιανοί πρέπει να τρέχουν στις αγκάλες της πνευματικής τους μητέρας , της Αγίας Εκκλησίας με υπερβολική χαρά, αγάπη και επιθυμία για να δουν την γλυκύτατη μητέρα τους και να απολυόσουν τα ουράνια αγαθά της.
Αδελφοί μου, πρέπει με μεγάλη επιθυμία να πηγαίνουμε στην Εκκλησία, διότι ο Ναός είναι ουράνιος παράδεισος και θαυμάσιο περιβόλι. Καθώς ο άνθρωπος έχει μεγάλη χαρά, όταν μπει σε κάποιο όμορφο περιβόλι, για να δει εκεί τα διάφορα δένδρα και άνθη και χαίρεται και ευφραίνεται η καρδιά του, έτσι και οι χριστιανοί πρέπει με μεγάλη χαρά να τρέχουμε και να μπαίνουμε στο Ναό, για να απολαύσουμε τα λουλούδια των Γραφών. Και μάλιστα στον παράδεισο αυτό της Εκκλησίας δεν υπάρχει κανένα φίδι για να επιβουλεύει, αλλά υπάρχει ο Χριστός που συμβουλεύει με αγάπη. Ούτε υπάρχουν μόνο φύλλα δένδρων αλλά και καρποί του Πνεύματος.
Τα λιβάδια έχουν ποικίλα και διάφορα άνθη. Άλλα για να ευχαριστούνται τα μάτια, άλλα για την ευωδία, άλλα στολισμό. Και όλα αυτά είναι κατάλληλα για τον άνθρωπο. Έτσι και η Εκκλησία έχει την ανάγνωση των Αγίων Γραφών και τα Ευαγγέλια και του Αποστόλους και τους Προφήτες και τα άλλα ιερά Βιβλία.
Με πολύ χαρά τρέχουμε στο Ναό, γιατί είναι πανηγύρι. Όπως οι άνθρωποι αγαπούν τα πανηγύρια, όχι μόνο για να δουν και να χαρούν όσα υπάρχουν εκεί, αλλά και για να αγοράσουν διάφορες πραγμάτιες και από αυτές να κερδίσουν πολλά χρήματα και να γίνουν πλούσιοι, έτσι με τέτοια χαρά πρέπει και οι χριστιανοί να πηγαίνουμε στο Ναό του Θεού, για να κερδίσουμε από αυτά που διδάσκονται εκεί, όχι βέβαια φθαρτά και πρόσκαιρα πράγματα, αλλά θεϊκά λόγια, τα οποία δεν συγκρίνονται με τον χρυσό και τον άργυρο.
Με τέτοια επιθυμία πρέπει να τρέχουμε στην Εκκλησία με όση επιθυμία τρέχουν στα λιμάνια οι ναύτες που κινδυνεύουν στη θάλασσα. Διότι και η Εκκλησία είναι το νοητό λιμάνι, που έχει ασφάλεια, δεν έχει ταραχή, είναι γαλήνιο και καταφεύγουν σ’αυτό όλοι που κινδυνεύουν στο πέλαγος της αμαρτίας, των προκλήσεων και των πειρασμών του κόσμου, για να βρουν σ ΄αυτό γαλήνη και ησυχία, όπως ακριβώς λέγει ο ι. Χρυσόστομος. « Ή αγνοείται ότι, όπως ακριβώς τα λιμάνια στο πέλαγος, έτσι ο Θεός εγκατάστησε τους Ναούς μέσα στις πόλεις ώστε καταφεύγοντας εδώ από τη ζάλη των κοσμικών φροντίδων να απολαμβάνει μεγάλη γαλήνη; Διότι εδώ δεν υπάρχει φόβος ούτε από τρικυμία κυμάτων, ούτε από επιδρομές ληστών, ούτε από έφοδο κακούργων, ούτε από ορμή ανέμων, ούτε από επιθέσεις θηρίων. Καθ΄όσον είναι λιμάνι, που είναι απαλλαγμένο από όλα αυτά, είναι πνευματικό λιμάνι ψυχών».
π.Γ.Στ.
