Είναι μάλιστα τόση η απογοήτευση των ανθρώπων οι οποίοι έκαναν το καλό και συνάντησαν κακή συμπεριφορά από τον ευεργετημένο, ώστε πολλές φορές βγαίνει από τα χείλη τους ο πονεμένος και θυμωμένος λόγος: «δεν αξίζει να κάνεις το καλό».
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Φυσικά δεν μπορούμε να απαντήσουμε για όλες τις περιπτώσεις. Σε γενικές γραμμές όμως μπορούμε να πούμε τα εξής:
Ο διάβολος μισεί κάθε καλή προσπάθεια. Μισεί κάθε καλό, το οποίο γίνεται. Όσο περνάει από το χέρι του, προσπαθεί να σβήσει κάθε κερί καλοσύνης που ανάβει στον κόσμο. Προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους της προσφοράς λέγοντάς τους επιχειρήματα όπως: «δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο», «δεν έχεις χρήματα», «είσαι κουρασμένος», «τι θέλεις να δείξεις», «δεν θα τα καταφέρεις, θα αποτύχεις» και άλλα όμοια.
Όμως οι άνθρωποι της αγάπης και της καλοσύνης έχουν μέσα τους στερεωμένη την πεποίθηση ότι είναι σπουδαίο και θεϊκό πράγμα το να ευεργετούν και να κάνουν καλοσύνες. Αυτή η πεποίθηση τους κάνει να μην υπολογίζουν κόπους, έξοδα, θυσίες, χρόνο και ό,τι άλλο χρειαστεί προκειμένου να κάνουν το καλό. Όσα εμπόδια και αν τους βάζει ο διάβολος τα αψηφούν. Γι’ αυτό και συνεχίζουν.
Όμως ένα πράγμα είναι δύσκολο να αντέξουν. Την αχαριστία, την κακή συμπεριφορά από τον ευεργετημένο. Μπορούν να ξεπεράσουν το να μην τους πει ο άλλος ένα «ευχαριστώ», αλλά δεν μπορούν εύκολα να ξεπεράσουν την αχάριστη συμπεριφορά. Σ’ αυτό το σημείο πονούν, υποφέρουν, και εύκολα λένε: «Δεν αξίζει να ξανακάνω καλό».
Σ’ αυτή την αντίδραση ποντάρει και ο διάβολος. Λέει με το πονηρό του μυαλό· αν οδηγήσω τα πράγματα έτσι ώστε κάθε ευεργέτη να συναντήσει την αχάριστη συμπεριφορά, τότε δεν θα χρειάζεται να προσπαθήσω εγώ να τον σταματήσω από το να κάνει καλοσύνες. Θα σταματήσει μόνος του. Και δυστυχώς καταφέρνει να σταματάει με αυτό τον τρόπο πολλούς εργάτες του καλού.
Εδώ λοιπόν πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε σειρά.
1) Είναι γνωστό από την Αγία Γραφή ότι όταν ξεκινάμε να κάνουμε κάτι καλό υπηρετώντας το θέλημα του Θεού, τότε θα συναντήσουμε «πειρασμό», δηλαδή την θυμωμένη αντίδραση του διαβόλου.
Λέει στην Αγία Γραφή: «Παιδί μου, εάν προσέρχεσαι να υπηρετήσεις τον Κύριο, ετοίμασε τον εαυτόν σου για διάφορες δοκιμασίες. Να έχεις ευθεία και ειλικρινή την καρδιά σου. Όπλισε τον εαυτόν σου με υπομονή και θάρρος και να μη παρασυρθείς μακριά από τον Κύριο σε περίοδο δυσκολιών. Μείνε προσκολλημένος στο Θεό, μη απομακρυνθείς από Αυτόν, δια να δοξασθείς και μεγαλυνθείς στη συνέχεια.
Κάθε πειρασμό και δύσκολη περίσταση, που θα εκσπάσει επάνω σου, δέξου τα με υπομονή. Στις δε μεταπτώσεις και εναλλαγές των θλίψεών σου δείξε μακροθυμία· διότι, όπως με την φωτιά καθαρίζεται και γίνεται λαμπρότερο το χρυσάφι, έτσι και οι άνθρωποι γίνονται δεκτοί ενώπιον του Κυρίου μέσα από το καμίνι των θλίψεων. Εμπιστεύσου τον εαυτόν σου στον Κύριο και αυτός θα σε προστατεύσει. Φρόντισε να είναι ειλικρινείς και ευθείς οι δρόμοι και οι τρόποι της ζωής σου και στήριξε σ’ Εκείνον τις ελπίδες σου» (Σοφία Σειράχ 2, 1-6).
