Η Εκκλησία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πιστεύει στην Ανάσταση των νεκρών. Ο Θεός θα χρησιμοποιήσει τα υπάρχοντα υπολείμματα του σώματός τους για τη δημιουργία του νέου σώματος.
Στην κλωνοποίηση επιδιώκουν από ένα κύτταρο από οποιοδήποτε σημείο του σώματος να ξαναφτιάξουν τον ίδιο οργανισμό. Ο Παντοδύναμος Θεός δεν μπορεί απ’ το μηδέν ή από ένα υπόλειμμα του σώματος να ξαναφτιάξει το σώμα των αναστημένων;
Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ύπαρξη. Το σώμα και η ψυχή μαζί αγωνίζονται και ταυτόχρονα αγιάζονται. Στον παράδεισο θα δοξασθεί η ψυχή και το σώμα. Αντίστοιχα και στην κόλαση θα τιμωρηθεί η ψυχή μαζί με το σώμα.
Η θέωση του ανθρώπου αρχίζει από εδώ. Ο άνθρωπος που αγιάζεται, δέχεται τη χάρη του Θεού στην ψυχή και στο σώμα. Γι’ αυτό τα σώματα πολλών αγίων μένουν αναλλοίωτα (δε λειώνουν), ενώ τα λείψανα άλλων αγίων μυροβλύζουν. Καίγοντας αδιακρίτως τα σώματα των νεκρών, θα στερούσαμε την ανθρωπότητα από την ευλογία των αγιασμένων σωμάτων και λειψάνων. Αν έκαιγαν τους νεκρούς, ο Χριστός δε θα ανασταινόταν με το πληγωμένο σώμα Του και δε θα φανέρωνε τη νίκη Του πάνω στο θάνατο.
Η τιμή του νεκρού σώματος διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση του νεκρού και βοηθάει τον καθένα να μη ξεχνάει ότι είναι παροδικός σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτή η άμεση επαφή με τα όρια της ζωής πολλούς τους ωριμάζει και τους αποτρέπει από την επιπολαιότητα.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 139), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