Ολόκληρο το παραπάνω εδάφιο μας προετοιμάζει για τις κακές συμπεριφορές που θα συναντήσουμε. Σίγουρα θα βάλει τρικλοποδιές ο διάβολος. ¨Όμως ξέρουμε την τακτική του απέναντι σε κάθε καλοσύνη που κάνουμε. Γι’ αυτό και ανά πάσα στιγμή θα είμαστε προετοιμασμένοι.
2) Αυτή τη συμπεριφορά συνάντησε και ο Χριστός σε όλη την επίγεια ζωή του, πέρασε την ζωή του ευεργετώντας και γιατρεύοντας καθέναν ο οποίος ερχόταν κοντά Του. Και όμως άκουγε ένα σωρό σχόλια εναντίον Του, και μάλιστα από το επίσημο ιερατείο της εποχής. Μέχρι που του είπαν ότι συνεργάζεται και με τον διάβολο.
Το πιο γνωστό παράδειγμα αχαριστίας που συνάντησε είναι η θεραπεία των 10 λεπρών. Μόνον ένας από τους 10 γύρισε πίσω για να πει ένα ευχαριστώ, πέφτοντας μπροστά στα πόδια του Χριστού (Λουκ. 17, 11-19). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, ότι αν ο Χριστός είχε τέτοια αντιμετώπιση, τα πράγματα θα είναι χειρότερα σε μας. Με άλλα λόγια το ποσοστό αχαριστίας σ’ εμάς θα είναι μεγαλύτερο. Θα ξεπεράσει το 90%, γι’ αυτό να οπλιζόμαστε με υπομονή και δύναμη, και ζητώντας τη βοήθεια του Θεού θα τα βγάλουμε πέρα.
3) Ο Θεός μας (ο Πατήρ, Ο Υιός και το άγιο Πνεύμα) έχουν άπειρα περιστατικά αχαριστίας σχεδόν από όλους τους ανθρώπους οι οποίοι έζησαν επάνω στη γη. Παρόλα αυτά ο Θεός μας εξακολουθεί να στέλνει τις ευεργεσίες Του, τη βροχή, τον ήλιο, το χιόνι, τον αέρα, τους καρπούς και τόσα άλλα. Εξακολουθεί να στέλνει και στους αγαθούς και στους πονηρούς, στέλνει σε όλους. Δεν κάμπτεται η φιλάνθρωπη διάθεσή Του από τις αχάριστες συμπεριφορές μας, και συνεχίζει να μας δίνει ένα τέλειο παράδειγμα για μίμηση.
Αλλά και οι άγιοι της εκκλησίας μας το ίδιο έκαναν. Ευεργετούσαν ακατάπαυστα όλους όσους είχαν ανάγκη.
Κάποτε, διηγούνται τα ιερά βιβλία, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, συνάντησε στο δρόμο στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν πατριάρχης, έναν χριστιανό, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να βρίζει τον άγιο. Ο άγιός μας, όταν μπόρεσε σε ένα διάλειμμα των ύβρεων να πάρει το λόγο, ρώτησε τον υβριστή: Άνθρωπέ μου, πες μου ποιος είσαι; και πότε εγώ σε ευεργέτησα και με βρίζεις με αυτό τον τρόπο;
Δεν γνωρίζω τη συνέχεια της στιχομυθίας, όμως βλέπουμε ότι ο άγιος ήταν γνώστης της κακής συμπεριφοράς των ευεργετημένων ανθρώπων. Είναι δηλαδή κάτι συνηθισμένο μέσα στους αιώνες. Δεν είμαστε οι πρώτοι που συναντάμε τέτοια συμπεριφορά.
Αδελφοί χριστιανοί, κάντε το καλό και μη σταματάτε. Οποιαδήποτε τέτοια συμπεριφορά μας αγιάζει διπλά. Μια φορά διότι κάνουμε την καλοσύνη και μια δεύτερη διότι πάσχουμε, υπομένοντας την αχάριστη συμπεριφορά για χάρη του Χριστού.
Είναι λοιπόν εν γνώσει του Θεού όσα συμβαίνουν. Και Θεός καταγράφει όσα υπομένομε και τα μετράει για να μας αποδώσει με εκατό φορές περισσότερα απ’ όσα προσφέραμε. Καλή δύναμη.
Πηγή: ieramonopatia
